سرگیجه سرخ؛ سلام آقای سلطانی‌فر!

رسول بهروش| پرسپولیس با کسب هفتمین پیروزی پیاپی، در بهترین فرم ممکن راهی تعطیلات نیم‌فصل شد، اما فضای این باشگاه کوچک‌ترین شباهتی به اوضاع و احوال فنی تیم ندارد. اگر کسی نشست خبری بعد از بازی را بدون اطلاع از نتیجه تماشا می‌کرد، لابد گمان می‌برد این یک محاکمه بعد از شکست است؛ صحنه یک جنگ علنی بین مربی ناکام و باشگاه گرفتار. پشت پرده این همه خشم، این همه عصیان چیست و آیا تیمی که اینطور تا خرخره در حاشیه گیر کرده، می‌تواند شرایط مطلوب موجود را تا انتها حفظ کند؟
جا دارد در همین لحظه تاریخی یک سلام گرم خدمت وزیر محترم ورزش عرض کنیم؛ جناب مسعود سلطانی‌فر که تنها وجه مشترک سرخابی‌ها، عدم‌رضایت از عملکرد و سیاست‌های ایشان است. مطلقا تعجب نمی‌کنیم اگر آقای وزیر ندانند در فاز مدیریتی باشگاه پرسپولیس (یکی از زیرمجموعه‌های وزارتخانه) چه اتفاقات مهیبی در جریان است. بنابراین برای ایشان می‌نویسیم که مدت‌هاست یک دو پارگی وحشتناک بین مدیرعامل و هیأت‌مدیره به‌وجود آمده؛ تنش مخرب و غیرقابل انکاری که شدیدترین لطمه ممکن را به تیم زده است. هواداران به دو گروه تبدیل شده‌اند؛ برخی جانب هیأت‌مدیره را می‌گیرند و عده‌ای نیز در صف حامیان مدیرعامل هستند. مربی خارجی هم مثل گوشت قربانی وسط این مهلکه گرفتار شده و از این سو به آن سو کشانده می‌شود.
ببخشید که از این کلمه استفاده می‌کنیم؛ اما به‌معنای واقعی کلمه «مسخره» است اگر تصور کنیم محمدحسن انصاری‌فرد را همین هیأت‌مدیره موجود، با رضایت قلبی مدیرعامل کرده باشد. اینکه حق با کدام طرف است خودش یک داستان مفصل دیگر دارد، اما آنچه به وضوح می‌بینیم این است که دو طرف برای تخریب هم از هیچ کاری فروگذار نیستند. آنها نیروهای‌شان را در رسانه‌ها و فضای مجازی بسیج کرده‌اند تا ریشه طرف مقابل را بزنند. شطرنج وحشتناکی شروع شده که در نهایت هم تنها «مات»شونده آن، هوادار بی‌گناه و از همه جا بی‌خبر است. اگر از ما می‌شنوید، از صمیم قلب عقیده داریم هیچ‌کدام از این
 دو طرف آنقدرها پاک و منزه نیستند؛ نه مدیرعامل و رفقای اهل «شوآف» و سناریونویسی او و نه هیأت‌مدیره ناکارآمدی که اخیرا دندانپزشک جناب وزیر هم به عضویت آن درآمده است!
کاش یک جا جلوی این بازی زیانبار قدرت گرفته شود؛ قبل از آنکه کار از کار بگذرد و قطار تیم از ریل بیرون برود. این وضعیت مضحک و پر از نفاق بین مدیران باشگاه مطلقا قابل تحمل نیست و این بار کج، دیر یا زود زمین می‌خورد. به صحنه بیایید و کادر مدیریتی را یکپارچه کنید. حداقلش آن است که یک گروه از مدیران ضعیف، بهتر از دو گروه متخاصم از همین جنس مدیران است؛ کسانی که نه‌تنها کار بلد نیستند، بلکه مدام به‌دست و پای هم می‌پیچند. «طلوع» کنید آقای وزیر؛ البته اگر زحمتی نیست!