یک قاب ویژه برای خداحافظی

   استقلال واقعا زیبا بازی می‌کند و همه اهالی فوتبال از دیدن نمایش‌های آبی‌پوشان لذت می‌برند، اما این سبک بازی هزینه زیادی دارد. بازی با 3مدافع اگرچه تهاجمی‌تر است، اما در عین حال موقعیت‌های گل زیادی به تیم‌های حریف می‌دهد. مثلا جلوی پیکان هر بار بازیکنان این تیم رو به پاس‌های بلند پشت مدافعان آوردند، صاحب موقعیت گل شدند و ماشین‌سازی هم کم‌وبیش از همین حربه استفاده کرد. بی‌خود نیست که استقلال با 17گل خورده، بین 10تیم اول جدول بدترین خط دفاعی را دارد. خبر بد این است که تیم‌ها با یک ساختار دفاعی ضعیف و ضربه‌پذیر، معمولا قهرمان نمی‌شوند. نمونه کلاسیکش هم قهرمان نشدن تیم سال اول برانکو که بهترین فوتبال را بازی می‌کرد، اما اسیر مشکلات دفاعی‌اش شد. استقلال با سبک بازی فعلی به همه تیم‌ها، حتی شاهین موقعیت‌های فراوان گلزنی می‌دهد.
    فارغ از داستان‌های تیمی، در استقلال برخی مسائل فردی هم باید حل شود. به‌عنوان مثال روزبه چشمی همچنان به بهترین شکل ممکن فرمول «جا ماندن- پنالتی‌کردن» را پیاده می‌کند. حالا یک روز مثل بازی با پیکان، روزبه خوش‌شانس است که پنالتی می‌دهد و حریف ضربه را به گل تبدیل نمی‌کند. یک روز هم مثل دیدار با ماشین‌سازی پنالتی ناشیانه استاد منجر به گل حریف و شکست استقلال می‌شود. روزبه برای پست دفاع بیش از حد کند است و ظاهرا قرار است هر بار اثبات این مسئله، به قیمت یک ناکامی بزرگ برای آبی‌ها تمام شود. از طرف دیگر در مورد مرتضی تبریزی هم کاملا واضح است که کار در استقلال برای او درنیامده و بیش از این اصرار برای نگه داشتن و اعتماد‌کردن به مرتضی، به زیان هر دو طرف است. از دست دادن دروازه خالی  در دقیقه 96 مقابل ماشین‌سازی، قشنگ می‌تواند یک قاب متناسب برای خداحافظی تبریزی با استقلال باشد.
  برای استقلال شیخ دیاباته یک غنیمت بزرگ است. او علاوه بر گل کردن موقعیت‌های 30تا 40درصدی، روی جریان بازی هم اثرگذار است. شیخ با وجود قد بلندش، روی زمین هم با توپ خوب بازی می‌کند، فضاسازی بلد است و انرژی زیادی از مدافعان حریف زایل می‌کند. شاید اگر مصدومیت ابتدای فصل دیاباته نبود، هم او آمار گلزنی بهتری می‌داشت و هم استقلال بیش از این امتیاز کسب می‌کرد.