فرهنگسراها و خانه‌های فرهنگ
مهدی توکلیان _ عکاس و روزنامه‌نگار
آیا با تعطیلی فرهنگسراها و خانه‌های فرهنگ در تهران اتفاق خاصی خواهد افتاد؟ حضور بیش از 250 مرکز فرهنگی مهم در اقصی‌نقاط تهران با تنوع و پراکندگی جغرافیایی، نتیجه تأثیر‌گذاری در رشد و ارتقای فرهنگ و هنر محله‌های تهران داشته است؟ آیا تکثر مراکز هنری و فرهنگی به پرورش نسل تازه‌ای از هنرمندان و فعالان فرهنگی منجر شده است؟ تاکنون سند فرهنگی و هنری درباره تهران تدوین و اجرایی شده است تا سازمان‌های متولی فرهنگ و هنر و ورزش به‌عنوان نهادهای متولی بتوانند ایفای نقش کنند؟ آیا با تعطیلی این مراکز فقط کارکنان آنها با مشکل معیشت و درآمد روبه‌رو خواهند شد؟
ای کاش داشته‌های سرزمین‌مان را با ارزش بدانیم و در بهره‌برداری مطلوب از آنها تلاش کنیم و مدیران متولی فرهنگ و هنر، دغدغه نسل نوجوان و آینده ایران اسلامی را برای آشنایی با فرهنگ و هنر ایرانی- اسلامی داشته باشند. همچنین در واگذاری برخی از این مراکز به بخش خصوصی با حفظ تمام موازین نظارتی در بهبود ارتقا و رشد آموزش‌های فرهنگی و هنری چاره‌ای بیندیشند.
معرفی نسل تازه‌ای از هنرمندان و فعالان فرهنگی و از بین بردن گسست بین نسلی می‌تواند یکی از آثار فعالیت‌های مراکزی از این دست درکنار موضوع اوقات فراغت و تنظیم سبد فرهنگی خانواده‌های هرکلانشهری باشد. این در حالی است که امکانات فراهم شده و تجهیزات موجود در کلانشهری چون تهران، هرچند پاسخگوی نیازهای منطقه‌ای و محلی نیست، اما فعالیت چشمگیر بخش خصوصی در زمینه‌های مختلف آموزشِ هنری و فرهنگی، عامل موفقیت این مراکز است. هرچند تعداد محدودی از این مراکز که عهده‌دار مسئولیت گردشگری و رفاهی را دارا هستند نیز به خدمات متنوع فرهنگی و هنری همت گماشته‌اند، اما این فعالیت‌ها نسبت به جمعیت و تنوع درخواست‌ها و نیازهای شهروندان تهران کافی نیست.
