دقیقاً کدام لحظه عاشق مسی شدم؟

رسول بهروش| ششمین توپ طلای لیونل مسی، یک‌بار دیگر بحث‌ها در مورد او را به اوج رسانده است. لئو دوشنبه‌شب باز هم شبیه خودش بود؛ متواضع، آرام، بی‌هیجان و کم‌حرف. راحت رفت بالا، جایزه‌اش را گرفت، با لبخند فیلم کوتاه تهیه‌ شده در مورد خودش را دید، چند کلمه حرف زد و آمد پایین. نه غرش کرد، نه اشک ریخت و نه احساسات غلوشده داشت؛ او داستان منحصربه‌فرد خودش را دارد. برای عاشق مسی‌بودن دلایل زیادی هست. در همین مراسم اهدای توپ طلا، تنها زن تمام زندگی‌اش با افتخار به او نگاه می‌کرد و فرزندانش به شکلی شورانگیز همدیگر را در آغوش کشیدند؛ سندهای زنده‌ای که نشان می‌دهد جنس پادشاه فوتبال جهان حتی در حوزه زندگی خصوصی هم با خیلی از ستاره‌های دیگر دنیا فرق دارد. 24ساعت قبل از بردن توپ طلای ششم، لئو سی‌امین گل عمرش را به اتلتیکو مادرید زد؛ 30گل به یک تیم قدرتمند و تدافعی. این گل شماره 614مسی برای بارسا بود و او درست مثل 613گل قبلی، در پایان شادی هر دو دستش را بالا برد و به آسمان اشاره کرد. این سنت مسی از روز اول فوتبالش بوده. او تک‌تک گل‌هایش را به روح مادربزرگش تقدیم می‌کند؛ زنی که در دوره خردسالی و بیماری لئو، تنها مشوق او برای حضور در فوتبال بود، اما قبل از اینکه درخشش نوه‌اش را ببیند، از دار دنیا رفت. حالا همه ما عشاق فوتبال به آن پیرزن مدیونیم و البته این همه قدرشناسی لئو هم رشک‌برانگیز است.
هر کدام از اینها برای عاشق مسی‌بودن کافی است، اما حداقل شخص من خیلی پیش از اینها شیفته ستاره آرژانتینی شدم. موضوع به روز بازی با آلباسته و نخستین گل لئو برای بارسا برمی‌گردد. آن روز، در یکی از آخرین مسابقات فصل و درحالی‌که بارسا 2 بر صفر از حریف جلو بود، فرانک رایکارد بازیکن شماره 30آبی‌واناری‌ها را با آن صورت به‌شدت کودکانه‌اش لب خط فرستاد تا جای سامی اتوئو به زمین بیاید. لئو با معصومیتی که در چهره‌اش موج می‌زد، خیلی آرام وارد میدان شد و بلافاصله پاس نرم ارسالی از سوی رونالدینیو را از بالای سر دروازه‌بان به گل تبدیل کرد. این همه مهارت و خونسردی از یک نوجوان باورکردنی نبود. اوج داستان اما جایی بود که کمک‌داور مسابقه گل مسی را آفساید اعلام کرد. حتی تصاویر عادی تلویزیونی هم به وضوح نشان می‌داد کمک‌داور اشتباه کرده اما حیرت‌انگیز بود که مسی بدون کوچک‌ترین اعتراضی سرش را پایین انداخت و عقب برگشت. او حتی زحمت نگاه‌کردن به کمک‌داور را هم به‌خودش نداد. مگر می‌شود یک نوجوان 17ساله اینقدر آسان با قتل نخستین گلش در نیوکمپ افسانه‌ای کنار بیاید؟ مسی اما از همین لحظه آغاز، نشان داد از جنس دیگری است. او برگشت و کمتر از یک دقیقه دیگر، درست از همان نقطه قبلی و باز روی پاس رونالدینیو یک‌بار دیگر توپ را از فراز سر دروازه‌بان به تور چسباند؛ گلی که دیگر هیچ کمک‌داوری در دنیا نمی‌توانست آن را آفساید بگیرد! 
نه، این پسر از روز اول با همه فرق داشت. در میان انبوه ستایش‌ها، شاید بهترین جمله را در مورد او رونالدینیو گفته باشد: « لئو مثل 
پسر بچه‌ای است که توپش را برداشته و برای بازی به پارک آمده. او فقط می‌خواهد لذت ببرد؛ همین.» و حالا این پسربچه، همه دنیا را دیوانه کرده؛ ستاره‌ای که به هیچ رکوردی فکر نمی‌کند اما همه رکوردها برای قرار گرفتن در اختیار او، بی‌تابی می‌کنند.