کِلک

«کوزیمو» برای اندکی هم که بود، حسرت زندگی ما را می‌خورد؟ فاصله‌اش با دنیای ما کوتاه بود و بازگشت به آن برایش‌کاری نداشت، آیا به این نکته فکر می‌کرد؟ نمی‌دانم. نمی‌دانم به چه می‌اندیشید و منتظر چه بود. شوالیه، وکیل گوشه‌گیر، همواره چون الگویی منفی در برابر چشمانش بود و به او نشان می‌داد آدمی که بخواهد جدا از دیگران و تنها به‌حساب خودش زندگی کند سرانجام به چه روزی می‌افتد. بدین‌گونه با درنظر داشتن این الگو، توانست ‌کاری کند که هرگز شبیه او نشود.

بارون درخت نشین، ایتالو کالوینو، ترجمه: مهدی سحابی

در همینه زمینه :

کِلک