«قهرمان‌ها» دیده نمی‌شوند

حامد فرح‌بخش _ خبرنگارحوزه هلال‌احمر

پرده اول- دروغ بزرگ
در ایران سیل مهیبی رخ می‌دهد، با کشته‌ها و مصدومان فراوان و خسارات مالی عظیم. حادثه آنقدر بزرگ است که شکی نمی‌ماند اگر کشوری بخواهد اقدامی انسان‌دوستانه انجام دهد، به قول معروف «حالا وقتشه». اما در‌عین ناباوری، غرب کاری برای کاستن از دردهای سیل‌زدگان انجام نمی‌دهد و حتی کمی از تحریم‌ها را نادیده نمی‌گیرد تا کمک‌های اندک کشورهایی که وارد عمل شده‌اند به ایران برسد. در چنین شرایطی، ایران با کمک سازمان‌ها و نهادهای داخلی، از این مرحله عبور می‌کند، اما «انسان‌دوستی» واژه‌ای می‌شود که تنها از دهان غربی‌ها شنیده می‌شود بدون آنکه «عملی» صورت گرفته باشد.

پرده دوم- ما ایرانی‌ها
اگر خبرهای حوادث سه‌شنبه و چهارشنبه را پیگیری کرده باشید، خبری را می‌توانید در بیشتر روزنامه‌ها و سایت‌های خبری بخوانید که مربوط به عملیات نجات امدادگران هلال احمر است؛ خبری درباره نجات یک زن و مرد با ملیت سوئیسی که برای آفرودسواری به زنجان رفته و در کولاک گرفتار شده بودند. عملیات نجات این زن و مرد هنگامی آغاز می‌شود که مرکز عملیات اضطراری یک کشور غربی، گزارشی از گرفتار شدن این زوج به ایران ارسال می‌کند و تنها با همین گزارش کوتاه  عملیات گسترده‌ای آغاز می‌شود. بچه‌های هلال‌احمر در این عملیات، جانشان را به خطر می‌اندازند و درحالی‌که بیشتر جاده‌های منطقه حتی تا ارتفاع یک‌متر از برف پوشیده شده است، آنها چندین کیلومتر را با پای پیاده طی می‌کنند تا به خودروی جهانگردان برسند و بعد از 2روز تلاش بالاخره آنها را نجات می‌دهند.

پرده سوم- نادیده گرفته می‌شوند
شاید نوشتن از این عملیات ساده باشد اما حتی تصور کاری که انجام شده، بسیار سخت و دشوار است. اینکه در ساعت2 بامداد در تاریکی شب و در دمای چندین درجه زیر صفر، چند امدادگر کوهستان در میان کولاک و برف به راه بیفتند تا یک زن و مرد گردشگر خارجی را نجات دهند واقعا ستودنی است.اما نکته مهم‌تر در این اقدام قهرمانانه، این است که درخواست کمک اولیه برای انجام این عملیات از سوی مرکز عملیات اضطراری کشوری صورت گرفته که شدیدترین تحریم‌ها را علیه ایران وضع می‌کند و حتی در شرایط بحرانی کشورمان هم کاری برای کاستن از آلام و دردهای بیماران ایرانی انجام نمی‌دهد؛ با این حال تنها با یک درخواست کمک از سوی آنها، به دلایل بشردوستانه، عملیاتی به این گستردگی انجام می‌شود. در این میان نکته تأسف‌آور این است که چنین کار گسترده‌ای که می‌تواند بیانگر روح آزاده و انسان‌دوستی ایرانیان باشد حتی از سوی رسانه‌های داخلی نیز بازتاب درخوری نمی‌یابد و با آن تنها مانند یک خبر حادثه‌ای و خواندنی از عملیات امدادونجات برخورد می‌شود؛ درحالی‌که انعکاس مناسب این عملیات در شرایطی که رسانه‌های غربی به انعکاس اخبار منفی درباره ایران می‌پردازند، می‌تواند تأثیر بسیار مناسبی در تلطیف فضای جهانی نسبت به ایرانیان داشته باشد و واقعیت ایران را برای آنها منعکس کند؛ واقعیت مردمی که برای نجات یک میهمان گرفتار تا این حد خودشان را به آب و آتش می‌زنند. اما گاه قهرمان‌ها دیده نمی‌شوند.