مثلا بهترین سرمربی دنیا

باورتان می‌شود؟ والورده در رنکینگ مربیان جهان بیشترین امتیاز را دارد. او با 15هزارو493امتیاز نزدیک 2500امتیاز از نفر دوم رنکینگ یعنی مارچلو گایاردو - ستاره اسبق فوتبال آرژانتین و سرمربی فعلی ریورپلیت- بالاتر است. کلوپ و گواردیولا که عملا بهترین مربیان حال حاضر فوتبال جهان هستند رده سوم و چهارم را به‌خود اختصاص داده‌اند. بعد از گل تساوی اسلاویا پراگ، تصویری از مسی شکار شد که دست به کمر در حال تماشای والورده است. والورده کنار خط دست در جیب شلوار جوری ایستاده بود انگار در حال تفکر است و مسی جوری به او نگاه می‌کرد انگار از درک اینکه چنین فردی سرمربی اوست، عاجز است.
بارسلونای والورده انگار تیم لیگ قهرمانان نیست. بعد از 2 فصل پیاپی که تیم این سرمربی مقابل آاس‌رم و لیورپول کام‌بک خورد و پیروزی پرگل دیدار رفت را از دست داد، در این فصل هم تراشتگن و البته خوش‌شانسی توانسته آنها را در گروه مرگ همچنان زنده نگه دارد. در بازی با دورتموند بارسا هیچ موقعیتی روی دروازه میزبان خلق نکرد و خوش‌شانس بود که تیر دروازه و تراشتگن که پنالتی و چند شوت خوب را دفع کرد و مهاجمان کم‌دقت حریف یک شکست سنگین را به والورده و تیمش تحمیل نکردند. بازی با اینتر هم دست‌کم در نیمه اول تیمی مدعی قهرمانی اروپا را نشان نمی‌داد. اینتر در نوکمپ به‌قدری خوب بود که خیلی‌ها را عاشق خودش کرد. بارسا آن بازی را روی هوش سوارس و مسی برد و بازی با اسلاویا پراگ گمنام هم با بردی خفیف همراه شد و این در حالی بود که همگان اذعان به برتری و بدشانسی تیم چک داشتند. جدا از انتقاداتی که به سبک مربیگری والورده وارد است -البته اگر سبک مشخصی را بتوان به او نسبت داد- مشکل بارسلونا را باید در میزان دوندگی بازیکنان این تیم خلاصه کرد. آنها کمترین میزان دوندگی را در میان همه تیم‌های لیگ قهرمانان در هفته سوم داشتند. بیشترین دوندگی از آن دی‌یانگ هلندی بود که 11.36کیلومتر دوید که باز هم میان بازیکنان دونده سایر تیم‌ها آمار فوق‌العاده‌ای نیست. غیر از او که این روزها بهترین بازیکن بارسلونا محسوب می‌شود، تنها 2 بازیکن دیگر از مرز 10 کیلومتر دوندگی عبور کردند؛ آلبا و لنگله. بوسکتس هم اگر 12دقیقه پایانی در زمین باقی می‌ماند می‌توانست از این مرز عبور کند. مسی 7.8کیلومتر در طول 90دقیقه دوید که این از میانگین خودش که زیر 7کیلومتر است بیشتر بود. مجموع بازیکنان بارسا در بازی با اسلاویا تنها 98.72کیلومتر دویدند که حتی از آمار کلاب بروخه در باخت 5گله به پاری‌سن‌ژرمن هم بدتر بود. اسلاویا در همین بازی روبه‌رو 114.08کیلومتر دوید. رئالی‌ها در بازی مقابل گالاتاسرای دقیقا نزدیک 4کیلومتر بیشتر دویدند. بایر لورکوزن با 121.1کیلومتر دونده‌ترین تیم این هفته اروپا بود؛ بالاتر از لایپزیش، اتلتیکو، اسلاویا و بایرن‌مونیخ. این آمار نشان می‌دهد آلمانی‌ها بیش از سایرین می‌دوند؛ البته اگر اتلتیکو مادرید و جنگجوهای خشن و متعصب دیه‌گو سیمئونه را استثنا در نظر بگیریم. تیم زنیت با سردار آزمون هم از نظر میزان دوندگی در رتبه هشتم است. در زمان والورده و در لیگ قهرمانان اروپا، بارسا تنها یک‌بار بیشتر از تیم حریف دوندگی داشته و آن هم مقابل اسپورتینگ لیسبون در سال 2017بوده است.از طرفی، بارسلونای والورده تیم شیر در خانه است و در خانه حریفان انگار بارسلونای ب را به میدان می‌فرستد. طلسم گلزنی در بازی‌های خارج خانه لیگ قهرمانان اروپا برای سوارس به 20بازی و 1868دقیقه رسید و این طلسم برای گریزمان 11و دمبله 10بازی است. سوارس که اخیرا بعد از تنها 5سال حضور در بارسا به چهارمین گلزن برتر تاریخ باشگاه تبدیل شده، در بازی‌های خارج از خانه اروپایی گلزنی را فراموش می‌کند. چرا از زمان حضور استاد در بارسلونا بهترین گلزن اروپایی تیم همچنان مسی است با 19گل و گل به‌خودی‌های حریفان با 7گل؟ مسی و بازی‌های نوکمپ نباشد، والورده چگونه مربی‌ای خواهد بود؟ AS تحلیل کرده که تراشتگن از قهرمان هر بازی بودن خسته شده و اصلا چرا باید دروازه‌بان تیمی مثل بارسلونا در هر بازی در ترکیب تیم منتخب هفته قرار بگیرد؟ این یعنی یک جای کار بهترین سرمربی(!) رنکینگ مربیان جهان می‌لنگد.