تهران در باران

آتش تقی‌پور ـ بازیگر سینما و تلویزیون

بارندگی در تهران هم فال است و هم تماشا. هوای تهران همیشه خدا محتاج پدیده‌ای است تا آلودگی هوا را بشوید یا براند.
هر قطره‌ای که از آسمان بر خاک تهران می‌بارد، نفسی را چاق و هر بادی که در این شهر می‌وزد، تنی را قبراق می‌کند. اما به جز این، هوای بارانی مثل صحنه‌ای است آراسته برای به‌نمایش‌گذاشتن رفتار اجتماعی ساکنان این شهر بزرگ.
تنها سرنشین خودرویی بی‌توجه به عابران، چنان می‌راند که بر اثر برخورد چرخ اتومبیل با آب‌های سطحی، سرتا پای مردم خیس می‌شود. در عوض راننده‌ای بدون چشمداشت، همشهری‌ها را در مسیر خود سوار می‌کند تا باران نلرزاندشان.
کسانی که بی‌توجه به عواقب کارشان زباله و نخاله را در جوی‌ها رها می‌کنند، موجب انسداد مسیر آب و آبگرفتگی خیابان می‌شوند.
با این حال کسانی هم هستند که پاچه شلوارشان را بالا می‌زنند تا راه آب را باز و از گرفتارشدن بقیه جلوگیری کنند.
چنانکه گفتم تهران بارانی صحنه نمایش بایدها و نبایدهاست. انگار باران بذر رفتارهای ما را می‌رویاند و نمایان می‌کند.
به هر حال باران زیبا و زیبایی‌آفرین است، هوا را مطبوع و سیمای شهر را دیدنی می‌کند. در این میان اگر زشتی و نازیبا‌یی‌ای هست مربوط به رفتار نادرست ماست؛ ما که باید در همه حال هوای شهرمان و همشهریانمان را داشته باشیم. مراقب باشیم تا مبادا کاری از ما سر بزند که موجب ناراحتی و آزار دیگران شود.
کسانی را می‌شناسم که در این باره چنان دقیقند که عواقب کارشان را نه‌تنها درباره همنوعان خود که حتی درباره طبیعت هم می‌سنجند و به آن فکر می کنند؛ کسانی که نمی‌خواهند کاری کنند تا جاندار دیگری دچار زحمت شود و به این ترتیب حتی در فکر درختان و پرندگان نیز هستند.