امیدهای تازه با پیاده‌روی فضایی تمام‌زنانه

به تازگی کریستینا کوچ و جسیکا میر با نخستین پیاده‌روی فضایی تمام‌زنانه در دنیا تاریخ‌ساز شدند. کوچ و میر خارج از ایستگاه بین‌المللی فضایی قدم زدند و ناسا فیلم زنده آنها را در یوتیوب منتشر کرد. این موضوع که زنان توانستند در حوزه علم مانع دیگری را از پیش پای خود بردارند توجه بسیاری را به خود جلب کرد و اهمیت این لحظه برای دختران و زنان جوان قابل توجه بود. ماموریت پیاده‌روی فضایی مسئله‌ای غیرعادی در جهان به‌حساب نمی‌آید اما انجام چنین ماموریت سنگینی از سوی 2 زن به‌صورت مستقل اهمیتی در جهان دارد و مسیر جدیدی را برای زنان جهان گشوده است. کریستینا کوچ به همین‌خاطر در این‌باره گفته است: «افراد زیادی هستند که از داستان‌های الهام‌بخشی که شبیه زندگی ماست انگیزه می‌گیرند و من فکر می‌کنم مهم‌ترین جنبه این ماموریت همین الهام‌بخشی است».

دست‌کم نگرفتن زن‌ها 
تردیدی وجود ندارد که تصویر 2زن که خارج از ایستگاه بین‌المللی فضایی و بالای کره‌زمین درخشان و آبی غوطه می‌خورند و کاری را انجام می‌دهند، برای جوانانی که چشم انتظار نقش‌های مختلف زنان در جامعه هستند، معنی‌دار است. به‌صورت تاریخی در بسیاری از جوامع جهان، زنان دست‌کم گرفته شده‌اند. اما اکنون مشخص شده که زن‌ها می‌توانند سخت‌ترین ماموریت‌ها حتی در صدها کیلومتر دورتر از زمین را به سرانجام برسانند. جمله «شما نمی‌توانید چیزی باشید که نمی‌بینید» در دستیابی به فرصت‌ها و جایگاه‌های علمی، فناوری و بسیاری موارد دیگر بازدارندگی ایجاد می‌کند. اکنون اما میلیون‌ها زن و دختر در جهان هستند که با دیدن تصاویر این پیاده‌روی فضایی می‌دانند می‌توانند به آرزوهای فضایی خود برسند. داستان نخستین پیاده‌روی زنانه، استعاره‌ای از بلندپروازی زنان در سال 2019 است.

از نبودن سایز لباس تا ماموریت سنگین
به گزارش اسپیس، در اسفندماه گذشته و پیش از اعزام کوچ و فضانوردی دیگر به نام آنا مک‌کلین، ناسا برنامه‌اش را تغییر داد. این اتفاق به این دلیل رخ داد که فقط یک لباس در اندازه متوسط که مناسب کوچ و مک‌کلین بود، آماده شد. به این ترتیب کوچ آن لباس را پوشید و نیک هاگ که مرد بود، جای مک‌کلین را گرفت.
نیویورک تایمز در ین رابطه نوشت: «برای برخی از ناظران، این اتفاق چالش‌های پیش روی زنان را در برنامه‌های فضایی و سایر حوزه‌هایی که تجهیزات مورد نیاز برای مردان طراحی شده است، در اذهان برجسته کرد». زنان تا سال 1978 در برنامه‌های فضایی پذیرفته نشده بودند و تا سال 1983 که سالی راید به فضا اعزام شد، هیچ زنی نتوانسته بود پرواز کند. با این حال، 2زن از کشور اتحاد جماهیر شوروی سابق پیش از او به فضا اعزام شده بودند. در 11اکتبر سال 1984کاترین دی. سولیوان نخستین زن آمریکایی بود که در فضا پیاده‌روی کرد. با اینکه زنان فضانورد از آن زمان پیاده‌روی را آغاز کرده‌اند، اما در اقلیت هستند و از 38فضانورد فعال کنونی تنها 12نفر زن هستند.
با اینکه تعویض دقیقه آخری ناسا مربوط به مسئله امنیت فضانوردان بود، اما به‌نظر می‌رسد این آشفتگی مرتبط با همان مشکلات محیطی است که زنان در حوزه‌های کاری با آن روبه‌رو هستند. مشکل سایز لباس موضوع مهم‌تری به نام «گرایش‌های سازمانی» را آشکار کرد؛ به‌عنوان مثال، سوزان فولر، یکی از مهندسان سابق شرکت اوبر در خاطره‌ای می‌گوید که مدیر بخشی که در آن کار می‌کرده اعلام کرده که 6زن عضو تیمش کاپشن چرم نگرفته‌اند، درحالی‌که 120مرد عضو تیم این کاپشن‌ها را دریافت کرده بودند. دلیل این موضوع اینطور عنوان شده بود که تعداد زنان در سازمان به اندازه‌ای نبوده که سفارش کاپشن توجیه داشته باشد. مسئله اصلی در این مورد کاپشن‌های چرم نیست. مسئله اصلی این بود که چطور تفکر جنسیت‌گرایی و فرهنگ بیش از حد مردانه در شرکت اوبر برتری داشت. در آنجا زنان به حاشیه رانده می‌شدند و تلاش‌های مکرر آنها برای گزارش موارد تبعیض اولویتی دست چندم محسوب می‌شد.

یک موفقیت بزرگ
درصورتی که این پیاده‌روی با شکست مواجه می‌شد، می‌توانست بازتاب ناامیدی زنان در مشاغلی باشد که در آن مشاغل با مشکلاتی عدیده مواجه هستند، اما این پیروزی اکنون می‌تواند به‌عنوان استعاره‌ای دلچسب برای آینده شغلی آنان تلقی شود. بخشی از ماموریت کوچ و میر تعویض باتری‌های معیوب بود. اگرچه این کار برای آنها یکنواخت بود، اما آنها از اهمیت آن آگاه بودند. میر در نشستی خبری گفت: کاری که ما اکنون انجام می‌دهیم نشان‌دهنده همه کارهایی است که در چند دهه قبل انجام شده و بیانگر تلاش همه زنانی است که باعث شدند ما امروز به اینجا برسیم.

نخستین پیاده‌روی یک زن در فضا
 در 11اکتبر سال 1984کاترین دی. سولیوان نخستین زن آمریکایی بود که در فضا پیاده‌روی کرد. با اینکه زنان فضانورد از آن زمان پیاده‌روی را آغاز کرده‌اند، اما در اقلیت هستند و از 38فضانورد فعال کنونی تنها 12نفر زن هستند