ستاره‌های ایرانی در آسمان غربت

محمدرضا نصیری| چندی پیش مجید بشکار بعد از سال‌ها دست‌وپا‌زدن در منجلابی که گرفتارش شده بود، از طرف هندی‌ها دعوتنامه‌ای دریافت کرد و در سفر به این کشور متوجه شد هنوز هواداران هندی او را از یاد نبرده‌اند. بشکار مثل یک قهرمان مورد استقبال قرار گرفت و روزنامه‌نگاران از دورانی نوشتند که او بت دختران هندی بود. امید سینگ هم که در لیگ برتر فوتبال ایران و باشگاه نساجی بازی می‌کند، سرانجام تصمیم گرفته برای تیم ملی فوتبال هندوستان بازی کند. حالا سومین عنصر ایرانی ورزش شبه‌قاره هم سروکله‌اش پیدا شده؛ معین نبی، بازیکن تیم کبدی بنگال وریرز که در فینال لیگ حرفه‌ای کبدی هندوستان درخشید. معین دیروز به ایرنا گفته که جایزه عوض‌کننده و بهترین بازیکن مسابقه فینال به او تعلق گرفته. معین نبی که متولد ساری است، در این مصاحبه مدعی شده در هند همه او را می‌شناسند اما در ایران چنین خبری نیست. او درباره مسائل مالی هم مقایسه جالبی انجام داده؛ به پول ایران الان یک‌و‌نیم میلیارد در هند دریافتی دارد؛ درحالی‌که بعد از قهرمانی با تیم ملی ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا تنها 240میلیون تومان پاداش گرفته است.معین تنها ورزشکار ایرانی نیست که در خارج از کشور او را بیشتر تحویل می‌گیرند و به شهرت قابل‌ملاحظه‌ای دست یافته است. از ورزشکاران ایرانی پناهنده یا تغییر تابعیت داده که بگذریم، به سیاهه طول‌ودرازی از ایرانی‌های لیگ‌های مختلف ورزشی در سراسر دنیا برمی‌خوریم.
  در قدیم‌تر چهره‌هایی مثل آندره آغاسی داشتیم که پدر این تنیسور سرشناس آمریکایی‌- مایک آغاسی- عضو تیم ملی بوکس ایران بود. در این رشته چهره‌های ایرانی دیگری هم داشتیم که در جایی غیر از کشورمان درخشیدند؛ تنیسورهایی مثل منصور بهرامی و ارغوان رضایی.
  ارغوان 2مدال طلا با تیم ملی بانوان ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی هم داشت و بعدها تا رتبه11 رنکینگ تنیسورهای زن جهان هم پیش رفت و ماریا شاراپووا را شکست داد. ارغوان یک‌بار هم راکت خود را به رئیس دولت وقت، محمود احمدی‌نژاد تقدیم کرد.
  منصور بهرامی که پدرش در امجدیه کار می‌کرد و او مجبور بود به‌خاطر نبود امکانات با ماهیتابه و جارو تمرین تنیس کند، بعدها تا رنکینگ180 جهان هم پیش رفت و در مسابقات دو‌نفره، برنده ۵مسابقه انجمن تنیس حرفه‌ای و ۱۲بار هم فینالیست شد. سال‌هاست بهرامی پای ثابت و یکی از سرشناس‌ترین چهره‌های تنیس نمایشی جهان است.
  مهیار منشی‌پور و محمدعلی بیات هم در بوکس نامی برای خود دست‌وپا کردند اما نه زیر پرچم ایران. منشی‌پور 6بار قهرمان خروس‌وزن جهان هم شد و در زلزله بم کلی به هم‌استانی‌های خود کمک رساند. در همین رشته ستاره‌ جوانی مثل آرمین رحیم‌زاده را هم داریم که برای فرانسه مبارزه می‌کند.
  الکساندر سمیعی‌زاده، دانیل ارزانی، آریا جسور، دالاهو ایرانی‌نژاد و رایان تفضلی‌نژاد بازیکنان ایرانی دیگری هستند که در رشته فوتبال به موقعیت‌های مناسبی رسیده‌اند. از این میان رایان سیروس تفضلی‌نژاد و آریا جسور با ایران لینک بوده‌اند و زمانی کی‌روش دنبال ملی‌پوش‌کردن آنها بوده است. بهرنگ صفری هم هست، ستاره سابق بازل سوئیس که برای تیم ملی سوئد بازی می‌کند. الکس نوری را هم که همه می‌شناسیم، او همین دو سه سال پیش سرمربی وردربرمن بود.
  دنیل ارزانی تحت قرارداد من‌سیتی است و آریا جسور هاسگاوا در تیم ناگویا گرامپوس‌ایت بازی می‌کند و هنوز پیراهن تیم ملی ایران یا بزرگسالان ژاپن را بر‌تن نکرده است.
  تی.جی (تورج) هوشمندزاده ورزشکار بازنشسته فوتبال آمریکایی است که با پانت 126یاردی در بازی برابر کلیولند براونز، رکورد میزان پانت تاریخ باشگاه سینسیناتی بنگالز را شکست.
 یو درویش در ژاپن یک چهره شناخته‌شده است و در رشته بیسبال هواداران زیادی دارد. خیلی‌ها او را بهترین پیچر حال حاضر ژاپن می‌دانند. پدر او فرزاد درویش‌صفت همزمان برای تیم فوتبال ایالت فلوریدا بازی می‌کرد.
   اریک اسد بختیاری هم بازیکن فوتبال آمریکایی بوده و برادرش دیوید هم در همین رشته ورزشی درخشیده است. آندره حیدری هم در همین رشته بازی می‌کرد و در اوایل حضورش در لیگ ملی فوتبال آمریکایی در تیم منتخب تازه‌واردهای فصل قرار گرفت.
  لیلا وزیری مدتی رکورددار شنای کرال پشت 50متر جهان بود و با پیراهن تیم ملی آمریکا مسابقه می‌داد.
  جاش نویدی عضو تیم ملی راگبی ولز است. او به‌قدری اعتبار دارد که در مسابقه پیش از جام جهانی مقابل ایرلند که در کاردیف‌سیتی ولز برگزار شد، بازوبند کاپیتانی ولز را بر بازو بسته بود.
  آدام جمیلی که دورگه ایرانی-مراکشی است، دونده سرعت تیم ملی دوومیدانی انگلستان است.
  میکا زیبانژاد که دورگه ایرانی-فنلاندی است، در تیم ملی هاکی روی یخ سوئد و تیم نیویورک رنجرز بازی می‌کند.
  شیرین گرامی که از 3سالگی در انگلیس زندگی کرده، نخستین زن ورزشکار ایرانی در رشته سه‌گانه است که پس از به‌دست‌آوردن مجوز اتحادیه بین‌المللی ورزش سه‌گانه، در مسابقات جهانی لندن شرکت کرد. او با نام ایران و حجاب کامل مسابقه داد.