چرا همه دوست دارند ناپولی قهرمان شود؟

ضرب‌المثلی درباره مردم ناپل وجود دارد که می‌گوید ناپلی‌ها با پولشان فوتبال تماشا می‌کنند؛ اگر چیزی از پول باقی ماند غذا می‌خرند و اگر چیز دیگری ته آن ماند برای خودشان سرپناه پیدا می‌کنند. این مثل اغراق‌آمیز درباره یک کشور عقب‌مانده نیست بلکه شهر نه چندان ثروتمند ناپل در ایتالیا فقط به همین فوتبالش شهرت دارد و مارادونایش. شهر یک میلیون نفری و سومین شهر بزرگ ایتالیا دلش به همین فوتبال خوش است اما از شنبه‌شب همین دل‌خوشی هم از آنها گرفته شد؛ جایی که با نتیجه 4بر2 به آ.اس‌رم باختند و این در حالی بود که به قول ادین ژکو، زننده دوگل تیم پایتخت «همه انتظار داشتند رم 5برصفر ببازد.» ناپولی‌ها که به اعتراف همه اهالی فوتبال در ایتالیا بهترین فوتبال را درسریA به نمایش می‌گذارند، شاید این فصل هم حسرت قهرمانی به دلشان بماند. در حال‌حاضر بیشتر مردم جهان منهای هواداران یوونتوس دوست دارند تیمی غیر از یووه قهرمان شود و سرنوشت لیگ از این حالت خسته‌کننده که در هر حالتی یوونتوس قهرمان می‌شود در بیاید. حتی هواداران میلان و به‌طور مثال سرمربی این تیم یعنی گتوزو یا آنچلوتی همه و همه دوست دارند ناپولی قهرمان شود نه از حب این شهر و این تیم؛ بلکه از بغض یووه. آنها وصله ناجور فوتبال ایتالیا هستند و اصلا شهر ناپل هم ابتدا با نام نئوپولیس جزو یونان بود و بعدا توسط روم اشغال و به این کشور الحاق شد.

اورلیو دلورنتیس، مدیرعامل باشگاه یک آدم خبرساز است. از دهان او برای تیترهای جنجالی مطبوعات همین‌طور در و گوهر می‌ریزد. او چندی پیش علیه یووه و مالکان این باشگاه اظهار نظر کرده بود: «خانواده آنیلی، قدرتمند ترین خانواده ایتالیاست؛ اشتباهات داوری در تعیین قهرمان سرنوشت‌ساز است.» در فرودگاه ناپولی هم پلاکاردی نوشته شده بود که هشداری بود درباره لیز بودن زمین با این مضمون: «مراقب باشید به دلیل لغزندگی زمین سُر نخورید؛ وگرنه داور یک ضربه پنالتی به‌سود یوونتوس اعلام می‌کند!» او ناپولی را در سال 2004 در سریC ایتالیا تحویل گرفت و در عرض یک دهه این تیم را به نایب قهرمانی سریA رسانده است. او تهیه‌کننده سینما هم هست و فیلم‌هایی مثل لویان و ماکارونی را در سینما تولید کرده است. او بیش از 400فیلم تهیه کرده با کارگردان‌های سرشناسی مثل لوک بسون، جوئل و اتان کوئن، پل هیگیس، دیوید لینچ، مونیچلی، ریدلی اسکات، روبرتو بنینی و... که در سال2010 از سوی مجله ورایتی جایزه دستاورد عمرش را دریافت کرد. او حالا به تهیه‌کنندگی تیمی مشغول است که باید با کارخانه فیات مبارزه کند.

سرمربی تیم، مائوریتسیو ساری الان یک مربی خواستنی است و حتی از او به‌عنوان جانشین ونگر در آرسنال یاد می‌شود. او در تیم‌های پسکارا ، آولینو ، هلاس ورونا، پروجا، امپولی هم مربیگری کرده است. او در سال2015 جانشین رافا بنیتس شد که دوباره این غول خفته را بیدار کرده بود. در فصل 2017-2016 مربی سال سریA معرفی شد و در سال2017 جایزه انزو بیرتزوت را گرفت. درست مثل پیراهن شماره10 مارادونا که در این باشگاه بایگانی شده، مدت‌هاست جام قهرمانی هم در تالار افتخارات باشگاه بایگانی شده است و جام دیگری در کار نیست و موزه باشگاه با همان دو جام در سال‌های87 و 90 و البته جام یوفای سال89 بسته شده است.