برانکو، قاتل فرشاد

بهروز رسایلی فرشاد احمدزاده در هفته‌های اخیر در بهترین فرم ممکن قرار داشت و حتی در بازی با استقلال خوزستان پاس گل 3‌امتیازی تیمش را به سیامک نعمتی داد. همین بازیکن اما در داربی تهران تبدیل به یکی از ضعیف‌ترین مهره‌های میدان شد؛ چرا؟ چون سر جای خودش بازی نکرد و از پست همیشگی‌اش یعنی هافبک راست، به پست هافبک چپ منتقل شد. تا اینجا را همه ایران می‌دانند، اما شاید کمتر کسی بداند این سومین‌بار بود که برانکو دقیقا موقع داربی پست فرشاد را عوض می‌کرد؛ سه کوشش تکراری که هر سه به شکست منجر شده است. همه اینها در حالی‌است که آخرین باری که احمدزاده در داربی سر پست اصلی‌اش یعنی هافبک راست بازی کرد، پرسپولیس بهترین برد بعد از انقلابش را برابر استقلال به‌دست آورد! نقش احمدزاده در داربی‌های اخیر را ببینید:     داربی86: فرشاد هافبک چپ بازی کرد و پرسپولیس باخت. داربی85: فرشاد به دلیل مصدومیت در این بازی غایب بود.     داربی84: فرشاد دفاع چپ بازی کرد و پرسپولیس باخت. داربی83: فرشاد هافبک چپ بازی کرد و پرسپولیس متوقف شد. داربی82: فرشاد هافبک راست بازی کرد، پرسپولیس 4بر2 برد و احمدزاده روی شکل‌گیری هر 4‌گل تأثیر مستقیم گذاشت! واقعیت آن است که برانکو به‌شدت به بازی وریا غفوری اعتقاد دارد و از این بازیکن می‌‎ترسد. حتی بنا به ادعای رامین رضاییان، پرسپولیسی‌ها ابتدای فصل گذشته برای جذب غفوری تلاش‌هایی هم کرده بودند. بر همین اساس، برانکو در این 2‌سال دایما فرشاد احمدزاده را به سمت چپ تیم خود و سمت راست استقلال برده تا غفوری را مهار کند و عجیب اینکه هرگز این اتفاق رخ نداده است! به این ترتیب نه تنها بازی خود فرشاد به خاطر حضور در پست غیرتخصصی آسیب دیده، بلکه یک پرسپولیسی دیگر هم به خاطر این تعویض پست ناشیانه قربانی شده؛ بازیکنی که پارسال امید عالیشاه بود و امسال وحید امیری. برانکو که در مورد توانایی‌های دفاعی احمدزاده دچار نوعی باور کاذب است، در حالی هر بار فرشاد را مأمور مهار وریا غفوری (یا خسرو حیدری) می‌کند که شاید استفاده از خود امیری در این پست می‌توانست نسخه بهتری باشد. مثلا اگر وحید پنج‌شنبه هم مثل همیشه در سمت چپ بازی می‌کرد، وریا به خاطر ترس از ویژگی‌های تهاجمی امیری کمی عقب‌تر بازی می‌کرد و اینقدر بی‌‎محابا به حملات تیمش اضافه نمی‌شد. برانکو اما امیری را از آن منطقه حذف کرد تا غفوری با خیال راحت در هجوم‌ها شرکت کند و گل 3‌امتیازی تیمش را هم بزند. وقتی مربی یک‌بار اشتباه می‌کند باید از او انتقاد کرد، وقتی دوباره همان اشتباه را تکرار می‌کند باید در موردش دچار تردید شد و وقتی برای سومین‌بار متوالی دقیقا مرتکب همان اشتباه می‌شود، دیگر جای بحثی باقی نمی‌گذارد!