غرب مازندران، 53 هفته پس از سیل

سرخط خبرهای سیزدهم و چهاردهم مهر 97 را که جست‌وجو کنید خواهید دانست که موضوع از چه قرار است. چکیده اخبار این بود که بارش بی‌سابقه باران در کمتر از 24 ساعت حجم عظیمی از ویرانی و اندوه را برای مردم غرب مازندران ایجاد کرد.به گزارش ایسنا، اصطلاح «سیل استثنایی قرن» از زبان «محمدباقر نوبخت» معاون وقت رئیس‌جمهوری که در بازدید از مناطق سیل‌زده غرب استان عنوان شد، شاید بهترین تعریف از گستردگی خسارت‌ها و حجم آوار بود.


بارش بی‌سابقه 

 ثبت 313 میلی‌متر بارش طی 16 ساعت منجر به سیل با دبی 250 متر مکعب بر ثانیه شد که به گفته کارشناسان در 180 سال گذشته بی‌سابقه بود. رامسر، تنکابن، عباس‌آباد، چالوس و نوشهر در غرب استان در مجموع با برآورد خسارتی معادل 705 میلیارد تومان از شهرستان‌هایی بودند که خسارت‌های زیربنایی متعدد و مختلفی در بخش‌های کشاورزی، عمرانی، منازل مسکونی، زیرساخت‌ها، پل‌ها، جاده‌ها و شریان‌های مواصلاتی روستایی و شهری تجربه کردند.

از همان روزهای ابتدایی، بازدید مکرر مسئولان شهرستانی، استانی و کشوری در هیات‌های دولتی، نظامی و امنیتی از مناطق سیل‌زده و تاکید دائمی آنها بر ترمیم هر چه سریع‌تر تاسیسات، اماکن، روستاها و تخصیص اعتبارات لازم بیش از آن‌که دستوری، لازم‌الاجرا باشد یک نمایش خدمتگزاری بود.اولین گواه این ادعا سخنان معاون عمرانی استاندار مازندران 17 مهر جاری در بازدید از مناطق سیل‌زده غرب مازندران است. 

«مهدی رازجویان» پس از بازدید از مراحل بازسازی پروژه‌های خسارات سیل مهرماه 97 در شهرستان‌های تنکابن و رامسر اظهار کرد: تاکنون ۵۰ درصد اعتبارات خسارت‌های سیل سال گذشته به غرب استان اختصاص داده شده است.شاهد دیگر این ادعا صحبت‌های معاون عمرانی فرماندار ویژه شهرستان تنکابن درباره تخصیص اعتبارات سیل است که گفته‌های وی تا حدودی در تضاد با همتای مرکزنشین اوست.

«حسن باقری گرمارودی» به صراحت عنوان کرده بود که تنها 35 میلیارد تومان از مجموع حدود 700 میلیارد تومان برآورد خسارت‌های وارده، توسط هیات وزیران اول آبان 1397 تحت عنوان جبران خسارت‌های سیل غرب مازندران به بنیاد مسکن این شهرستان تعلق گرفت و 23 میلیارد تومان دیگر نیز به عنوان کمک‌های بلاعوض بلافاصله پس از سیل برای پرداخت به مردم خسارت‌دیده تخصیص یافت.

باقری اظهار کرده بود که از 35 میلیارد تومان اعتبار تخصیصی فقط مبلغ 14 میلیارد تومان در بخش‌های عمرانی و زیرساختی هزینه شد و از 23 میلیارد تومان اعتبار بلاعوض نیز فقط 11 میلیارد تومان به مردم خسارت‌دیده تعلق گرفت.به گفته این مقام مسئول، باقیمانده این اعتبارات برای جبران خسارت سیل فروردین امسال شرق استان هزینه شد، این در شرایطی ‏است که از محل تخصیص اعتبارات هیات دولت به سیل شرق مازندران که البته شامل بخش کشاورزی ‏نیز می‌شد، ریالی به منطقه‌ غرب استان اختصاص نیافت.

اما فارغ از این‌که اعتبارات اختصاص یافته به سیل چگونه و کجا هزینه شده است، روی دیگر سکه به قصور و تعلل مدیران دستگاه‎های اجرایی ‏تنکابن و نیز جدیت نداشتن در پیگیری، مطالبه‌گر نبودن مدیران ارشد این شهرستان و نماینده‌ مجلس منطقه بر می‌گردد که ‏عاملان اصلی در تخصیص کمتر اعتبارات از میزان اعلام شده بودند.


تنکابن و خسارت‌های سنگین

به گفته تمامی مسئولان ارشد استانی و کشوری که آن زمان از مناطق غرب مازندران بازدید کرده بودند، تنکابن بیشترین خسارت را دیده و باید بیشترین اعتبار جبرانی در این شهرستان هزینه می‌شد، اما دریافت کمترین اعتبار برای مناطق سیل‌زده و خسارت‌های برجا مانده کنونی در برخی روستاها و معابر یک سال بعد سیل جای افسوس دارد.این نکته را از زبان دهیاران و شوراهای روستاهای حادثه‌دیده تنکابن یک سال پس از سیل جویا شدیم. این روستاها به ‌دلیل مجاورت با رودخانه‌های طغیان کرده دچار خسارت شده بودند، روستاهایی که هنوز رد پای سیل در آنها به چشم می‌خورد.


 نبود آب شرب در روستا، یک سال پس از سیل

رئیس شورای اسلامی روستای مهاجرآباد که از نبود آب شرب در روستا یک سال پس از سیل به شدت گلایه‌مند است، اظهار کرد: خرابی‌ها و ویرانی‌ها همان‌طور که بود، کماکان برجای خود باقی هستند.«ایران گلین عباسیان» درباره مشکلات روستا تصریح کرد: نبود آب شرب، لایروبی نکردن رودخانه مجاور روستا و دپوی مصالح آب‌آورده و نیز مشکلات راه دسترسی روستا که در چند نقطه، تردد وسایل نقلیه را با مشکل مواجه کرده است، مهم‌ترین مشکلات روستا هستند که با گذشت بیش از یک سال از سیل و پیگیری‌های متعدد همچنان پابرجا هستند.

وی بیان کرد: برقراری خطوط برق، گاز و تلفن و همچنین سنگ‌چینی و دیواره‌سازی 100 متر از حاشیه رودخانه تنها اقداماتی بود که در این مدت انجام شد که البته عملیات دیواره‌سازی در 2 نقطه همچنان ادامه دارد.رئیس شورای اسلامی روستای مهاجرآباد با بیان این‌که لایروبی نکردن رودخانه مجاور روستا باعث شده تا در بارش‌های امسال مسیر رودخانه مجدد منحرف شود، اظهار کرد: قطع نشدن انهار بالادست در مسیر رودخانه که دقیقا در میان رودخانه قرار دارند و نیز مصالح دپو شده در داخل آن با بارشی مشابه، خسارت‌هایی به مراتب بیشتر به روستا وارد خواهد کرد.

گلین عباسیان به تعطیلی 4 مزرعه پرورش ماهی روستا اشاره کرد و ادامه داد: در سیل پارسال یک واحد به طور کامل تخریب شد و باقی واحدها به دلیل انحراف مسیر رودخانه و نبود آب غیرفعال شده‌اند.وی به کارگران تعدیل شده این واحدها اشاره و تصریح کرد: در سالی که باید تولید مورد حمایت قرار گرفته و رونق یابد، واحدهای پرورش ماهی روستا تعطیل شده‌اند. افرادی که به باغ‌هایشان آسیب‌ وارد شده، ریالی به عنوان خسارت دریافت نکرده‌اند.

رئیس شورای اسلامی روستای مهاجرآباد با بیان این‌که پس از سیل، مصالح مازاد و چوب درختان از داخل رودخانه برداشت شد و ریالی از حجم عظیم درآمد حاصله در اختیار روستا برای جبران خسارت‌های ناشی از سیل قرار نگرفت، اظهار کرد: این مصالح و آورده سیل در حکم انفال بود. حالاسوال اینجاست که این انفال را چه کسی برده و در کجا هزینه شده است؟


مشکلات مدیریتی 

«بهرام لاک‌تراشی» یکی از دارندگان مزرعه پرورش ماهی در روستای مهاجرآباد نیز اظهار کرد: ظرفیت روستا در حوزه کشاورزی بسیار بالاست که یکی از آنها مزارع پرورش ماهی با ظرفیت میانگین هر کدام 30 تن در سال است، اما به دلیل نبود زیرساخت‌های لازم اکنون این مزرعه‌ها غیر فعال شده‌اند.وی از بازدیدهای متعدد مسئولان ارشد استانی و کشوری به روستای مهاجرآباد یاد کرد و افزود: علی‌رغم اعلام گزارش‌های متعدد، نبود مدیریت باعث شد تا کاری که قرار بود 3 ماهه به سرانجام برسد، عملی نشود.


پُلطان در انتظار رفع نواقص

«فرهاد گلیج» دهیار روستای پلطان در مورد مشکلات برجامانده در بازه زمانی یک ساله بیان کرد: مهم‌ترین چالش پل ارتباطی میان روستاست که هنوز تکمیل نشده است، زیرا قرار بود چند دهنه به پل اضافه شود که مراحل اولیه انجام شده، اما مدتی است پروژه متوقف مانده است.وی با بیان این‌که تکمیل نشدن پل ارتباطی، روستاییان را دچار مشکل کرده است، اظهار کرد: از آنجا که اهالی، دامدار هستند، نیاز به تهیه علوفه دام دارند، اما اکنون تکمیل نشدن پل بزرگ‌ترین دغدغه روستاییان برای نگهداری دام است.

دهیار روستای پلطان با یادآوری این‌که سردهنه‌های زراعی روستا تکمیل نشده و همچنان مشکل دارند، به تکمیل نشدن مراحل دیواره‌سازی حاشیه رودخانه و راه دسترسی روستا اشاره و تصریح کرد: آورد مصالح در بالادست رودخانه و در فاصله چند کیلومتری، احتمال تخریب ساخت و سازهای موجود به علت وقوع مجدد سیل را افزایش می‌دهد.


خشکرود؛ نیازمند تکمیل پل و دیواره‌سازی

«خدیجه سلیمی‌پور» دهیار روستای خشکرود به مشکل پل و دیواره‌سازی حاشیه رودخانه اشاره کرد و گفت: مطابق دستور مقامات قرار بود دهنه‌های پل روستا افزایش یابد و عملیات دیواره‌سازی کامل انجام شود که هنوز این اتفاق نیفتاده است.وی از تخصیص نیافتن اعتبار خسارت‌های کشاورزی به روستاییان سخن گفت و بیان کرد: باغ‌های مجاور رودخانه آسیب جدی دیدند، اما علیرغم بررسی و آماربرداری کارشناسان جهاد کشاورزی و اعلام خسارت 200 میلیون تومانی تاکنون ریالی به کشاورزان آسیب‌دیده تعلق نگرفته است.

دهیار روستای خشکرود با بیان این‌که در ساخت دیواره 50 متری از بتون استفاده نشده است، یادآور شد: اگر سیل دیگری در راه باشد، احتمال بروز خسارت‌ها مضاعف است و حتی امکان تخریب پل روستا نیز وجود دارد.از دیگر مناطق آسیب‌دیده شهرستان تنکابن می‌توان به تخریب 2 پل بزرگ «قریب» و «توکله» به ترتیب با خسارت ۵۰ و ۱۰۰ درصدی اشاره کرد. پل قریب به علت تخریب دیواره‌ها و گوشواره‌های جانبی، پس از عملیات شن‌ریزی و دپوی مصالح رود در کناره‌ها به سرعت بازگشایی و آسفالت شد، اما پل توکله به واسطه تخریب ۱۰۰ درصدی در سیل همچنان چشم‌انتظار بازسازی است.