گفت‌وگو با کورش تهامی، بازیگر نقش اول فیلم کروکودیل که به‌تازگی تصمیم جدیدی گرفته است
می‌خواهم آلبوم موسیقی منتشر کنم
الناز عباسیان
صلابت و اقتدارش و البته محبوبیتش در نقش «عباس میرزا» در سریال «تبریز در مه» را که کنار بگذاریم به نقش‌هایی می‌رسیم که کم حرص‌مان نداده و کم به او حین تماشای فیلم بد‌وبیراه نگفته‌ایم. البته که این نشان از توانمندی او در ایفای نقش‌های خاکستری است که هنوز هم از سریال «زیرتیغ» در ذهن داریم. اما فیلم «به رنگ ارغوان» تجربه متفاوتی از حضور کورش تهامی رقم زد تا توانایی‌های پنهان او را به چشم آورده و مسیر هنری‌اش را تغییر دهد. البته اوج هنرنمایی‌اش را می‌توان در فیلم سینمایی «رگ خواب» جست‌وجو کرد که نظر تماشاگران، منتقدان و نویسندگان را به خود جلب کرد و چندین جایزه، ازجمله دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را در یازدهمین دوره جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ارمغان آورد؛ گرچه آنهایی که اهل تئاترند خوب می‌دانند تهامی بازیگری را از صحنه تئاتر شروع کرده و در این زمینه هم حرف‌هایی برای گفتن دارد. تازه‌تر اینکه این بازیگر سرشناس کشورمان با نقشی متفاوت در فیلمی به نام «کروکودیل» بازی کرده که این روزها بر پرده سینماها اکران می‌شود. همه این بهانه‌ها را که کنار بگذاریم بهانه تازه‌تری هم برای احوالپرسی از این بازیگر جوان داریم و آن تصمیمی است که او برای انتشار آلبوم موسیقی خود گرفته است. کسی که موسیقی آکادمیک و تخصصی را از نوجوانی دنبال کرده و حالا علاوه بر نوازندگی دستی هم در خوانندگی دارد. با ما همراه باشید تا بخش‌هایی از گفت‌وگوی ما با این بازیگر، خواننده، نوازنده و مجری 48ساله سینما و تلویزیون را بخوانید.
این روزها بر پرده سینما شاهد بازی متفاوت شما در فیلم کروکودیل هستیم. چرا فیلم به سی‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر نرسید؟
تا جایی که من اطلاع دارم فیلم هنگام تحویل به هیأت داوران برای داوری اولیه کمی کار داشت و بخشی از موسیقی کار تکمیل نشده بود. متأسفانه هیأت داوران در آن مقطع ارفاقی قائل نشدند تا کار را بپذیرند و فرصت دهند که تا زمان جشنواره کار تکمیل شود. فکر می‌کنم با دیدن این کار متوجه خواهید شد که این فیلم در نوع خودش کار قابل دفاعی است و کاری سرسری و معمولی نیست. اما خب گاهی هیأت داورانی که بازبینی می‌کنند کم‌انصاف می‌شوند.
کمی از این فیلم برایمان بگویید.
یک فیلم پلیسی - حادثه است که کمتر در کارنامه کاری من بود. وقتی فیلمنامه را خواندم احساس کردم که با شخصیتی مواجهم که با نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌ام خیلی متفاوت است و باید تلاش کنم شخصیت قابل‌قبولی بسازم که مخاطب هم بپذیرد. تقریبا من جزو نخستین افرادی بودم که به کار دعوت شدم و قرارداد بستم. به همین‌خاطر فرصت بیشتری برای صحبت با کارگردان-آقای تکاور - و تمرکز روی نقش داشتم. پروسه پیش‌تولید کمی طولانی شد و من در تمام این مدت به این فکر می‌کردم که تمام تلاشم را بکنم تا کار متفاوتی ارائه دهم. البته «کیان»- کاراکتر من در این کار - پتانسیل این را هم داشت که بتوانم متفاوت‌تر بازی کنم. داستان هم به این شکل است که جوانی که در رشته شیمی تحصیلات عالیه دارد، طرح تحقیقاتی را ارائه می‌دهد که اگر تصویب شود، هم در بحث کارآفرینی و هم در صنعت پتروشیمی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. کیان برای انجام تحقیقات اولیه و ارائه آن،مجبور به فروش خانه و خودرو‌اش شده و قرض می‌گیرد، ولی در نهایت طرح او از دستش خارج می‌شود و از اینجاست که داستان اصلی فیلم شروع می‌شود و او تلاش می‌کند به طریقی حق خود را از جامعه که به او ظلم کرده است، بگیرد.
باز هم نقش‌تان در این فیلم خاکستری است؟
بله، اما همانطور که اشاره کردم نقش متفاوتی است. یکی از دلایلی که این نقش را پذیرفتم این بود که شخصیت‌های مشابه آن در جامعه زیادند و موضوع فیلم، موضوع مبتلا‌به جامعه است. من در اکران‌های مردمی در سالن حضور داشتم و بازخورد مردم را می‌دیدم. سراسر فیلم کسی از سالن خارج نشد و این برای من نکته جالبی بود، برای اینکه گاهی فیلمی مورد پسند برخی افراد واقع نمی‌شود و از سالن خارج می‌شوند، اما در این اکران‌ها کسی را ندیدم که حتی برای دقایقی سالن را ترک کند. حتی در یکی از اکران‌های مردمی یک مستندساز به من گفت که من فیلم‌های غیرمستند را کمتر دنبال می‌کنم، اما این فیلم را تا انتها نشستم و دیدم و تحسین کردم. برخی هم می‌گفتند یک‌بار دیگر با خانواده یا دوستان برای تماشای فیلم می‌آیند و دوست داشتند 2بار فیلم را ببینند. فارغ از اینکه من این فیلم را بازی کرده‌ام عرض می‌کنم که حیف است این فیلمی که با این شرایط کار و بودجه محدود ساخته شده، دیده نشود. ما همه تلاش کردیم که فیلم خوبی ارائه دهیم و در زمان تولید، فیلم سختی بود. امیدوارم مخاطبان، این سدی که بین سینما و خودشان ایجاد کرده‌اند را بشکنند و فقط برای تماشای فیلم‌های کمدی یا فیلم‌هایی با تعاریف خاص، سینما را انتخاب نکنند و فیلم‌های دیگر را هم تماشا کنند. اگر این فیلم‌های حادثه‌ای که با موضوع روز جامعه ساخته شده‌اند بین تماشاگران جایگاه خود را پیدا کنند مطمئنا اتفاق خوبی خواهد افتاد.
برای جشنواره امسال کار جدید دارید؟
به امید خدا بله. یکی از کارهای سینمایی‌ام به نام «دختر ایران» به کارگردانی آقای اشکذری در حال آماده‌شدن است و در جشنواره اکران می‌شود. پیشنهادهایی هم هست که قرار است برای جشنواره آماده شود. احتمالا به زودی در آنها فعالیت کنم.
هم‌اکنون مشغول چه کاری هستید؟
هم‌اکنون مشغول بازی در سریال «دل» به کارگردانی آقای منوچهر هادی هستم که در شبکه نمایش‌خانگی قرار است پخش شود و اواخر تصویربرداری آن است.
خیلی پرکار نیستید و گزینشی نقش انتخاب می‌کنید. از پیشنهادهایی که به شما می‌شود راضی نیستید؟ بیشتر دنبال چه نوع نقشی هستید؟
بله، من پرکار نیستم و این یک اتفاق تعمدی است. من در واقع تلاشم این است که در انتخاب‌هایی که انجام می‌دهم دچار تکرار نشوم این هم مستلزم این است که زیاد باید نه گفت که کار چندان ساده‌ای نیست. درواقع با گفتن نه یک چالش بین تو و حرفه‌ات پیش می‌آید و مدام این چالش را ادامه می‌دهی تا برسی به نقشی که برای اجرای آن احتیاج به تحقیق کردن و اتود زدن بسیار داری. باید زیاد ببینی و بشنوی. احتیاج به یک راهنمای کار بلدی چون کارگردان داری تا بتواند توانایی تو را در یک ظرف بریزد و خودش هم چاشنی‌هایی به آن اضافه کند. کارگردان با هدایتی که انجام می‌دهد بازیگر را به درجه‌ای از خلاقیت می‌رساند که کار، خوب و متفاوت ارائه می‌شود. لطف خدا و بعد تلاش‌هایم مرا به جایی رسانده که بعد از گذشت 25سال عمر بازیگری‌ام می‌توانم کاری مثل رگ خواب را بازی کنم که نظر مثبت تماشاگر و منتقدان را جلب می‌کند. اگر آدمی بودم که سرسری نقش‌ها را می‌پذیرفتم فیلم کروکودیل به من پیشنهاد نمی‌شد، زیرا تلاش می‌کنم فقط در یک مدل نباشم. متأسفانه بازیگرانی هستند که خودشان را در یک مدل نشان می‌دهند و چندین کار یک‌مدل دارند که فقط عنوان فیلم‌ها متفاوت است. اما من این خوش‌شانسی را داشتم که نقش‌های متفاوتی به من پیشنهاد شود و سعی می‌کنم این رویه ادامه داشته باشد.
به نکته خوبی اشاره کردید و آن، نقش‌های متفاوت‌تان است. مثلا در 2 سریال زیر تیغ و تبریز در مه خیلی متفاوت بازی کردید و ماندگار شد.
هر دو سریالی که اشاره کردید نقش‌های من در آنها مورد استقبال مردم قرار گرفت و هم زمان پخش و هم زمان بازپخش‌های متعدد، بسیار مورد توجه قرار گرفتند. اشتیاق مردم مثال‌زدنی است و من مدیون این محبت آنها هستم. نقش‌های من در هر دو سریال تفاوت‌های بسیاری با هم دارند. تبریز در مه یک کار تاریخی بود که به زمان قاجار برمی‌گشت و من نقش عباس میرزا، ولیعهد فتحعلی‌شاه را بازی کردم. تلاش کردم که نقش متمایزی باشد. نکته جالب درباره این نقش این بود که نگرش بسیاری نسبت به برخی از پادشاهان قاجار تغییر کرد. اغلب تصور مردم از پادشاهان این دوره خوشگذران بودن آنها بود، اما طبق آماری که در دست است شناخت عامه مردم نسبت به شخصیت عباس‌میرزا از ۱۳ درصد به ۸۰درصد رسیده و این مسئله نشان‌دهنده موفقیت و تأثیرگذاری فیلم و این شخصیت است. من ارتباط خوبی با نقش عباس‌میرزا برقرار کردم و از آنجا که ایشان جزو معدود افراد قاجاری بودند که مردم و وطنش را دوست داشت با عشق و علاقه به ایفای این نقش پرداختم. در مورد بازی در زیر تیغ هم، در زمان پخش اولیه بسیار مورد استقبال قرار گرفت و من اقبال همبازی‌شدن با بزرگان سینمای ایران را داشتم. من تنها کاری که می‌کنم خودم را به‌شدت در آن موقعیت قرار می‌دهم و نشان می‌دهم که خود آدم در چنین موقعیتی چه عکس‌العملی دارد؛ به دور از بازی‌های مصنوعی و سعی می‌کنم طبیعی رفتار کنم تا تماشاگر خوب درک کند. خوشبختانه در تلویزیون در سریال‌هایی حضور داشته‌ام که حداقل از 90درصد آنها به‌صورت رفرنس یاد می‌شود و در کنار بازیگران بسیار خوب و طراز اول بودم و در کنار کارگردان تجربه کسب کردم.
این روزها کار جدیدی در تلویزیون نداشته‌اید؟
متأسفانه به دلایلی که خودم انتخاب کردم فعلا نمی‌توانم همکاری طولانی با تلویزیون داشته باشم. هم‌اکنون در یک اپیزود یک قسمتی در سریال «محکومین ۲» به کارگردانی آقای سیدجمال سیدحاتمی کار کرده‌ام؛ هم به‌دلیل اینکه کارگردان کاربلدی هستند و هم اینکه نقش خاصی بود، این کار را پذیرفتم و به‌زودی پخش خواهد شد و امیدوارم مردم بپسندند و متوجه متفاوت‌بودن نقش شوند.
چه چیزی حال کورش تهامی را خوب می‌کند؟
البته که موسیقی حال مرا خوب می‌کند. پیش از آنکه وارد حرفه بازیگری شوم موسیقی را دنبال می‌کردم و خیلی دوست داشتم. اصولا فکر می‌کنم بدون هنر و بدون موسیقی نمی‌شود زندگی کرد. به هر حال باید درگیر هنری بود تا بتوانیم از این روزمرگی‌ها فاصله بگیریم و خودمان را دور کنیم که به‌نظر من بهترین ابزار می‌تواند هنر باشد.
علاقه به موسیقی شما را به دوره‌های آموزش نوازندگی و آواز سوق داده تا جایی که مجری یک برنامه تخصصی موسیقی در شبکه ۴ می‌شوید و حتی در این سال‌ها جسته و گریخته همیشه در 2زمینه خوانندگی و نوازندگی فعالیت داشته‌اید؛ از فعالیت در این زمینه‌هادر کنار هنر بازیگری برایمان بگویید.
احساس می‌کنم هنرها همگی با هم ارتباط دارند و یک وابستگی بین آنها وجود دارد و به همین‌خاطر این هنرها را در کنار هم دنبال کرده‌ام. از دوران نوجوانی خیلی تلاش کردم که اگر می‌خواهم به چیزی برسم مسیر را بدون میانبر طی کنم و تمام سختی‌هایش را به جان بخرم، زیرا معتقدم فقط در این حالت است که آدم می‌تواند به آن چیزی که می‌خواهد برسد. در غیراین صورت شاید بدون فراگرفتن اصول و قواعد به جایگاهی برسد، اما این جایگاه گذراست و فقط اهل فن می‌توانند درک کنند. به همین‌خاطر من از نوجوانی موسیقی کار کردم. سازهای تخصصی من کوبه‌ای است و زیرنظر استادان بنام، این کار را ادامه دادم. موسیقی اصیل ایرانی را به‌صورت کلاسیک و زیرنظر استادان مجرب دنبال کردم.
چرا شما که کلاسیک و آکادمیک نوازندگی و خوانندگی را دنبال کرده‌اید آلبوم موسیقی منتشر نمی‌کنید؟
اتفاقا خیلی از دوستان این سؤال را از من دارند. تصمیم به انتشار آلبوم دارم، اما زمان دقیق این اتفاق را نمی‌دانم. من همین وسواس در سینما را در موسیقی هم دارم. خیلی از همکارانم این پیشنهاد را می‌دهند و می‌گویند چرااینقدر تعلل در انتشار آلبوم دارم؟ منتها هرچه جلوتر می‌آیم فکر می‌کنم شاید بعضی وقت‌ها وسواس خیلی زیاد هم خوب نباشد. من منتظر یک فرصت مغتنم هستم. کار موسیقی و آلبوم جمع‌کردن احتیاج به زمان دارد و افرادی که در این زمینه کار کرده‌اند می‌دانند شاید یک سال هم طول بکشد. رفتن به استودیو، همکاری با آهنگساز و ترانه‌سرا نیاز به فرصت دارد. برای کسی مثل من که حرفه اصلی‌ام بازیگری است کمی سخت است، اما امیدوارم به‌زودی این فرصت فراهم و آلبومی از من منتشر شود.
چه چیزی حال کورش تهامی را بد می‌کند؟
راستش را بخواهید رانندگی در تهران حال مرا بد می‌کند. من آدم نسبتا آرامی هستم، اما متأسفانه یکی از زمان‌هایی که خشونت بر من غالب می‌شود زمان رانندگی است. متأسفانه قوانین راهنمایی و رانندگی در اغلب خیابان‌های تهران رعایت نمی‌شود و در این شرایط رانندگی برای کسانی که سعی می‌کنند قوانین را رعایت کنند سخت می‌شود. ناخودآگاه تلاش می‌کنند تو را به سمت زیرپا گذاشتن قانون بکشانند. همین موضوع موجب می‌شود در خیابان‌های شهر شاهد خشونت باشیم که اصلا شایسته مردم بافرهنگ و اصیل ایران نیست. در دنیا می‌گویند اگر می‌خواهی مردم کشوری را بشناسی، به رانندگی‌کردن آنها و پیشرفت هنری‌شان توجه کنید. متأسفانه برای این موضوع دست به آسمانم و از خدا می‌خواهم که اتفاقی بیفتد که ما از این فکر که فقط خودمان را ببینیم و کار خودمان را راه بیندازیم دور شویم. معتقدم که باید خودمان به داد خودمان برسیم.
اتفاقا در فیلم‌ها هم نقش آدم‌های عصبانی را خیلی خوب بازی می‌کنید.
من در زندگی عادی‌ام همیشه تلاش می‌کنم آرام باشم و آرامشم را به دیگران منتقل کنم. البته که در وجود همه آدم‌ها چیز‌های خوب و بد هست که اگر بال و پر بدهیم، پررنگ می‌شود. ولی من جزو آن دسته آدم‌هایی هستم که تلاش می‌کنم خیلی زیاد وجه خشونت و عصبانیتم رنگ پیدا نکند. اما خب، رانندگی در تهران کار ساده‌ای نیست.
شغل‌‌تان جز بازیگری؟
بیشتر در زمینه هنر بوده؛ مثل تدریس موسیقی و سازهای کوبه‌ای.
نماهنگ خزان با صدای کورش تهامی
کورش تهامی در اسفندماه سال 90با گروه «هوران» به‌عنوان نوازنده مهمان همکاری کرده و قطعه‌ای را با آنها ساز زده است. دف‌نوازی و مهارت او در سازهای کوبه‌ای اثر زیبایی را خلق کرده است. در کنار نوازندگی، آوازخوانی و خوانندگی هم می‌کند. چند سال پیش به پیشنهاد منصور ضابطیان، مجری و کارگردان برنامه رادیو هفت، یک ترانه قدیمی را اجرا کرد و نماهنگ آن به نام «نسیم خزان» منتشر شد. او تلاش دارد فعالیتش در این زمینه را به صورت جدی ادامه دهد و ایده‌هایی در این زمینه در سر دارد و می‌گوید: «من به یک سبک تلفیقی فکر می‌کنم و تلاشم این است که بتوانم یک سبک تلفیقی داشته باشم. دوستان دیگری هم طی این سال‌ها این سبک را تجربه کرده‌اند و برخی از آنها نیز خیلی موفق بوده‌اند. من هم تلاش می‌کنم بتوانم این سبک تلفیقی، یعنی موسیقی پاپ با سنتی را با نوع نگاه و اجرای خودم داشته باشم که امیدوارم بتوانم موفق عمل کنم».
جوایز این هنرمند
جایزه بهترین بازیگر مرد چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر برای نمایش «فردا» در سال ۱۳۷۴
کاندیدای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در بیست‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم سینمایی به رنگ ارغوان در سال ۱۳۸۸
کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم سینمایی رگ خواب در نوزدهمین جشن خانه سینما در سال ۱۳۹۶
جایزه بهترین بازیگر نقش مرد از هجدهمین جشن حافظ برای فیلم سینمایی رگ خواب در سال ۱۳۹۷
دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد از یازدهمین جشن بزرگ منتقدان و نویسندگان سینمای ایران برای فیلم سینمایی رگ خواب در سال ۱۳۹۶
جایزه ویژه هیأت داوران هفتمین جشنواره فیلم‌های ایرانی استرالیا در بخش بهترین بازیگر مرد برای فیلم سینمایی رگ خواب در سال1396
رانندگی در تهران حال مرا بد می‌کند. متأسفانه قوانین راهنمایی و رانندگی در اغلب خیابان‌های تهران رعایت نمی‌شود و در این شرایط رانندگی برای کسانی که سعی می‌کنند قوانین را رعایت کنند سخت می‌شود. همین موضوع موجب می‌شود تا در خیابان‌های شهر شاهد خشونت باشیم که اصلا شایسته مردم بافرهنگ و اصیل ایران نیست
در همینه زمینه :
