اگر این پرسپولیس را «کی‌روش» ارنج می‌کرد...
رسول بهروش|
برانکو معمار پرسپولیس قدرتمند این سالیان است و دینی که او برگردن هواداران دارد را نمی‌توان کتمان کرد، اما کاش یاد بگیریم در جامعه مدرن هیچ‌کس معاف از نقد نیست. در روزگاری که بزرگترین و موفق‌ترین مربیان دنیا هم بی‌رحمانه زیر ذره‌بین قرار می‌گیرند، چرا یکی مثل برانکو باید مستثنی باشد؟ به‌ویژه که او این روزها تیم خوبی را که خودش ساخته بود، با دست خودش رو به زوال می‌برد.
بدون شک شکست پرسپولیس در داربی بیش از آنکه نتیجه رشد فنی غیرقابل انکار استقلال بوده باشد، ناشی از تصمیمات و اشتباهات عجیب برانکو ایوانکوویچ بود؛ جایی که سریال اشتباهات باورنکردنی او عصا دست وینفرد شفر شد. برانکو پرسپولیس را آن‌قدر بد چید که به یکی از آماده‌ترین بازیکنان این روزهای تیمش یعنی سیامک نعمتی یک دقیقه هم بازی نرسید! در حقیقت هر 3تعویض پرسپولیس صرف جبران اشتباهات در ارنج اولیه شد و دیگر فرصتی برای آزمودن ترفندهای نو باقی نماند. شاید روی کره‌زمین هیچ انسان دیگری بین احمد نوراللهی و محسن ربیع‌خواه نفر دوم را برای ترکیب اصلی انتخاب نکند، اما برانکو مامور شکست‌خورده مهار ژاوی را برای داربی هم در ارنج نگه داشت تا عید پرسپولیسی‌ها در هر دو‌جبهه خراب شود. البته استفاده مصرانه از ربیع‌خواه که آشکارا به لجاجت هم آلوده شده تنها اشتباه برانکو نبود؛ چه اینکه او در رجحان دادن حسین ماهینی بر صادق محرمی هم دچار همین لغزش شد. محرمی که در چند هفته اخیر «دیوانه‌وار» آماده نشان می‌داد، 70دقیقه روی نیمکت نشست و نمایش بازیکنی را تماشا کرد که به‌نظر می‌رسد بیشتر برای فعالیت در فضا مجازی و توئیت‌نویسی استعداد دارد.
پارسال گاهی پیش آمد که علیرضا منصوریان از سر نداری از هرایر مگویان در پست دفاع کنار استفاده کرد. جالب اینکه مدافع ارمنی در تجربه‌های کوتاه بازی در این پست غیرتخصصی دو‌پاس گل داد، ماهینی اما سال‌هاست که آن گوشه زمین می‌رود و می‌آید، بدون اینکه کسی آخرین پاس گل یا حتی سانتر خطرناکش را به یاد بیاورد! اوج شاهکار برانکو در داربی اما جابه‌جایی پست غیرمنتظره 3هافبک هجومی‌اش یعنی فرشاد احمدزاده، بشار رسن و وحید امیری بود که دقیقا هر 3نفر را به شکل فاجعه‌باری از بازی خارج کرد. این البته اولین مرتبه نیست که برانکو در داربی‌ها به قول خودش سورپرایز رو می‌کند. او در داربی برگشت پارسال برای اولین‌بار حسین ماهینی را در پست هافبک دفاعی به بازی گرفت، رامین رضاییان را یک خط جلو برد و فرشاد احمدزاده را دفاع چپ کرد که نتیجه فاجعه‌بار بود. برانکو در داربی رفت همان سال هم 90دقیقه تمام جای عالیشاه و احمدزاده را عوض کرد که هر دو نفر از بازی اوت شدند و مسابقه بدون موقعیت جدی برای سرخپوشان خاتمه یافت. پرسپولیس در درخشان‌ترین بازی عصر برانکو یعنی پیروزی 4گله بر استقلال، 8عنصر تهاجمی داشت؛ رامین رضاییان، محمد انصاری، نوراللهی، مسلمان، احمدزاده، عالیشاه، علیپور و طارمی. در این داربی آخر اما فقط 5عنصر تهاجمی در کار بودند که 3تای آنها هم با درایت برانکو حداقل برای یک نیمه کاملا محو شدند. پس جای تعجب ندارد که پرسپولیس حتی از خلق یک فرصت جدی گلزنی روی دروازه گلر مصدوم استقلال عاجز مانده باشد!
شاید کارلوس کی‌روش آدم بد خلقی باشد و شاید حتی خیلی‌ها سبک فوتبال تیمش را نپسندند، اما اگر روز پنجشنبه او با موجودی فعلی پرسپولیس این تیم را ارنج می‌کرد، چه نتیجه‌ای رقم می‌خورد؟ شاید بازی‌های شبیه السد یا همین داربی نشان می‌دهد برانکو با وجود همه سوابقش چرا هرگز گزینه جدی سرمربیگری تیم‌ملی کرواسی نبوده. او که حداقل هفته‌ای یک‌بار گوشزد می‌کند از بالاترین مدرک مربیگری دنیا برخوردار است، بد نیست به یاد بیاورد کی‌روش با کدام نسل از بازیکنان متوسط ایرانی نفس آرژانتین را گرفت. طرح این مقایسه به‌خصوص از آن جهت حایز اهمیت است که این روزها باز هم شایعه شده برانکو در تیم‌ملی جانشین کی‌روش خواهد شد. نکنید از این کارها لطفا!
