همه روزها روز کودک است

مهدی علیپور_دبیر تحریریه

16مهر برابر با ۸ اکتبر، روز جهانی «کودک» است. یک مناسبت تقویمی دیگر که هم یک روز مهم را به ما یادآوری می‌کند و هم تلنگری است که فراموش‌مان نشود چه وظیفه سترگی بر دوش ما گذاشته شده است. شما که غریبه نیستید هر سال به هفته سوم مهر که نزدیک می‌شویم کودکان قدر می‌بینند و بر صدر می‌نشینند و خطابه‌های بلندبالایی در ضرورت تعلیم و تربیت صحیح آنها سر داده می‌شود اما همین که آخرین روز هفته شد، فراموشی مانند ابر سنگینی بر خاطر همه می‌نشیند تا سال بعد همین موقع. در حالی که همه روزها باید روز کودک باشد و دغدغه امروز و فردا و پس‌فردای ما موفقیت و قرار گرفتن آنها در مسیر درست زندگی باشد. 
حال پرسش مهم این است که چه مواردی در تعلیم و تربیت کودکان اهمیت ویژه‌ای دارد؟ چرا همه فکر و ذکر اولیا و سیستم آموزشی این است که کودکان را آماده و مهیای ورود به بازار کار کند و از همان کودکی رخت پزشکی و مهندسی و... بر قامت او می‌دوزد؟ این نگاه صرف اقتصادی به آینده کودک، که متأسفانه اقتضای شرایط نامناسب معیشتی در ایران است، موجب می‌شود ما از نیازها و مهارت‌ها و معرفت‌هایی که کودک باید در طول زندگی بیاموزد، غفلت کنیم. بلایی که امروز نه تنها گریبان‌گیر خانواده‌ها که مبتلا به سیستم آموزشی ما شده است. بی‌تردید شما هم از مسابقه بی‌امان کنکور به تنگ آمده‌اید. به قول استاد «مصطفی ملکیان»، از استادان فلسفه، هدف آموزش و پرورش، تعلیم روش تفکر است. هیچ معلوماتی نیاز نیست انتقال یابد بلکه باید روش فکر کردن و راه‌های درست فکر کردن را آموخت. 
آیا هیچ‌وقت به این فکر کرده‌ایم که کودک ما باید پیش و بیش از هر چیز مهارت درست زندگی کردن، روش تفکر و درست اندیشیدن را بیاموزد؟ در تربیت کودکانمان چقدر به این مفاهیم و رویکردها فکر کرده‌ایم؟ آیا می‌خواهیم فرزندی داشته باشیم که پزشک و مهندس و کارآفرین موفقی باشد اما از ارزش‌های اخلاقی بویی نبرده باشد؟ آیا می‌خواهیم پول فرزند‌مان از پارو بالا برود اما فاقد مهارت‌های ابتدایی در زندگی باشد و نتواند در زندگی شخصی‌اش گلیمش را از آب بیرون بکشد؟ کمی به این پرسش‌ها فکر کنیم و بعد ببینیم در تربیت کودکان‌مان در کدام نقطه ایستاده‌ایم و چقدر با ایده‌آل‌ها فاصله داریم.