داستان و دبستان

محمدرضا شمس
 نویسنده داستان‌های کودک و نوجوان

مدرسه فضای خوبی برای آشنایی بچه‌ها با ادبیات و آرایه‌های ادبی مانند شعر و داستان است. گرچه در کتاب‌های درسی مطالبی برای آشنایی دانش‌آموزان با داستان و شعر هست اما می‌توان ذهن بچه‌ها را در این زمینه بیشتر شکوفا کرد. یکی از کارهایی که می‌توان در مدارس انجام داد، برنامه قصه‌خوانی است. بچه‌ها می‌توانند کتاب‌های کم‌حجم و داستان‌های کوتاهی را که از خواندنشان لذت برده‌اند، در این نشست‌ها بخوانند تا دیگران هم مانند آنها لذت ببرند. همچنین می‌توان قصه‌های بچه‌ها را گردآوری کرد و به انتخاب خودشان از آنها مجموعه‌ای به‌دست آورد. چنین کارهایی به‌شرط برنامه‌ریزی قابل انجام است.
کار دیگری که به‌نظرم موفقیت زیادی در شکوفایی استعدادهای ادبی دارد، دعوت از نویسندگان برای گفت‌وگوی رودررو با بچه‌ها و خواندن آثارشان در حضور دانش‌آموزان است. چنین برنامه‌هایی قبلا با همکاری و دعوت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام شده و بازخورد خوبی هم داشته است.
معمولا اشکالی که در این زمینه مطرح می‌شود، موضوعات مادی است. از یک طرف درست است که بعضی مدارس غیرانتفاعی مطالبات هنگفتی از والدین دارند و به‌قول معروف وضعشان خوب است اما از طرفی مدارس جنوب و حاشیه شهر توان مالی ضعیفی دارند. از سوی دیگر درست است که نویسندگان اکثرا از قشر کم‌درآمد جامعه‌اند، ولی اولویت اولشان پول نیست و برای آنها اهمیت دیدار مخاطبان کودک بیش از کسب درآمد است؛ ازاین‌رو مطمئن هستم که حتی بدون صرف هزینه می‌توان با مشارکت نویسندگان کودک و نوجوان چنین برنامه‌هایی را پیش برد و به بچه‌ها کمک کرد تا آشنایی بیشتری با ادبیات داشته باشند و بتوانند با کمک و راهنمایی بزرگ‌ترها استعداد و قریحه خود را شکوفا کنند.