کدام شکرخواه؟

احمد مسجد جامعی‌ _ عضو شورای شهر تهران

وقتی درباره یونس شکرخواه صحبت می‌کنیم باید از 3شکرخواه حرف بزنیم: نخست «شکرخواه روزنامه‌نگار» دوم «شکرخواه صاحب علم» و سوم «شکرخواه انسان». نکته مهم اینجاست که او در هر 3زمینه حرف زیادی برای گفتن دارد.

«شکرخواه روزنامه‌نگار» در دوره‌های مختلف، آثار و یادگارهای درخور توجهی نوشته و به‌جای گذاشته است. یادم نمی‌رود وقتی ایشان با سیدفرید قاسمی و دوستانی دیگر در «کتاب هفته» به‌کار پرداخت در شکل و محتوای این هفته‌نامه زیبایی و جاذبه را، با عمق و انسجام نوشته‌ها درآمیخت، چندان که مخاطب را به وجد می‌آورد و یادگاری ماندگار در عرصۀ رسانه‌های تخصصی حوزۀ کتاب بر جای نهاد. کار او در مجله صنعت چاپ را هم که یکی از تخصصی‌ترین نشریات معاصر است فراموش نمی‌کنیم که همان خود بازگوی تأثیرگذاری او در مطبوعات است. بگذریم از دوران فعالیت او در روزنامه‌های کثیرالانتشار و پیشگامی او در روزنامه‌نگاری سایبر هم از حیث نظری و هم از حیث عملی.
اما مهم‌تر از این، تربیت روزنامه‌نگار و خبرنگار است. او نه‌تنها به‌عنوان یک استاد، بلکه همچون یک روزنامه‌نگار، جوانان بسیاری تربیت و روانه نشریات کرد. امروزه اگر سری به روزنامه‌ها، هفته‌نامه‌ها و ماهنامه‌ها بزنیم بعید است دست‌کم یکی از تربیت‌شدگان او را نیابیم.

«شکرخواه صاحب علم» را باید در استادی او جُست. شکرخواه از استادان برجسته ارتباطات در جامعه امروز است که نظریات و دیدگاه‌ها و حضور جهانی او تأثیر بسزایی در رشد علم ارتباطات داشته است. او استادی است که با دانش خود، به پرسش‌های جویندگان علم در عرصه ارتباطات پاسخ می‌دهد. تربیت دانشجویانی که بعدها خود از استادان این رشته شدند، برآیند فعالیت‌های اثرگذار و سازنده یونس شکرخواه است. کتاب‌های او هم در سال‌های متمادی نه‌تنها مرجعی برای دانشجویان که برای روزنامه‌نگاران هم بود و این نشان از شخصیت علمی و عملی او دارد.
اما «شکرخواه انسان» را باید در صفای باطن، فروتنی و راستی او دید. در سال‌های متمادی که او را می‌شناسم فروتنی و تواضع‌اش نمونه است. او در برابر دانشجویان خود، استادی است که نه‌تنها خود را برتر از آنها نمی‌شمارد بلکه دوست و در کنار آنهاست و بسیاری از آنها خاطراتی شیرین از درس و بحث با او دارند.
از دوستان ، دانشجویان و شاگردان او هیچ‌گاه نشنیدم که از مثلاً نِخوت او بگویند، اما از دانش و نکته‌دانی او بسیار می‌گویند.
بازنشستگی او در جایگاه روزنامه‌نگار، بی‌شک به‌معنای خداحافظی نیست، بلکه آغازی دیگر است که شکرخواه را در جایگاه روزنامه‌نگاری پیشکسوت همچنان به‌عنوان یکی از تأثیرگذاران عرصه رسانه و ادبیات، نشان خواهد داد شاید طنزِ شفاهی او در این دوره، به طنزِ نوشتاری تبدیل شود. او دانشجو و روزنامه‌نگار تربیت خواهد کرد و امیدوارم جسم او سالم و جانش پرتوان باشد.