چطور این‌قدر خوبی؟

چندبار در همین ستون در نقد ادامه همکاری با بوژیدار رادوشوویچ نوشته‌ایم که اگر قرار است یک‌مهره فقط برای نیمکت‌نشینی داشته باشیم، بهتر است از بازیکنان داخلی باشد نه اینکه در این وضعیت ارزی، فوتبالیست خارجی دلاربگیر بیاوریم و او را روی نیمکت بنشانیم. البته این از زاویه دید ماست، اما اگر از زاویه خود رادو به داستان نگاه کنیم، چیزی جز تحسین و ستایش باقی نمی‌ماند. او از کشورش به ایران آمده، قراردادی بسته که به پول خودشان زیاد نیست، نیمکت‌نشینی را کاملا حرفه‌ای و بدون غرولند پذیرفته و در مصاحبه‌هایش طوری از بیرانوند تعریف کرده که حتی پدر علیرضا هم اینطوری تعریف نمی‌کند! این وسط هم هر وقت نیازی به رادو بوده، با بهترین کیفیت به زمین آمده، سیوهای خوب داشته و حتی پنالتی گرفته.