یادداشت
تأمین امنیت و تروریست‌های غوطه
حسام مطر|کارشناس سوریه:
پاکسازی مناطقی که در اختیار نیروهای تروریستی باقی مانده، مسئله‌ای است که از زمان قطعی شدن سرنوشت جنگ داخلی سوریه و به‌طور مشخص پیروزی ارتش این کشور در نبرد حلب در دستور کار دولت سوریه قرار گرفته است. براساس این سیاست، پیشروی ارتش در محورهای جنوب سوریه، دیرالزور و همچنین غوطه شرقی دمشق از اواخر سال 2016، اگرچه با سرعتی نه‌چندان بالا، آغاز شد. اهمیت غوطه‌شرقی و نبرد برای آزادی این منطقه، بیش از هر چیز در نزدیکی آن به پایتخت سوریه و تأثیر مخرب امنیتی نهفته است که حضور گروه‌های جیش‌الاسلام، فیلق‌الرحمن، احرارالشام و همچنین هیأت تحریرالشام برای امنیت و روند جاری زندگی در دمشق به بار می‌آورد.
براساس گزارش مؤسسات مدنی در دمشق، این شهر از اوایل سال 2012(سقوط غوطه به‌دست مخالفان) تاکنون هزاران بار در معرض حملات غیرمنسجم و کور موشکی و خمپارهای قرار گرفته که اتفاقا در بیشتر موارد هدف از این حملات، نه تاسیسات نظامی و پلیسی، بلکه بافت مسکونی و حتی در برخی موارد مدارس بوده است. در نتیجه حملات تروریست‌ها، هزاران نفر از ساکنین پایتخت سوریه مجروح شده یا حتی جان خود را از دست داده‌اند و بر این اساس طی سال‌های گذشته نفرت شدیدی نسبت به این گروه‌های تروریستی مستقر در غوطه شرقی در میان ساکنین دمشق شکل گرفته است.
نبردهای خاورمیانه به ما ثابت کرده که برای حمایت از هر تروریستی، یک خبرنگار نیز وجود دارد و همانطور که دیده شد در روزهای گذشته فضاسازی رسانه‌ای گسترده‌ای درباره عملیات ارتش در غوطه شرقی شکل گرفت؛ اما باید بدانیم مردم سوریه که بیش از هر کسی هزینه حضور گروه‌های ترویستی در خاک خود را داده‌اند، کاملا از عملیات ارتش حمایت کرده و حتی مطالبات بیشتری از نیروهای نظامی این کشور برای برخورد با تروریست‌ها دارند.
بدون شک نحوه رفتار نظامی تروریست‌ها در غوطه، از جمله استقرار تجهیزات نظامی در بافت مسکونی باعث می‌شود مردم بی‌گناه این منطقه نیز در جریان درگیری‌های نظامی میان ارتش و تروریست‌ها صدمه ببینند. اما باید پرسید اگر جان انسان‌ها برای این گروه‌ها ارزش داشت، چرا درحالی‌که ارتش سوریه از یک هفته قبل نسبت به شروع عملیات هوایی هشدار داده بود، اجازه خروج شهروندان غوطه از این منطقه را ندادند؟
ارتش سوریه امروز در قالب بخشی از سیاست کلی دولت برای آزادی خاک این کشور از دست گروه‌های تروریستی به غوطه حمله کرده است؛ اتفاقی که شاید به‌زودی در ادلب تکرار شود. این در حالی است که پیش از آغاز حمله نظامی، حدود یک سال با گروه‌های موجود در غوطه برای خروج از این منطقه مذاکرات بی‌نتیجه صورت گرفته بود.
