یادداشت
جاذبه‌های گردشگری را معرفی نکنید
ایمان مهدی‌زاده ـ پژوهشگر توسعه پایدار
فصل تابستان که بیشترین سفرها انجام می‌شود اقتصاد سفر از پمپ بنزین‌های بین‌راهی تا مردم محلی شهرها و روستاها را منتفع می‌کند اما این صرفا ظاهر ماجراست و در‌لایه زیرین آن فریادی از فاجعه نهفته است. نبود آموزش و قوانین بازدارنده در رفتار با طبیعت، جاده‌ها و روستاها هزینه‌هایی به‌مراتب گران‌تر از رونق اقتصادی روی دوش مردم محلی و آیندگان این آب و خاک می‌گذارد. مسافران زیادی زباله‌هایشان را در طبیعت رها می‌کنند و هنگامی که در مقابل پرسش قرار می‌گیرند، به هکتارها زمین و دشت و دمن اشاره می‌کنند و معتقدند در مقابل این فضای بزرگ، این یک کیسه نایلونی یا 2 پاکت آبمیوه یا فیلتر سیگار، زباله محسوب نمی‌شود. این ناآگاهی ریشه در 2 چیز دارد؛ ابتدا آموزش و بعد قوانین بازدارنده. چه بسا مقاصدی از زیبایی‌ها چنان به زباله آغشته شده که چشم‌اندازهایش زایل و حتی فضای تمیز و کافی برای اتراق مسافران ندارد. در جاده‌های متعدد کشور انواع کیسه پلاستیکی تا پوشک نوزاد به‌صورت رهاشده آزارنده چشم‌هاست. آسیبی که منابع آبی و خاکی از این زباله‌ها می‌بیند بسیار بیش از آن چیزی است که می‌اندیشیم.
مقاصد سفری محلی و دور از دسترس نیز از این قاعده مستثنا نیست. این حجم زباله در مناطق تفریحی تا نسل‌های بعدی باقی خواهد ماند و چیزی جز سرزنش نسل حاضر را در پی نخواهد داشت. فضای مجازی به‌ویژه اینستاگرام این روزها مملو از معرفی انواع مقاصد سفری زیبا شده است.
مسافرانی که مقاصد زیبای سفری را کشف یا تجربه می‌کنند آن را در دنیای مجازی به اشتراک می‌گذارند و دیگر شهروندان را به دیدنش ترغیب می‌کنند. معرفی جاذبه‌های گردشگری بدون آموزش نکاتی که شهروندان باید مراعات کنند، صرفاً به تخریب آن منطقه دامن می‌زند؛ گویی با معرفی هر مکان زیبا آنجا در زمان کوتاهی به انبان زباله تبدیل می‌شود.
