یادداشت
بازگشت به«آزادی»
در شبی که تیم ملی بسکتبال ایران گام بلندی به سمت جام‌جهانی برداشت، همه‌‌چیز حتی نتیجه بازی هم تحت‌الشعاع شور و هیجان زنانی قرار گرفت که درهای آزادی به رویشان باز شده بود
عنایت حسینی| خبر‌نگار:
از فینال لیگ برتر بسکتبال دوباره پای زنان به سالن آزادی باز شده بود، اما آنچه دیشب در بازی ایران و عراق اتفاق افتاد تفاوت زیادی با فینال لیگ داشت. این‌بار با اطلاع‌رسانی و دعوت عمومی، درهای آزادی به روی خانواده‌ها باز شده بود.
تیم ایران در این بازی از عراق انتقام گرفت و راهش را به سوی جام‌جهانی هموارتر کرد. تقریبا در تمام دقایق بازی، صدای تشویق‌های زنان واضح‌تر از صدای مردان به گوش می‌رسید. حتی کار به‌جایی رسید که گزارشگر تلویزیون هم مجبور شد بدون اشاره به تفاوت این صداها با صداهای همیشگی، از شور ویژه تماشاگران تمجید کند.
کاپیتان تیم: چی از این بهتر؟
صمد نیکخواه‌بهرامی، کاپیتان تیم ملی بسکتبال مثل دیگر هم‌تیمی‌هایش از بازگشت خانواده‌ها به سالن بسکتبال خوشحال بود. او بعد از بازی گفت: چی از این بهتر که خانواده‌ها هم به سالن بیایند و بسکتبال ببینند؟ دیدید که هیچ اتفاقی هم نیفتاد. همه‌‌چیز خوشگل‌تر هم شده بود. واقعا بودن خانواده‌ها تأثیر مثبت زیادی دارد. رامین طباطبایی، رئیس فدراسیون بسکتبال که در جریان فینال لیگ برتر قول حضور بانوان در این مسابقه را داده بود، گفت: «خیلی خوشحالیم این اتفاق افتاد و توانستیم شرایط حضور خانواده‌ها در سالن آزادی را مهیا کنیم. خوشبختانه با تلاش‌هایی که فدراسیون بسکتبال، معاونت توسعه ورزش بانوان و معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان و با همکاری نیروهای حراست داشتیم این اتفاق افتاد. بازی در یک محیط بسیار سالم و فرهنگی به‌نحو خوبی برگزار شد و هواداران از آن لذت بردند.»
تشویق‌های بی‌نظیر بانوان
تا پیش از این شکل و شمایل تشویق‌ها و حمایت‌ها از تیم ملی در سالن بسکتبال یکنواخت بود اما دیشب همه‌‌چیز فرق می‌کرد. زنان یکصدا و هماهنگ ستاره‌های بسکتبال را تشویق می‌کردند و صدای‌شان فضای سالن آزادی را پر کرده بود. با هر توپی که وارد سبد می‌شد، صدای جیغ و سوت در سالن می‌پیچید.
روز بدون فحش
مسابقه با پیروزی 83 به 53 به‌نفع ایران تمام شد. بسکتبال ایران بعد از 2برد در پنجره دوم انتخابی جام‌جهانی گامی بلند به سمت جام‌جهانی برداشت. اما مهم‌تر از نتیجه، تجربه یک روز متفاوت در آزادی بود.
با وجود برخی نگرانی‌های همیشگی، زنان بدون هیچ مشکلی وارد سالن شدند، در همه زمان بازی، حتی یک‌بار هم کسی فحش یا کلمات رکیک از تماشاگران نشنید. از طرف دیگر آشکارا پیدا بود که بازیکنان تیم ملی از تشویق‌های کرکننده به هیجان آمده و انرژی گرفته‌اند.
در همینه زمینه :
تاریخ اندیشه
تاریخ اندیشه
