عاشورا در ادامه بعثت و غدیر

سیدرضا اکرمی _ عضو جامعه روحانیت مبارز

ما در تشیع 4سرمایه گرامی و ارزشمند داریم که نام آنها بعثت است و غدیر، عاشورا و انتظار. این 4سرمایه باید جمعیت ما را پویا، کوشا و فعال نگاه دارد. بعثت یعنی کاویدن و کاوش، یعنی فکرها و استعدادها را بکاویم و جهان را به تلاش و تکاپو وابداریم تا حقایق این عالم برای ما روشن شود، فلسفه خلقت بر ما معلوم شود و به تعبیر آیت‌الله جوادی آملی، جهانداری کنیم؛ هم جهانداری و هم جهان‌آرایی. غدیر همین راه بعثت است که خداوند متعال حضرت‌علی(ع) را که نمونه کامل اسلام محمدی و شاگرد اول مکتب اسلام بود، او را برگزید و انتصاب کرد تا راه پیغمبر را همچنان ادامه دهد و تکامل ادامه یابد.

مطلب سوم عاشوراست که متأسفانه 50سال بعد از وفات پیغمبر، امویان خواستند تا همه زحمات بعثت را از بین ببرند و همه کارهای غدیر را از بین ببرند. ولی حضرت سیدالشهدا(ع) یک قیام واقعی قیامتی برپا کرد که تمام اندیشه‌ها و ایده‌های امویان را ابتدا لرزاند، بعد لغزاند و سپس از بین برد. و بالاخره این قیام‌ها تداوم یافت تا به قیام انقلاب اسلامی رسید. برخی اندیشه‌ها و نحله‌های فکری، دین را افیون جامعه معرفی می‌کردند که تنها وعده بهشت می‌دهد، اما انقلاب اسلامی دین را دینامیک و نقطه تحرک و جنبش جامعه قرار داد. دین دوباره سر کار آمد و حتی مسیحیت بقای خود را مدیون انقلاب اسلامی ایران می‌داند. الان بعد از 41سال که انقلاب اسلامی پیوسته می‌گفت تاسوعا و عاشورا را زنده نگه داریم و هرچه داریم از محرم و صفر داریم، امروز تبدیل به یک قدرت منطقه‌ای شده است، تأثیرگذار بر قدرت‌های دیگر است و زانو به زانو مقابل استعمار جهان ایستاده و عرض اندام می‌کند.

و چهارم انتظار است که ما معتقدیم بعثت، غدیر و عاشورا به حکومت عدل جهانی حضرت مهدی(عج) متصل می‌شود و جهان را پر از عدل و داد می‌کند. این 4کلمه باید مورد توجه همه باشد و اکنون چون بحث تاسوعا و عاشورا مطرح است یادمان باشد در 1380سال قمری گذشته حضرت سیدالشهدا در یک نیم‌روز و یک شام تاسوعایی تصمیمی گرفت که هرکه بخواهد آزاده و آقا باشد، هرکه بخواهد عزت‌مدار و حکمت‌مدار زندگی کند باید حضرت سیدالشهدا و اصحابش را الگو قرار دهد و به امام‌حسین(ع) تأسی کند؛ همانطور که پیغمبر اکرم فرمود ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابدا؛ شهادت امام‌حسین انرژی‌ای در دل مومنان به‌وجود آورد که هیچ‌وقت سکون ندارد، بلکه علی‌الدوام در جهش، جنبش و تلاش برای پیش رفتن به سوی آزادی، آزادگی، انسانیت، استقلال، اخلاق، حکمت و فضیلت خواهد بود.