شب داوود

مسعود میر ـ روزنامه‌نگار

سومین دوره اهدای نشان داوود رشیدی در سالن زنده‌یاد عباس‌کیارستمی بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد. زمزمه این دو نام تداعی‌گر دلتنگی بود اما بهانه برگزاری مراسمی شده بود سرشار از حس زندگی و ذوق شادی.
یادبود مرحوم داوود رشیدی با تقدیر از بزرگان فرهنگ‌و‌هنر از آن ایده‌های ناب و کمتر استفاده‌شده در این سرزمین است که به همت خانواده رشیدی امسال هم به خوبی به سامان رسید.
اهدای نشان به احمدرضا احمدی، علی نصیریان و مهتاب نصیرپور جانمایه اصلی مراسم بود و البته پوشاندن قبای سبز یادبود بر جان آقا‌داوود درجه یک و مهربان که برنامه امسال بیشتر بر هنرش روی پرده نقره‌ای متمرکز بود، روی دیگر این شب‌نشینی پنجشنبه‌شب شهریوری را رقم زد. چند برش مکتوب از این مراسم تلاش ما‌ست برای ادای احترام به داوود رشیدی، خانواده او و البته دوستدارانش.







سلبریتی‌ها؛ ماهی‌های پرورشی سینما
فاطمه معتمدآریا در قامت رئیس انجمن بازیگران سینمای ایران روی سن حرف‌های جالبی درباره هم‌صنف‌های خودش و آنچه از مرحوم رشیدی برای ارتقای انجمن بازیگران و البته تشخص حرفه‌ای اعضایش شنیده‌بود، بیان‌کرد. اوگفت: «رفتار داوود ‌رشیدی در سال‌هایی که مسئولیت اداره انجمن بازیگران سینمای ایران را بر‌عهده داشتند، برای من سؤال‌برانگیز بود. همواره می‌گفتم چرا آقای رشیدی مدام به وزارت ارشاد می‌رود یا در فارابی مشغول گفت‌وگو و شرکت در جلسه است. الان که در این سمت مشغول خدمتم، درک می‌کنم که آقای رشیدی با چه درایت و مهربانی ویژه‌ای همواره پیگیر مشکلات بازیگران بوده‌ و در این راه مدام مذاکره کرده و خسته نشده ‌است. وقتی برای امثال پگاه‌آهنگرانی مشکلی بروز می‌کند، جای خالی او و صبر و قدرت رایزنی‌اش بیشتر نمایان می‌شود.» معتمدآریا البته در بخش دیگری از حرف‌هایش با اشاره به سلبریتی‌ها هم گفت: «من درباره بازیگران واقعی صحبت می‌کنم و منظورم این به‌اصطلاح سلبریتی‌ها نیستند. آنها شبیه ماهی‌های پرورشی هستند و هیچ‌وقت طعم و مزه ماهی رودخانه را ندارند. شرایط آنها فرق دارد و جایگاه‌شان قابل احترام است اما آنها یا در تلویزیون رشد کرده‌اند یا فقط سودای سینما در سر دارند ولی بازیگری برایشان دغدغه نیست.»





گسست، نشکست
ما در انتظار رسیدن میوه خیلی دیر بودیم
صدای شاعر در سالن طنین‌انداز بود و مخمل لطیف واژه همه‌جا را پوشاند. قرار بود احمدرضا احمدی روی صحنه بیاید اما پیش از آمدنش هوشنگ کامکار از او، هنرش، دقت و البته پشتکارش سخن گفت. حالا بماند که آقای شاعر روی صحنه با همان طنز همیشگی این تمجیدها را ناروا دانست.
احمدرضا احمدی سخنانش را با توضیح شرایط رو به بهبود جسمی‌اش آغاز کرد و گفت: «من همواره فحش خورده‌ام. دوره‌ای که کار شعرم را آغاز کردم، به من فحش می‌دادند که این دیگر چه شاعری است که برای زنش شعر می‌گوید و به فکر معشوقه نیست. آنها به شعرم هم گلایه داشتند.
حالا هم به خصمان خودم این خبر را بدهم که بی‌خیال شعر من شوید و به نقاشی‌هایم فحش دهید، چون هر روز در حال کشیدن نقاشی هستم. من منتظر فحش‌ها هستم.»
نویسنده مجموعه «روزنامه شیشه‌ای» همچنین خطاب به حضار گفت: «در روزهایی که من و امیرنادری در‌به‌در بودیم، خانه داوود پناهگاه ما بود و به‌خاطر همین احترام ویژه به خانواده او‌ست که من زنجیر پاره کرده‌ام و بعد از مدت‌ها از خانه بیرون آمده‌ام.» او حرف‌هایش را با شوخی درباره شعرخوانی داوود رشیدی به فرانسه و البته سرتکان‌دادن‌های خودش در عین نفهمیدن معنای شعرها به پایان برد.






برای یک عمر زندگی
این عنوان کلیپ کوتاهی بود که در معرفی دومین دریافت‌کننده نشان داوود رشیدی پخش شد. در کلیپ، علی نصیریان از شبیه‌بودنش به کودکی هفت‌ساله در هنگام آغاز هر کار جدیدی گفت و اینکه تلاش می‌کند روزهای سخت تنهایی بعد از مرگ زنی که با او 60سال زندگی کرده را از سر بگذراند. برای اهدای نشان به علی نصیریان قرعه به‌نام ترانه علیدوستی افتاده بود.
 او در سخنان کوتاهی گفت در روزهای همکاری با استاد نصیریان هیچ‌گاه متوجه نشده که ایشان از کار چه‌کسی خوشش آمده و از کار چه‌کسی ناراضی بوده‌‌ و سعی کرده این نگاه یکسان به آدم‌ها، سکوت و تفکر را از علی نصیریان بیاموزد.
علی نصیریان که روی صحنه آمد، اعلام‌کرد که نشان داوود رشیدی سومین نشان و جایزه‌ای است که از سوی اشخاص به او تعلق گرفته و یاد کرد از دریافت نشان فروغ فرخزاد در سال‌های پیش از انقلاب که از طرف خانواده فرخزاد به او اهدا شده و جایزه فاخره صبا که در دانشگاه کرمان به او داده شده‌ بود.
او در بخش دیگری از صحبت‌های خود از بی‌توجهی گروهی از بازیگران و هنرمندان به سلامت خودشان اظهار نگرانی کرد و گفت: «بازیگر باید خودش را حفظ کند ولی گاهی من چیزهایی می‌بینم که واقعا تعجب می‌کنم.»

مهتاب سیاست
سومین نشان داوود رشیدی از سوی محمد رحمانیان، همسر مهتاب نصیرپور به این بازیگر اهدا شد. رحمانیان روی صحنه از وضعیت عکاس بازداشت‌شده تئاتر گلایه کرد و نصیرپور هم موضوع محیط‌زیست و بازداشت برخی فعالان این حوزه را مورد توجه قرار داد.