وقتی از هیچ به نزدیکی‌های قله می‌رسید

 سهاب محبعلی/خبرنگار

با تغییری که اخیرا در مدیریت کارگروه ساماندهی مد و لباس رخ داد، بسیاری از فعالان این عرصه این روزها با چشم بیم و امید به فردا می‌نگرند و هیچ‌چیز برای بزرگ‌ترین بازار اقتصاد غیرنفتی کشور بعد از مسکن، مضرتر از این نیست که نتواند برای روزهای بعدی برنامه‌ریزی درستی داشته باشد.
حمید قبادی، دبیر سابق کارگروه ساماندهی مد و لباس را باید یکی از تأثیرگذارترین مدیران فرهنگی سال اخیر کشور برشمرد؛ کسی که توانست تابوی مد و لباس را از اذهان بخشی از حاکمیت بزداید و فرصت دهد تا به هنرمندان این عرصه هم در قامت دیگر فعالان فرهنگی کشور نگریسته شود. قبادی تلاش کرد در 8سال مدیریت تثبیت شده در مسند دبیری این کارگروه چندین اقدام مهم انجام دهد که متأسفانه بنا به هر دلیلی دیده نشد.
وی به‌عنوان کسی که در سمت مسئول این کارگروه از سوی معاون وزیر منصوب شد، تلاش کرد تا تصدی‌گری دولتی را از دامن مد و لباس کاهش دهد و در این راه با تعامل بیشتر با انجمن‎های تخصصی و صنفی توانست بخشی از فعالیت‌های اجرایی را تخصصی‌تر کند و نقش کارگروه را در 3 بستر حمایت، هدایت و نظارتی محدود کرد؛ کاری که سخت می‌توان از مدیران دولتی ایرانی سراغ گرفت. این مدیر توانست با هم‌افزایی در سیستم مدیریتی وزارت ارشاد، دفاتر مد و لباس را در ادارات کل ارشاد استان‌ها راه‎اندازی کند و با توجه به بودجه‌ای که به آنها تعلق می‌گرفت، فضا را برای رشد بیشترشان فراهم آورد. این در حالی است که امروز در بیشتر استان‌های کشور این مسئله از یک فعالیت یک نفره در ادارات کل بیشتر شده و انجمن‌های مد و لباس برای نخستین‌بار در سراسر کشور فعالیت خود را آغاز کرده‌اند تا اصناف بیشتر از گذشته درگیر فعالیت شوند؛ رفتاری که می‌توان به‌عنوان یک الگوی مدیریتی درباره آن فکر و تحقیق کرد و نتیجه گرفت. تبدیل جشنواره مدولباس فجر به یک رویداد معتبر در بین اهالی پوشاک و ایجاد روند مفهومی که می‌توانست به شناسایی و رشد استعدادهای جوان کمک‌های زیادی کند؛ جشنواره‌ای که از نمایش چند لباس دور از استفاده کاربران تبدیل به یک شور همگانی و رویدادی چندرسانه‌ای شد تا در هشتمین دوره آن مخاطبان عموم از جشنواره لباسی که نه فروشی داشت و نه تبلیغات خاصی استقبال زیادی کردند. اینکه در جشنواره مد و لباس فجر تقریبا همه ارکان مد و لباس کشور همکاری می‌کردند، نشان می‌دهد که باید فرمول طلایی ارتباط و تعامل با بخش خصوصی را همواره سرلوحه کار قرار داد تا نتایج شگرف آن را دید. از آن سو رونق این جشنواره، توجه رسانه‌های بین‎المللی را نیز به ایران جلب کرد و تصویر تازه‌ای از ایران به دنیا ارائه داد.
یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که در دهه‌های اخیر موجب افت فعالیت‌های جدی مد و لباس کشور شده بود، دور بودن 2 بخش دانشگاه و بازار لباس بود. حجم بالایی از طراحان لباس پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، فرصت همکاری با تولیدکنندگان را پیدا نمی‌کردند. یکی از مهم‎ترین اقدام‌های قبادی شاید همین وصل کردن زنجیرهای گسسته‌ای بود که سال‌ها از هم دور افتاده بودند و طراحان فرصت نمی‌یافتند تا آثار هنری‌شان را به تولیدکنندگان لباس برسانند. تولیدکنندگان هم به جای اینکه از کشورهای همسایه طرح کپی کنند به‌تدریج ارزش همکاری مشترک با طراحان ایرانی را یافتند. این روزها بسیاری از مانتوهای تولید داخل به جای بهره‌مندی از طرح‌های پوسیده بته‌جقه، از خلاقیت و نوآوری بهره‌مند هستند و ارزش زیادی دارند.
مشکلی که در این چند سال اخیر کارگروه مد و لباس کشور را درگیر می‌کرد و نمی‌توانست روند رو به رشدش را توسعه بخشد، رفتارهای نمایشی برخی مسئولان کشوری بود که نسبت به این حوزه داشتند. وقتی موفقیت‌های مد و لباس فرامی‌رسید همه به فکر بازدید از این نمایشگاه و جشنواره می‌افتادند، ولی در عمل هرگز همکاری مناسبی با این کارگروه نداشتند.