تاکتیک هل‌دادن در بن‌بست
محسن صفری
مسابقات جهانی کشتی آزاد جوانان حقایق زیادی را برای جامعه کشتی ایران نمایان کرد. واقعیتی که خیلی زودتر از اینها کادر فنی باید آن را باور می‌کرد که «دست زیر کتف و هل دادن» دیگر جواب نمی‌دهد. در این سال‌ها سبک کشتی ایرانی تغییر کرد و کادر فنی اعتقاد داشت باید آنقدر به حریف فشار آورد تا دیگر تاب مبارزه کردن نداشته باشد، آن زمان است که تازه باید پوئن گرفت!
حالا اگر حریف کم نمی‌آورد چه باید کرد؟
اتفاقی که برای کشتی ایران طی سالیان اخیر افتاد این بود که این شیوه در مقابل بسیاری از حریفان جواب می‌داد ولی در مقابل رقبایی که از نظر فنی یا بدنی شرایط ایده‌الی داشتند هرگز جوابگو نبود. نمونه‌اش پیروزی همیشگی جردن باروز در مقابل رقبای ایرانی بود.این کشتی‌گیر سرشناس آمریکایی گودرزی، اکبری، رضایی، قاسمی، موسوی و حسین‌خانی را حداقل یک‌بار و برخی را چندبار شکست داد.
پیروزی تیلور در مقابل حسن یزدانی هم از همین دست بود. زمانی که هجوم‌های یزدانی بی‌نتیجه ماند و او کم‌رمق شد، تازه تیلور حملاتش را شروع کرد و ستاره کشتی ایران را ناکام گذاشت.
کشتی جیدن کاکس با علیرضا کریمی هم نمونه دیگری است. غول 92کیلویی آمریکا‌یی‌ها لحظه‌ای پا عقب نگذاشت و کریمی با وجود آمادگی، مانند بازی‌های المپیک ریو بار دیگر مقابل او تسلیم شد. کولن آمریکایی هم در 61کیلوگرم با امتیاز عالی محمدباقر یخکشی را شکست داد.تقریبا مشابه همین اتفاقات در مسابقه‌های قهرمانی جوانان جهان هم افتاد. در این مسابقه‌ها 4کشتی‌گیر ایرانی در مقابل رقبای آمریکایی شکست خوردند. تاکتیک هل دادن همیشه جواب نمی‌دهد و برخی حریفان دستمان را خوانده‌اند.
در همینه زمینه :
امید و افتخار
