ورزش
بانوى پر افتخار کشتى البرز
گفت و گوی همشهری با «ساحل گوران» کشتى‌گیر ٢٨ساله البرزى که ٧ سال متوالى روی سکوى نخستِ کشتىِ کشور بوده است
راضیه شعبانى | البرز- خبرنگار
ورزش کشتی که در کشور طرفداران بسیاری دارد، در بخش بانوان نیز سال‌هاست که توانسته جاى خود را پیدا کند، تا جایى که یکى از این قهرمانان در استان البرز توانسته موفقیت‌هاى متعددى را با سختکوشى به دست آورد. «ساحل گوران» کشتى‌گیر ٢٨ساله البرزى که ٧ سال متوالى روی سکوى نخستِ کشتىِ کشور بوده، از نخستین بانوانى است که وارد این رشته شده است. گفت‌وگوى همشهرى را با این ورزشکار مى‌خوانید.
چگونه وارد این رشته شدید؟
برادرم از قهرمانان کشتى در استان بود و پدرم هم در این رشته فعالیت داشت و از آنجا که در خانواده‌اى ورزشى بزرگ شده بودم، علاقه بسیارى به کشتى داشتم. در سال ٨٥ هرچه تحقیق مى‌کردم به من مى‌گفتند این رشته براى بانوان در ایران وجود ندارد، به همین دلیل جودو را که نزدیک‌ترین ورزش به کشتى بود انتخاب و یک سال در آن تمرین کردم. پس از مدتى متوجه شدم رشته‌اى به نام آلیش بانوان، که کشتى با کمربند است و لباس پوشیده‌اى دارد و حتى مسابقات برون‌مرزى هم براى آن برگزار مى‌شود، وارد ایران شده، بنابراین تصمیم گرفتم که این رشته را شروع کنم.
یکى از برترین کشتى‌گیران آن دوره را که به تهران براى تمرین مى‌آمد، پیدا کردم و ٦ ماه با وى تمرین کردم و سپس به مسابقات قهرمانى جوانان اعزام شدم. در همان سال توانستم سایر رقبا را شکست دهم و رشته کشتى را با قهرمانى شروع کنم.
وقتى براى ادامه تمرین به کرج برگشتم، بهاره فیاضى به دلیل مشکلاتى که براى تردد از تهران به کرج داشت دیگر به اینجا نیامد و تصمیم گرفتم خودم این رشته را پرورش دهم و در همین راستا فیلم‌هاى کشتى‌گیران خارجى را در این بخش نگاه و فن‌ها را با برادر و پدرم تمرین مى‌کردم.
تا به حال چه عناوینى کسب کرده‌اید؟
از سال ٨٥ رشته کشتى را در بخش آلیش بانوان شروع کردم و خوشبختانه از همان سال توانستم عضو تیم ملى جوانان شوم و 2 سال متوالى قهرمان جوانان شدم و ٧ سال متوالى نیز در سکوى نخست قهرمانان در رده سنى بزرگسالان بودم. در سال ٩٤ نیز به عنوان نخستین بانوى کشتى‌گیر ایران براى نشان دادن حرکات نمایشىِ اسپورت‌آکورد به روسیه اعزام شدم. همچنین دارنده مدال طلاى آسیا در سال ٩٢، مدال برنز آسیا در سال ٩٤ و فنى‌ترین کشتى‌گیر مسابقات در سال ٩٤ بوده‌ام.
با توجه به این‌که در آن زمان تعداد کمى از بانوان به این رشته گرایش داشتند، حریف تمرینى شما چه کسانى بودند؟
متاسفانه حریف تمرینى نداشتم. مجبور بودم در باشگاه ورزشى‌ای که مى‌رفتم به دوستانم کشتى را از پایه آموزش دهم تا درواقع حریف تمرینى داشته باشم. یعنى از ١٦ سالگى هم مربى بودم و کشتى‌گیر پرورش مى‌دادم و هم خودم تمرین مى‌کردم. حتى پس از مدتى چون سنم کم بود و نمى‌توانستم مدرک مربیگرى دریافت کنم، خانم میرزایى، نایب‌رئیس فعلى هیات کشتى به دلیل مشغله‌اى که در آن زمان داشتند و نمى‌توانستند با ما تمرین کنند، با کارت خودشان براى ما سئانس مى گرفتند. خوشبختانه با همین روند هم توانستم افراد زیادى را براى انتخابى تیم ملى تربیت کنم.
لیگى براى این رشته وجود دارد؟
تاکنون هیچ لیگى براى آلیش بانوان وجود نداشته، اما طبق وعده‌هاى داده‌شده از امسال اقدامات لازم براى برگزارى آن در حال برنامه‌ریزى است.
دغدغه شما در کشتى چیست؟
وقتى صحبت از کشتى بانوان مى‌شود، برخى مسائل و محدودیت‌ها مطرح مى‌شود که برخاسته از دیدگاهی اشتباه در رابطه با پوشش بانوان است و این در صورتى است که پوششمان کامل است. ما پهلوانان و اسطوره‌هاى بسیارى در کشتى داشتیم و اگر نصف هزینه و وقتى را که براى سایر رشته‌ها مى گذارند براى کشتى صرف کنند، ده برابر نتیجه خواهند دید. کشتى بانوان به اندازه آقایان از اهمیت و قدرت بسیارى برخوردار است و فقط نیازمند توجه بیشترى است.
بزرگ‌ترین مشکل در این ورزش چیست؟
با توجه به این‌که در استان هیچگونه کار تبلیغاتى براى این رشته نوپا صورت نمى‌گیرد، بسیارى از علاقه‌مندان از وجود کشتى آلیش در بخش بانوان اطلاعى ندارند و همین موضوع باعث شده است تا در قهرمان‌پرورى با مشکلات متعددى روبه‌رو باشیم، بنابراین نصب بیلبوردهاى تبلیغاتى و استعدادیابى در این رشته ضرورت
دارد.
آیا مسئولان از شما به عنوان یکى از بانوان قهرمان کشتى، حمایت مى‌کنند؟
درواقع از من نه‌تنها هیچ حمایتى از سوى مسئولان سابق فدراسیون صورت نگرفت، بلکه براى پیشرفت من سنگ‌اندازى هم مى‌کردند. حتى با وجود افتخارهایى که هم خودم و هم شاگردانم در مسابقات برون‌مرزى براى کشور کسب کرده‌ایم، براى دعوت به اردوها اقدامى نشد و درواقع مورد بى‌مهرى مسئولان قرار گرفتم.
انتظار شما از مسئولان چیست؟
از مسئولان انتظار دارم که عدالت را رعایت کنند و درواقع بدون پارتى‌بازى استعدادهاى این رشته را پرورش دهند و باعث پیشرفت آنها شوند، چراکه اگر عدالت در رشته‌هاى ورزشى حاکم باشد، با نتایج بیشتر و بهترى روبه‌رو خواهیم بود.
چه کسانى در موفقیت شما موثر بوده‌اند؟
در زمان مجردى پدر و برادرم همواره حامى من بودند و از زمانى که متاهل شدم نیز همسرم که خود او هم از قهرمانان این رشته است، از من حمایت کرده است.
سخن آخر؟
تا سال ٩٣ هیچ فدراسیونى براى این رشته وجود نداشت، اما بعدا این رشته زیر نظر فدراسیون کشتى قرار گرفت و شرایط تمرینى و اعزام به اردوها منسجم‌تر شد و بسیارى از افراد هم وقتى مدال‌آورى بانوان را مى‌دیدند، براى فعالیت در این رشته مشتاق شدند، بنابراین بهتر است با شرایطى که حاکم شده، از ظرفیت و توانمندى بانوان هم در این بخش استفاده کنند و شاهد حضور بیشتر بانوان بر روى سکوهاى جهان در کشتى آلیش باشیم.
کشتى بانوان در پیچ و خم مشکلات
رز حسینى | البرز - خبرنگار
کشتى که بیشتر با فعالیت و افتخارآفرینى در بخش آقایان شناخته‌شده است، این روزها طبق اعلام نایب‌رئیس فدراسیون کشتى بیش از هزار فعال و قهرمان زن دارد که بخش اعظمى از این بانوان را البرزى‌ها به خود اختصاص داده‌اند، اما در این میان بانوان کشتى‌گیر مشکلات متعددى از جمله تبلیغات و اطلاع‌رسانى عمومى براى جذب علاقه‌مندان
دارند. نایب‌رئیس هیات کشتى البرز با بیان این‌که استان بانوان قهرمان بسیارى در رشته کشتى دارد، گفت: با گذشت بیش از یک دهه از ورود بانوان البرزى به کشتى آنها از ابتدا به‌خوبى توانستند افتخارات بسیارى را در رقابت‌هاى درون‌مرزى و برون‌مرزى کسب کنند. «مونا میرزایى» ادامه داد: با این‌که محدودیت‌هاى بسیارى در این رشته براى بانوان وجود دارد، اما با عشق و علاقه‌اى که ورزشکاران این رشته به کشتى دارند، تمامى مشکلات را نادیده گرفته و با تمام توان براى پیشرفت خود تلاش مى‌کنند. وى همچنین افزود: متاسفانه هنوز پذیرش فعالیت خوب بانوان براى آقایان قابل قبول نیست و بخش اعظمى از پتانسیل بانوان را نادیده مى‌گیرند و این در صورتى است که بانوان از توانایى بسیار بالایى برخوردارند.
نایب‌رئیس هیات کشتى استان در ادامه گفت: از نخستین مسابقات کشتى در بخش آلیش همواره سکوهاى اول تا سوم به کشتی‌گیران البرزى اختصاص داشته است، اما این در حالى است که این روزها با مشکلات بسیارى براى توسعه و ترویج این ورزش روبه‌رو هستیم. وى با اشاره به مشکلات کشتى در بخش بانوان گفت: ما با گذشت سال‌ها از فعالیت بانوان، همچنان اجازه نصب بنر اطلاع‌رسانى در سطح شهر را نداریم، حتى برخى اوقات براى اطلاع‌رسانى موفقیت‌هاى بانوان در مسابقات آسیایى هم با مشکلات بسیارى روبه‌رو مى‌شویم.
میرزایى ادامه داد: متاسفانه بسیارى از خانواده‌ها تصور مى‌کنند که فعالیت فرزندانشان در این رشته آسیب‌هاى جدى از جمله شکستن گوش آنها در بر خواهد داشت، اما نه‌تنها این موضوعات برخاسته از تفکر غلطى است که رواج یافته، بلکه در صورتى که اجازه اطلاع‌رسانى در شهر داده شود، مى‌توان علاقه‌مندان را به این ورزش جذب کرد.
