«شوراهای محله» سنگ بنای نهاد شورایاری را گذاشتند
از شورای محلهها تا شورایاری محله
پیش از آنکه نهاد یاران شهر با سبک و سیاق امروز پا بگیرد و نمایندگان و معتمدان محله با آرای مردم انتخاب شوند شورای محلهها این کارکرد را داشت. این شوراها در هر محله با حضور 9 نفراز افراد سرشناس محل تشکیل میشد و یکی از ریشسپیدان آن مسئولیت دبیری شورا را برعهده داشت.
در هر منطقه فردی بهعنوان معتمد شناخته میشد که نقش آن به «دبیر دبیران» در شورایاریهای دوره چهارم شباهت داشت. این معتمدان با حکم و تأیید جامعه روحانیت و فرمانداری شهر تهران فعالیت میکردند. در سال 1360 شورایی به نام «شورای اسلامی شهر تهران» تشکیل شد که معتمدان هر منطقه در ترکیب اعضای آن حضور داشتند.
«علیاصغرمحمد» که از سال 1337 در منطقه سکونت داشت با حکم آیتالله ایروانی و تأیید فرمانداری شهر تهران بهعنوان معتمد منطقه 17 انتخاب شد. فعالیت شورای اسلامی با دوران دفاعمقدس همزمان بود و فعالیتهای آن تحت تأثیر شرایط کشور تعیین شده بود. شناسایی خانوادههای بیبضاعت، صدور دفترچه بسیج اقتصادی وتوزیع ارزاق، کالا و لوازم خانگی از وظایف این نهاد بود. برای توزیع عادلانه کالا و ارزاق دفترچههایی در اختیار اهالی قرار گرفته بود که در آن لیست کالاها و ارزاق دریافت شده هر خانوار ثبت میشد. علیاصغر محمد میگوید: «وجود این دفترچهها باعث شده بود که حق کسی ضایع نشود و توزیع کالا براساس ضوابط انجام شود.»
اهالی به اعضا و معتمدان محله اعتماد داشتند و مشکلات خود را با آنها در میان میگذاشتند تا به گوش مسئولان برسانند. افرادی که تمایل داشتند به رزمندگان کمک کنند بخشی از سهمیه ارزاق و کالای خود را در اختیار معتمد محل میگذاشتند تا به جبهه فرستاده شود. در آن زمان آمارگیری جمعیت محلهها برعهده شورای محله بود و براساس آمارهای جمعآوری شده این شوراها، منطقه 17 دارای 22 محله، 97هزار خانوار یک تا 14نفره و 380 هزار نفر جمعیت بود. شورای محلهها و شورای اسلامی که در سال 1360 پایهگذاری شده بود اواخر دهه 70 منحل شد و شورایاریهای کنونی فعالیت و وظایف آنها را برعهده گرفتند.