داخلی
مردان روستایی که در اعماق دریاچه‌ای در پیرانشهر غرق شده بودند توسط غواص فداکار نجات یافتند
نجات 4نفر از مرگ حتمی با دست خالی
آنها حالا زندگی‌شان را مدیون غواص فداکار هستند؛ همان 4مرد روستایی که وقتی در دریاچه سد سیلوه در اطراف شهرستان پیرانشهر مشغول آب‌بازی بودند، در جواب غواصی که می‌گفت «اینجا خطرناک است»، گفتند «به تو ربطی ندارد. مگر دریاچه مال توست؟»، اما کمی بعد وقتی هر 4نفر آنها در عمق 4متری دریاچه گرفتار و 3نفر از آنها در اعماق دریاچه فرو رفتند، غواص فداکار بود که توانست همه آنها را از مرگ حتمی نجات دهد. ابراهیم بالکی، غواص 37ساله پیرانشهری است که بعدازظهر یکشنبه دست به کاری بزرگ زد و اگر فداکاری او نبود، بی‌شک خانواده‌های 4مرد روستایی حالا عزادار از دست دادن عزیزانشان بودند. او تنها غواص پیرانشهر است که تا‌کنون به گفته خودش جان افراد زیادی را از خطر مرگ نجات داده و اجساد بیشتر از 100فرد غرق‌شده را از اعماق دریاچه‌ها بیرون کشیده است. او در گفت‌وگو با همشهری از جزئیات حادثه‌ای می‌گوید که 4مرد روستایی را تا یک‌قدمی مرگ برد.
از روز حادثه بگویید. چطور در آن لحظه درست در محلی بودید که باید حضور می‌داشتید و اگر نبودید حتما فاجعه‌ای هولناک رخ می‌داد؟
حدود ساعت9 صبح بود که یکی از دوستانم دنبالم آمد و خواست برویم ماهیگیری. در اطراف شهرستان پیرانشهر در آذربایجان غربی، سدی به نام سیلوه است که در دریاچه پشت سد می‌شود ماهیگیری کرد. من علاقه‌ای به ماهیگیری ندارم اما دوستم آنقدر اصرار کرد که با او رفتم. چندساعتی باهم بودیم و دوستم مشغول ماهیگیری شد. من بیرون از محوطه دریاچه نشسته بودم که صدای فریادی شنیدم. فکر کردم کسی داخل دریاچه افتاده است. به‌دنبال صدا دویدم تا اینکه حدود 120متر آنطرف‌تر 4مرد را دیدم که داخل دریاچه مشغول آب‌بازی بودند و سروصدا می‌کردند. جایی که آنها بودند خطرناک بود. من سال‌ها غواصی می‌کنم و با دیدن آب می‌توانم تشخیص بدهم که خطرناک است یا نه. آنجا هم خطرناک بود و مطمئن بودم که برایشان اتفاقی می‌افتد.
به آنها تذکر و هشدار ندادید؟
چرا، شاید 10بار گفتم که از آب بیرون بیایید، خطرناک است. اما گفتند به تو ربطی ندارد. می‌گفتند مگر دریاچه مال توست که می‌گویی بیرون بیایید.
شما چه کردید؟
با خودم گفتم چنددقیقه صبر می‌کنم، شاید از آب بیرون بیایند. مطمئن بودم که آنجا خطرناک است. برای همین همانجا نشستم و آنها را زیرنظر گرفتم. توی خودم بودم که یکهو صدای فریاد شنیدم. اولش گفتم باز هم دارند با هم شوخی می‌کنند. اما بعد دیدم که 2نفر از آنها به اعماق دریاچه فرو رفتند. برای همین لباس‌هایم را درآوردم و به داخل دریاچه پریدم که نجاتشان دهم.
عمق آب در آنجا چقدر بود؟
اینجور دریاچه‌ها خیلی خطرناک هستند. مثلا ممکن است جایی که ایستاده‌ای عمق آب یک‌متر باشد اما یک‌قدم جلوتر ناگهان 3متر شود. آنجا هم همینطوری بود. حدود 4متر عمق داشت. وقتی وارد آب شدم، 2نفر دیگر توانسته بودند خودشان را روی آب نگه دارند اما نمی‌توانستند شنا کنند و به خشکی بروند. اول رفتم سراغ 2نفری که غرق شده بودند. آنها را از دل آب بیرون کشیدم و به ساحل بردم. وقتی برگشتم دیدم از آن 2نفری که روی آب بودند، یکی‌شان نیست. سراغ مردی رفتم که هنوز روی آب بود. او را به جای کم‌عمق دریاچه بردم و برگشتم سراغ نفر دیگر. به زیر آب رفتم اما اثری از او نبود. چند ثانیه بعد، یک دمپایی بالای آب آمد. فهمیدم که آن فرد کجا غرق شده. به زیر آب رفتم و او را که به کف دریاچه رسیده بود گرفتم و از آب بیرون آوردم و به ساحل بردم.
حالشان چطور بود؟
آن 2نفری را که از اول نجات دادم و نفر آخر، همگی بیهوش بودند. فقط یک نفر به‌هوش بود اما گیج بود. در آن اطراف کسی نبود که کمکم کند. خودم باید نجاتشان می‌دادم. شروع کردم به انجام عملیات سی‌پی‌آر یا همان احیا. باید کاری می‌کردم که هرچه آب وارد ریه‌شان شده بود را بالا بیاورند. یکی‌یکی احیایشان کردم و هر 3نفرشان به زندگی برگشتند. وقتی خیالم راحت شد که می‌توانند نفس بکشند، با اورژانس و هلال‌احمر تماس گرفتم و 10دقیقه‌ای آمبولانس‌ها رسیدند و آنها را به بیمارستان بردند.
خبر دارید که درمان شدند یا نه؟
خوشبختانه از خطر مرگ نجات یافتند و امروز (دوشنبه) که پیگیری کردم، 2نفرشان مرخص شدند و 2نفر هنوز در آی‌سی‌یو هستند.
آنها اهل کجا بودند؟
اهل یکی از روستاهای نزدیک سد بودند. 2نفرشان برادر و 2نفر دیگر پسرعموهایشان بودند. همه‌شان جوان بودند و متاهل. شنیدم که هر 4نفرشان کشاورز بودند و آن روز بعد از اینکه به سر زمین کشاورزی‌شان رفته بودند برای تفریح و آبتنی راهی دریاچه پشت سد شده بودند که این حادثه رخ داد.
بعد از این حادثه خانواده‌هایشان یا مسئولان شهر برای قدردانی با شما تماس گرفتند؟
نه، من سال‌هاست که تنها نجات‌غریق و غواص پیرانشهر هستم و تا حالا جان افراد زیادی را نجات داده‌ام و اجساد زیادی را از دریاچه‌ها بیرون کشیده‌ام اما هیچ‌یک از مسئولان پیرانشهر حتی یک‌بار هم از من تقدیر نکرده‌اند. فقط هلال‌احمر از من قدردانی کرده است. پیرانشهر 5سد دارد و من تنها غواص شهر هستم. حتی چندبار به فرمانداری و دیگر ارگان درخواست داده‌ام که مرا استخدام کنند اما گفتند که به غواص نیاز ندارند. مگر می‌شود شهری با داشتن 5سد به غواص نیاز نداشته باشد؟!
چند سال است که غواصی می‌کنید؟
من از 3سالگی شنا می‌کنم. سال‌هاست که غواص هستم و حالا هم مربی غواصی هستم.
با ارگان‌های امدادی مثل هلال‌احمر همکاری می‌کنید؟
من غواص خصوصی هستم اما با هلال‌احمر هم همکاری می‌کنم. به این‌صورت که وقتی حادثه‌ای رخ می‌دهد و کسی غرق می‌شود، با من تماس می‌گیرند و برای بیرون آوردن جسد از اعماق آب به آنجا می‌روم.
تا حالا چند جسد از آب بیرون کشیده‌اید؟
بیشتر از 100جسد. من در شهرهای زیادی ازجمله تبریز، ارومیه، مریوان، ماکو و خیلی از شهرهای دیگر برای کمک رفته‌ام و اجساد زیادی را از آب بیرون کشیده‌ام.
برای این کار پول هم می‌گیرید؟
نه. مدتی قبل در ماکو 3نفر غرق شدند. به من زنگ زدند و کمک خواستند. خانواده‌شان می‌گفتند اگر اجساد عزیزانشان را از دریاچه بیرون بکشم 50میلیون تومان می‌دهند. اما گفتم پول نمی‌خواهم و بدون گرفتن یک‌ریال هر 3جسد را بیرون کشیدم. بعد از آن فرماندار ماکو از من تقدیر کرد و لوح تقدیر داد.
به‌غیر از 4جوان روستایی، تا حالا افراد دیگری را هم از خطر غرق شدن نجات داده‌اید؟
بله. چون کارم همین است و حوادث زیادی مخصوصا در دریاچه‌های پشت سد رخ داده که توانسته‌ام به‌موقع به آنجا برسم و جان افراد را نجات دهم.
یعنی به‌غیر از غواصی، شغل دیگری ندارید؟
چرا. من زندگی‌ام از راه تجارت در مرز می‌گذرد و خدا را شکر راضی‌ام. اما به‌خاطر علاقه‌ام به این کار، هرگز غواصی را رها نکرده‌ام. حتی حالا هم که مربیگری می‌کنم، انگیزه‌ام این است افرادی را تربیت کنم که بتوانند راه مرا ادامه دهند. در این مدت هم موفق شده‌ام 10غواص تربیت کنم که آنها هم مثل خودم، کارشان کمک کردن به مردم است.
به‌نظر شما که سال‌هاست کارتان نجات غریق و بیرون کشیدن اجساد افرادی است که در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها غرق شده‌اند، مردم باید چه نکاتی را رعایت کنند که گرفتار چنین حوادثی نشوند؟
مهم‌ترین دلیلی که باعث این حوادث می‌شود، این است که مردم در نگاه اول تصور می‌کردند دریاچه یا رودخانه‌ای که آرام است، بی‌خطر است؛ این اشتباهی مرگبار است. گاهی کناره رودخانه‌ها و دریاچه‌ها یکباره عمیق می‌شود. درست مثل استخر که ناگهان وارد قسمت عمیق می‌شوید. این را نمی‌شود از ظاهر آب فهمید. برای همین است که خیلی‌ها تصور می‌کنند کناره‌های رودخانه‌ها و دریاچه‌ها خطری ندارد و حتی اجازه می‌دهند که بچه‌های کوچکشان در آنجا بازی کنند. من به مردم توصیه می‌کنم که اصلا به بچه‌هایشان اجازه ندهند که حتی به کناره رودخانه یا دریاچه نزدیک شوند، چراکه حادثه در یک لحظه رخ می‌دهد و جاهایی وجود دارد که ما به آنها می‌گوییم قسمت‌های تنوری، یعنی آدم را ناگهان به داخل می‌کشد و بعد حادثه‌ای رخ می‌دهد که نباید رخ دهد.
آنطور که آمار نشان می‌دهد، امسال نسبت به سال‌های گذشته تعداد افرادی که در دریاچه‌های پشت سد یا رودخانه‌ها غرق شده‌اند افزایش پیدا کرده است. نظر شما هم همین است؟
بله، امسال به‌دلیل بارندگی خیلی از رودخانه‌ها و دریاچه‌ها پرآب شدند. من سال گذشته در پیرانشهر 2بار برای بیرون کشیدن اجساد از دریاچه رفتم اما در همین چندماهه اول سال، 3بار راهی عملیات شده‌ام و اجساد 4نفر را بیرون کشیدم. در شهرهای دیگر هم همین است و آمار افراد غرق‌شده افزایش پیدا کرده است. مردم هنگام تفریح و رفتن کنار رودخانه و دریاچه باید بیشتر مراقب باشند.
