دختران کرد بدون تیم می‌مانند؟
لیلی خرسند
می‌شود همه تقصیرها را گردن یک نفر انداخت؛ گردن مدیرعاملی که پول دارد و نمی‌خواهد هزینه کند. می‌شود مصاحبه‌های آتشین کرد و مردی را به صلابه کشید که سالانه 500میلیون تومان برای دختران شهرش هزینه کرده و حالا نمی‌کند. می‌شود از این جامعه مردانه ایراد گرفت که حاضر است برای مردانش میلیاردی هزینه کند و به زنانش که می‌رسد، ناخن‌خشک می‌شود. اما واقعیت همین است و این زنان تقصیری ندارند.
داستان، داستان کناره‌گیری تیم فوتبال راه‌یاب ملل مریوان از لیگ برتر فوتبال زنان است؛ تیمی که امسال با همه محدودیت‌ها و کمبودهایی که داشت، چهارم شد اما شاید برای فصل آینده نباشد.
هر سال بعد از لیگ صحبت کناره‌گیری نماینده کردستان از لیگ بوده ولی با شروع لیگ، دختران کرد یکی از مدعیان شده‌اند و یقه تیم‌های پرطرفدار و پرهیاهو را گرفته‌اند. اما امسال به‌نظر می‌رسد کناره‌گیری این تیم جدی است یا حداقل اینکه این تیم دیگر با نام راه‌یاب ملل در لیگ بازی نمی‌کند.
کردستان از سال1385در لیگ فوتبال زنان تیمداری می‌کند. 4سال حضور مداوم در لیگ برتر زنان داشت ولی وقتی اسپانسرها توان حمایت نداشتند، امتیاز لیگ برتر از دست رفت. شروع دوباره از دسته یک و قهرمانی، این تیم را سال 1393دوباره به لیگ برتر بازگرداند. یک سال شهرداری اسپانسر بود اما وضعیت بد مالی، دوباره دختران را با بحران روبه‌رو کرد. آشنایی شروین رحمتی، سرپرست تیم با مدیران رده بالای راه‌یاب ملل مشکلات را حل کرد: «با آقای بیگلر آشنایی خانوادگی داشتیم. از او خواهش کردیم یک سال ما را حمایت کند تا بتوانیم اسپانسر دیگری پیدا کنیم. اسپانسر پیدا نشد و این حمایت 3سال طول کشید.»
بازیکنان راه‌یاب ملل بیشتر بومی بودند. 2بازیکن از شیراز، 2بازیکن از تهران، یک بازیکن از چهار‌محال و بختیاری و یک بازیکن از اردیبل هم بازیکنان غیربومی این تیم را تشکیل می‌دادند. راه‌یاب با داشتن 8بازیکن ملی‌پوش می‌توانست تماشاگران زیادی را به ورزشگاه بیاورد اما این تیم تماشاگر چندانی نداشت و همین موضوع دلیل اصلی مظفر بیگلر، مدیرعامل شرکت راه‌یاب ملل برای حمایت‌نکردن از تیم است. رحمتی می‌گوید: «بیشتر تماشاگران ما مرد بودند. ما در بازی‌های خانگی جایگاهی را برایشان درنظر گرفته بودیم که نزدیک به 200 نفر را در خودش جا می‌داد. تقریبا درهمه بازیها این جایگاه پر می‌شد. در ساختمان‌های نیمه‌کاره اطراف ورزشگاه هم مردان زیادی بودند که می‌نشستند و بازیها را تماشا می‌کردند.» اما این تیم تماشاگر زن نداشت: «10 تماشاگر ثابت داشتیم. با وجود تبلیغاتی که می‌کردیم و پوستر می‌زدیم، ولی کسی به ورزشگاه نمی‌آمد. در یکی دو بازی از مدارس تماشاگر آوردیم. نزدیک به 200 تماشاگر زن در این دو بازی داشتیم.» رحتمی برگزاری بازیها در فصل برف و باران و نامناسب‌بودن ساعت بازی را دلیل استقبال‌نکردن زنان از این مسابقات می‌داند: «نمی‌خواهم بهانه بیاورم ولی در روز‌های برفی و بارانی تماشاگر به ورزشگاه نمی‌‌آید. اکثر بازی‌های ما هم ساعت 10صبح جمعه بود، در این ساعت زنان شاغل استراحت می‌کنند، دختران هم یا مدرسه دارند یا دانشگاه. کسی به ورزشگاه نمی‌رود.» اما مظفر بیگلر، مدیرعامل شرکت راه‌یاب ملل این دلایل را بهانه‌جویی می‌داند: «زنان خودشان، خودشان را تحریم کرده‌اند. ما تیم والیبال هم داریم که تا سال قبل در لیگ یک بازی می‌کرد، تعداد زیادی از زنان برای تماشای بازی مردان به ورزشگاه می‌رفتند، یک‌دهم آن تعداد هم برای تماشای مسابقات فوتبال زنان نمی‌رفتند. نه‌تنها فوتبال زنان که هر ورزش دیگری را که با استقبال عمومی روبه‌رو نشود، باید تعطیل کرد. ورزش فقط برای 11نفری نیست که وسط میدان بازی می‌کنند، باید برای بقیه هم جذابیت داشته باشد. من ضرورتی برای هزینه‌کردن ندیدم.»
در عین حال تیم والیبال مردان راه‌یاب ملل به لیگ برتر صعود کرده است. گفته می‌شود بیگلر به‌خاطر بالا‌رفتن هزینه‌های تیم والیبال، حاضر نشده دیگر برای تیم زنان هزینه کند: «من این موضوع را تأیید نمی‌کنم. تیم فوتبال زنان قبل از تیم والیبال بوده و همزمان برای هر دو هزینه شده است. فصل قبل نزدیک به 500میلیون تومان برای تیم زنان هزینه شد.» طولانی و فرسایشی بودن لیگ زنان و ممنوع‌بودن ورود مردان به ورزشگاه‌هایی که مسابقات زنان برگزار می‌شود، از دلایل دیگر کناره‌گیری راه‌یاب ملل از لیگ فوتبال زنان است. با اینکه در مریوان تماشاگران مرد مشکلی برای حضور در ورزشگاه نداشته‌اند، اما با بیگلر که قصد داشته یکی از بازی‌های تیم را از ورزشگاه تماشا کند، برخورد خوبی نشد. ماه رمضان، بازیها بعد از اذان مغرب برگزار می‌شد. با توجه به اینکه هیچ‌یک از ورزشگاه‌های فوتبال در کردستان نورافکن ندارد، 3بازی راه‌یاب ملل در تهران برگزار شد. در یکی از این بازیها بیگلر که در تهران زندگی می‌کند، قصد ورود به ورزشگاه درفشی‌فر را داشت ولی به او اجازه ندادند: «دختران فوتبالیست ما حجاب کامل دارند. در خیابان یا هر جای دیگری از این جامعه ما نمی‌توانیم حجاب آنها را بین بقیه زنان ببینیم اما اجازه نمی‌دهند مردان وارد ورزشگاه شوند. من به‌خاطر خودم معترض نیستم ولی چرا باید نصف جامعه به دلیل بی‌خود محروم شوند. وقتی تماشاگری نیست، اسپانسری نیست و این ورزش جایی دیده نمی‌شود، چرا باید هزینه کرد؟»
کردستان شهر صنعتی نیست و از نظر اقتصادی محروم است. در این شرایط بعید است که آنها بتوانند اسپانسر جدیدی پیدا کنند که اگر اسپانسری بود، تیمی از فوتبال مردان این شهر در دسته‌های بالاتر بازی می‌کرد. در این شرایط دختران امیدوارند که با حمایت اداره کل ورزش استان بتوانند در لیگ بمانند. حامد جولایی، رئیس اداره کل ورزش کردستان قول داده که امتیاز لیگ برتری را برای دختران حفظ کند.
