آرزویم مدال طلای المپیک است

راحله عبدالحسینی‌|خبرنگار
منطقه 1

«موفقیت در گرو تلاش است.» این جمله را بارها و بارها شنیده‌ایم ولی فقط بعضی‌ها به این جمله طلایی ایمان دارند و آن را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند. یکی از همین افراد، پسر کوچک هم‌محلی ماست. «ارشیا جزایری» 11ساله امسال توانست نایب قهرمان کشور در مسابقات تکواندو شود و این روزها خودش را آماده می‌کند تا برای مسابقات 2019 کره‌جنوبی در مرداد ماه با حریفان به رقابت بپردازد و بتواند افتخاری دیگر کسب کند. ارشیا که ساکن محله زعفرانیه است، آرزو دارد به مدال طلای المپیک در این رشته دست پیدا کند و برای تحقق این آرزو تمام همتش را به کار گرفته‌است. با ارشیا و «مسعود طلایی» که از 6 سال پیش مربی تکواندو او بوده، گپ‌وگفتی داشتیم که می‌خوانید.  

اول تکواندو بعد فوتبال

فوتبال نخستین علاقه‌مندی پسربچه‌هاست اما برای ارشیا جزایری ورزش‌های رزمی به‌ویژه تکواندو بیش از فوتبال جذاب بوده و هست. ارشیا می‌گوید: «فوتبال هم بازی می‌کنم اما تکواندو را بیشتر دوست دارم. از 5سالگی تکواندو کار کرده‌ام.» ماجرای علاقه‌مندی ارشیا به تکواندو هم به زمانی برمی‌گردد که مربی ورزش در مقطع پیش‌دبستانی‌اش یک روز را به تمرین ورزش‌های رزمی اختصاص داد و ارشیا هم به خوبی استعدادش را نشان داد. شوق و اشتیاق ارشیا به تمرین و ورزش به قدری است که دوستان و اطرافیانش را هم به ورزش علاقه‌مند کرده. می‌گوید: «خواهر کوچک‌ترم، آرنیکا، هم در همین رشته تمرین می‌کند و کمربند مشکی دارد.» 

مربیان ورزش و استعدادیابی

مسعود طلایی|مربی تکواندوی

مسعود طلایی، مربی تکواندوی ارشیا که خود نیز مدال طلا و نقره را در مسابقات جهانی تکواندو کسب کرده، رمز موفقیت بچه‌ها در ورزش را در تمرین و ممارست می‌داند: «تمرینات جسته و گریخته در هیچ رشته ورزشی‌ای به سرانجام نمی‌رسد. البته از حمایت خانواده هم نباید غافل شد. بچه‌ها در سن کم چندان به علاقه و استعداد خودشان واقف نیستند. بهترین سن برای استعدادیابی ورزش، دوران ابتدایی است. استعدادیابی وظیفه ما مربیان ورزش است و بعد از آن حمایت خانواده است که مسیر زندگی ورزشی بچه‌ها را مشخص می‌کند.» طلایی معتقد است وقت گذاشتن برای ورزش فقط برای به دست آوردن مدال‌ و کسب مقام قهرمانی نیست.

ورزش ارمغان‌های دیگری هم برای ورزشکار دارد: «شاید به نظر برسد رشته‌های رزمی و بوکس قدری باعث خشونت ورزشکار شود. در حالی که ارمغان این رشته ورزشی صبر، مدیریت زمان و دقت است. ورزش به ما می‌آموزد که در شرایط ناخوشایند و سخت به هم نریزیم و از کوره در نرویم. ورزشکاری که روزانه چندین ساعت را صرف مبارزه در باشگاه می‌کند، خیابان را محل درگیری و زورآزمایی و پرخاشگری نمی‌داند. یک رزمی کار معمولاً عصبانی نمی‌شود و اصلاً اهل دعوا و درگیری نیست.» ارشیا هم اضافه می‌کند که همواره از سوی مربی به او آموزش داده شده که از تکنیک‌های رزمی فقط و فقط باید در سالن ورزشی استفاده کند و نه محیط‌های دیگر. ارشیا از باخت‌هایش هم خاطره خوبی دارد چون باعث شده تا برای برد در رقابت بعدی بیشتر تلاش و ضعف‌ها را برطرف کند. مسعود طلایی می‌گوید: «اعتماد به نفس بچه‌ها با ورزش تقویت می‌شود. با اینکه سن و سال کمی دارند از باخت ناراحت نمی‌شوند. همین روحیه باعث می‌شود در آینده از ناملایمات زندگی هم صبور باشند.»

بازی هیجان و ورزش 
ارشیا جزایری که کلاس پنجم دبستان را با موفقیت و نمرات عالی پشت سر گذاشته در پاسخ به این پرسش که چطور تمرین‌های تکواندو به درس و مدرسه‌اش لطمه‌ای نمی‌زند، می‌گوید: «نخستین نکته‌ای که مربی تکواندو برای ما توضیح می‌دهد نظم و انضباط است. من هم برنامه‌ریزی می‌کنم تا هم در درس و هم در تکواندو بهترین باشم.» در مسابقات تکواندو رده سنی 8 تا 12 سال در گروه خردسالان دسته‌بندی می‌شود.

ارشیا امسال توانست در این رده سنی به مقام نایب قهرمان کشوری دست پیدا کند. مسعود طلایی می‌گوید: «حضور ارشیا در مسابقات جهانی تکواندو 2019 کره‌جنوبی تأیید شده‌است و مردادماه عازم کره‌جنوبی هستیم. در این مدت ارشیا روزی 3 ساعت تمرین می‌کند. ارشیا در شاخه‌ هان‌مادانگ در رشته تکواندو مسابقه می‌دهد که شامل تکنیک‌های پایه، پومسه، شکستن اجسام و دفاع شخصی است.» از آنجایی که مسعود طلایی معتقد است بازی در رشد فیزیکی و روحی بچه‌ها مؤثر است، بیشتر تمرین‌های ورزشی را با رویکرد بازی برای بچه‌ها آموزش می‌دهد: «علم نوین ورزش به ما می‌گوید که باید آموزش را برای بچه‌ها جذاب کنیم تا ضمن بازی و تجربه هیجان، تمرین‌ها و تکنیک‌ها را به خوبی و با اشتیاق انجام دهند.»

تمرین مرام پهلوانی 

لعیا باقری، مادر ارشیا، از افزایش تمرکز ارشیا در انجام درس‌هایش به واسطه ورزش کردن می‌گوید: «تمرین‌های تکواندو باعث شده تا ارشیا یادگیری بالایی داشته باشد و وقتی سر درس و مشق‌هایش می‌نشیند، تمرکز داشته باشد. خوشبختانه از رقابت نمی‌هراسد و بارها پیش آمده که برنده نشده، اما ناامید هم نشده و به امید برد در رقابت‌های بعدی ورزش را ادامه می‌دهد. در ورزش‌های رزمی یا به‌طور کلی در ورزش، بچه‌ها احترام گذاشتن و اخلاق ورزشی را هم می‌آموزند که به نظر من از کسب مقام قهرمانی هم بالاتر است.»