پزشک خیانتکار

ترجمه | حمیدرضا خطیبی:

لری نازار ـ پزشک سابق تیم ژیمناستیک المپیک ایالات متحده ـ به جرم سوءاستفاده از ورزشکاران زن به 175سال زندان محکوم شده است؛ ورزشکارانی که او موظف بود به درمان‌شان بپردازد.

156زن جوان؛ مادر، خواهر، دختر و قهرمان المپیک. همگی می‌گویند توسط یک مرد مورد سوءاستفاده قرار‌گرفته‌اند؛ دکتر لری نازار؛ پزشک سابق تیم ژیمناستیک آمریکا در مسابقات المپیک.

طی 7روز متمادی، این زنان یکی پس از دیگری در جایگاه شهود دادگاه حاضر شدند تا همان کاری را بکنند که معدود بازماندگان سوءاستفاده‌های جنسی این پزشک فرصت انجام آن را داشته‌اند؛ مواجهه با فرد مهاجم.

نازار پیش از این، به جرم ارتکاب 10فقره تهاجم جنسی با هدف سوءاستفاده از دختران جوان تحت عنوان درمان پزشکی، محکوم شده است.

زنانی که علیه او اقدام به ثبت شکایت کرده‌اند، در جلسات دادرسی این پزشک در شهر لنسینگ میشیگان به ادای شهادت پرداختند. در عین حال، این شاکیان از سوی 150زن دیگر همراهی می‌شدند؛ شاهدانی که بسیاری از آنها ترجیح دادند از حق ادای شهادت به صورت ناشناس خودداری کنند و با هویت واقعی خود در جریان محاکمه حاضر شوند.

نخستین شاهد کایل استیفنز بود که با هدف بیان اظهاراتش به جایگاه شهود آمد.

برای چند سال، از او با عنوان شاهد ZA در این پرونده نام برده می‌شد اما در جلسه روز سه‌شنبه او شخصا در برابر قاضی رزمری آکویلینا ظاهر شد و با آرامش، خود را معرفی کرد.

کایل پس از ادای شهادت در دادگاه در این‌ باره می‌گوید: «من آماده صحبت بودم. فکر می‌کنم این حق من بود که در دادگاه حاضر شوم و داستانم را از ابتدا تا انتها تعریف کنم».

طی دهه‌های متمادی، لری نازار از زنان جوان سوءاستفاده می‌کرد.  این تماس کایل با پلیس بود که به دستگیری وی انجامید.

بر خلاف بسیاری دیگر از زنان حاضر در این پرونده، کایل نه ژیمناست بوده و نه بیمار نازار؛ والدین او دوستان خانوادگی نازار محسوب می‌شده‌اند.

هنگامی که کایل در جایگاه شهود ایستاده بود، تصویر خندانی از او در دوره کودکی روی پرده‌ای انداخته شد. نازار زمانی دست‌درازی را به کایل آغاز کرد که تنها 6سال سن داشت؛ «وقتی که حتی دندان‌های شیری‌ام هنوز نریخته بودند!»

دست‌درازی نازار به کایل از مهمانی‌های خانوادگی شروع شد؛ آن هم درحالی‌که والدین دخترک همان زمان در همان محل حضور داشتند.

وقتی کایل 12ساله به والدین‌اش درباره سوءاستفاده دوست خانوادگی‌شان چیزهایی گفت، نازار از در انکار درآمد. والدین کایل نیز حرف‌های دخترشان را باور نکردند و از او خواستند از دکتر نازار عذرخواهی کند.

کایل در مصاحبه پس از جلسه شهادت ابراز داشت: «او (نازار) موجب شد من خیلی سریع بزرگ شوم. آن اتفاقات چندان خطرناک به نظر نمی‌آمدند تا زمانی که بزرگ شدم و فهمیدم چقدر رذیلانه و شرم‌آور بوده‌اند».

در جریان ادای شهادت، مادر کایل نیز برای دقایقی به وی ملحق شد؛ درحالی‌که قربانی به قاضی رزمری آکویلینا خیره شد و مودبانه از او پرسید آیا می‌تواند مستقیما با نازار صحبت کند یا خیر.

کایل به نازار یادآوری کرد که پدر و مادرش حتی پس از آنکه وی آن ادعا را مطرح کرد، دکتر را به خانه‌شان دعوت کردند و نازار درحالی‌که روی مبلی در اتاق کایل نشسته بود، سوءاستفاده از او را تکذیب کرد و ابراز داشت که اگر وی واقعا مورد دست‌درازی قرار گرفته بود، باید مورد را به کسی گزارش می‌داد.

کایل در جلسه دادگاه خطاب به دکتر نازار گفت: «خب لری! من اینجا آمده‌ام تا موضوع را نه به کسی که به همه گزارش دهم. شاید الان متوجه شده باشی که دختربچه‌ها همیشه بچه باقی نمی‌مانند؛ آنها تبدیل به زنان قدرتمندی می‌شوند و بازمی‌گردند تا دنیای تو را ویران کنند».

وقتی کایل به سنین نوجوانی رسید، از او خواسته شد که مراقبت از 2دختر کم‌سن دکتر نازار را بر عهده گیرد. کایل در این باره گفت که این کار به او کمک کرده تا از بچه‌های فرد متجاوز به خود مراقبت کند و در عین حال، پول لازم را برای مشاوره با روانشناس به دست آورد.

او دوباره کوشید که به والدینش در این باره توضیح دهد و آنان این بار حرف دخترشان را باور کردند.

نازار 54ساله در سال1985 از دانشگاه میشیگان فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد به کادر پزشکی تیم ملی ژیمناستیک ـ مستقر در ایندیاناپلیس ـ پیوست.

او در سال1997 ضمن حفظ شغل خود در تیم ملی ژیمناستیک ایالات متحده به‌عنوان پزشک ورزشی به دانشگاه ایالتی میشیگان پیوست. یک سال بعد بود که او با کایل و خانواده‌اش آشنا شد.

وی در 4دوره از مسابقات المپیک در کنار تیم ملی آمریکا حضور یافت و به محض وقوع حادثه‌ای هرچند کوچک برای زنان ورزشکار، به کمک آنان می‌شتافت.

کری هوگان ـ بازیکن سابق سافت‌بال دانشگاه میشیگان‌ـ نیز در جلسات شهادت در دادگاه، ابراز داشت آن‌زمان چنین به نظر می‌رسید که خوش‌شانس بوده است که دکتر نازار با وی کار می‌کند. درمان موفق بازیکنان دانشگاهی در آستانه پیوستن به جهان ورزشکاران حرفه‌ای، نکته بسیار مهمی برایشان محسوب می‌شود.

کری در این باره می‌گوید: «او بهترین بهترین‌ها بود». سایرین می‌گفتند نازار خدایی در جهان ژیمناستیک است. آن‌زمان نازار در مصاحبه‌ای با لحنی خلاف معمول، آرام و بدون شتاب گفته بود: «شما باید از ورزشکاران خود نه‌فقط به لحاظ جسمی که از نظر ذهنی نیز مراقبت کنید. آنان همیشه آسیب‌های جسمی را پشت سر می‌گذارند اما جراحات ذهنی زخم‌هایی را به وجود می‌آورند که باقی می‌مانند و آنها را رنج می‌دهند». بسیاری از زنان حاضر در دادگاه گفتند که پس از سوءاستفاده نازار، از جایگاه بالای وی می‌ترسیده‌اند. به نظر آنها گزارش جرم ـ اگر درک کرده بودند جرمی واقع شده است ـ به نظرشان غیرممکن می‌رسید. جنیفر رود بلفورد ـ والیبالیست تیم دانشگاه میشیگان در سال‌های 2000 تا 2003 ـ می‌گوید: «بعضی قربانیان نازار ازجمله خود من نمی‌دانستیم او دارد مرتکب چه جرمی می‌شود».

نازار در سوءاستفاده از زنان جوان، الگوی مشابهی را دنبال می‌کرد؛ زنانی که بیشتر آنان از ژیمناست‌های تیم ملی بودند.

آنها با آسیب‌دیدگی‌های دردناک و برای دریافت کمک به وی مراجعه می‌کردند.

جنت آنتولین ـ ژیمناست سابق تیم ملی ـ در این باره در جریان دادرسی خطاب به پزشک مجرم گفت: «تو کاری کردی که باور کنم دوستم هستی».

نازار با استفاده از موقعیت و جایگاه خود و با عادی‌جلوه‌دادن همه‌‌چیز، به قربانیانش می‌قبولاند که آنچه انجام می‌دهد سوءاستفاده نیست و اگر آنان به فکر شکایت افتاده‌اند، قطعا مرتکب اشتباه شده‌اند.

اما ریچل دنهالندر ـ ژیمناست سابق دانشگاه میشیگان و نخستین قربانی لازار که در سال2016 به صورت علنی شهادت داد ـ در این ‌باره می‌گوید: «وقتی روی تخت معاینه بودم، با خودم فکر می‌کردم که آیا این کار درست است؟ به ‌نظر درست نمی‌رسد»! وی می‌افزاید: پس از 15سالگی، هر بار که به نازار مراجعه می‌کرده، مورد سوءاستفاده قرار می‌گرفته است. در یکی از جلسات آخر، پس از آنکه پزشک بیش از همیشه پیش رفته، ریچل دریافته که نازار به طور قطع از او سوءاستفاده می‌کند و این کار وی به طور قطع، مصداق جرم محسوب می‌شود.

بسیاری از قربانیان تصریح کرده‌اند که در پی اقدامات دکتر نازار، اعتمادشان به بستگان، دوستان، پزشکان، غریبه‌ها و معلمان مردشان از بین رفته است. جنیفر رود بلفورد در این‌ باره می‌گوید: «اولین واکنشم، زیرسؤال‌بردن خودم بود. خودم را مقصر می‌دانستم. می‌خواستم دیگران را خوب بدانم و طبعا خودم را توجیه می‌کردم که او دکتر است؛ دارد من را درمان می‌کند؛ منظور بدی ندارد».

گوون اندرسون ـ ژیمناست سابق ایالت میشیگان ـ وقتی تنها 12سال سن داشت مورد دست‌درازی نازار قرار گرفت.

گوون اینک معلم مدرسه است و به دخترانی در همان سن درس می‌دهد؛ «من هر روز با دختران 12، 13و 14ساله سروکله می‌زنم و هر روز وقتی آنها را می‌بینم، این واقعیت جلوی چشمانم می‌آید که وقتی مورد دست‌درازی نازار قرار گرفتیم، چقدر جوان و بی‌پناه بودیم. هر روز به این بچه‌ها خیره می‌شوم و به ‌خودم می‌گویم من پناه آنها و مراقب‌شان هستم؛ من مشوق آنهایم؛ انگیزه‌شان هستم؛ من کوهی هستم که به آن تکیه داده‌اند».

چه کسانی مقصر هستند؟

بعد از افشاشدن این پرونده سنگین، بسیاری این موضوع اساسی را مطرح کردند که اگر دانشگاه میشیگان و فدراسیون ژیمناستیک آمریکا بیشتر مراقب بودند، بسیاری از این سوءاستفاده‌های جنسی روی نمی‌داد؛ به همین‌خاطر است که بازرسان دولتی و همین‌طور کمیته‌های کنگره روی این موضوع تحقیق می‌کنند که آیا مسئولان در مقابل اتهام‌های وارده به نازار، درست رفتار کرده‌اند یا نه؟ بیل شوتر (دادستان کل ایالت میشیگان) و همین‌طور ویلیام فورسیث (بازپرس ویژه)، تحقیق از مسئولان دانشگاه میشیگان را در هفته آخر ژانویه کلید زدند و در نخستین گام، پرونده‌های بسیاری از کارمندان را برای بررسی نحوه تعامل آنها با نازار در اختیار گرفتند. یکی از متهمان اصلی، ویلیام استرامپل (مدیر یکی از دانشکده‌های دانشگاه میشیگان) است که به خاطر مسئولیتش، ‌سال‌ها مدیر مستقیم نازار بوده است. او حدود 2ماه پیش به بهانه شرایط سلامتی‌اش از سمت خود استعفا کرده؛ با این حال به نظر می‌رسد احتمال بازشدن پای او به این ماجرا بسیار زیاد باشد.

البته این پرونده، ‌قربانیان بزرگ‌تری هم در دانشگاه داشته است؛ لو آنا سیمون (رئیس دانشگاه)، ساعاتی بعد از محکوم‌شدن لری نازار به اتهام سوءاستفاده جنسی، مجبور شد از سمت خود استعفا کند. او در جریان رسیدگی به اتهام‌های نازار، به‌شدت تحت فشار بود تا از سمت خود کناره‌گیری کند. خانم سیمون بارها اطلاع‌داشتن دانشگاه از رفتار لری نازار را تکذیب کرده است. او در بیانیه‌ای خطاب به قربانیان نوشت: «نمی‌توانم به قربانیان بگویم که چقدر متأسف هستم که دکتری چنان سرشناس، چنین هیولایی بوده است».

مدیر ورزشی دانشگاه هم وقتی که این داستان علنی شد، از سمت خود کناره‌گیری کرد. دانشگاه میشیگان بین سال‌های 1997 تا 2014 بارها اعتراض‌ها و شکایت‌های ورزشکاران جوان درباره رفتارهای نازار را نادیده گرفته بود.

17 سال

لری نازار از 1997 تا 2014 در دانشگاه میشیگان فعالیت می کرد و در این دو دهه، ده ها دانشجو را قربانی کرد. قربانیان گفته اند که دانشگاه، به شکایت های آنان رسیدگی نکرده است.

40 تا 175 سال

لری نازار به خاطر سوء رفتار جنسی با ده ها دختر، در دادگاه به 40 تا 175 سال زندان محکوم شد. رزمری آکویلینا قاضی، دادگاه دکتر سابق تیم ژیمناستیک آمریکا و دانشگاه میشیگان، به خاطر برخورد بسیار سخت و بی رحمانه با این جنایتکار به شدت مورد توجه رسانه ها و افکار عمومی آمریکا قرار گرفت. او زمانی که حکم دادگاه نازار را قرائت کرد. این جمله درخشان را خطاب به او گفت: "همین حالا گواهی مرگت را امضا کردم".

کنگره، جلوی دست‌درازی‌های بیشتر را می‌گیرد

پرونده لری نازار چنان سروصدایی در آمریکا ایجاد کرد و چنان جامعه ورزشی این کشور را در شوک فروبرد که پای کنگره هم به این داستان باز شد؛ البته رویکرد کنگره، جلوگیری از رویدادهای مشابه در جامعه ورزشی آمریکا در آینده است. بر اساس لایحه‌ای که اواخر ‌ماه ژانویه در کنگره تصویب شد، ورزشکاران در این کشور باید تحت مراقبت‌های بیشتری قرار بگیرند. هدف این قانون جدید، جلوگیری از سوءاستفاده و سوءرفتار جنسی در محیط‌های ورزشی آماتور است. بر اساس این قانون جدید، سازمان‌های ورزشی در آمریکا باید سریعا هرگونه گزارش از رفتار نامناسب جنسی را به نهادهای قانونی، اعلام و نظارت خود بر مکان‌های ورزشی و مربیان را بیشتر کنند. این قانون، ورزش‌های زیادی مانند ژیمناستیک، اسکیت، بسکتبال، فوتبال، شنا و همین‌طور دوومیدانی را پوشش می‌دهد.

این قانون در‌ماه مارس سال2017 از سوی سناتور دیانا فاینستاین و سناتور سوزان کالینز پیشنهاد شد. خانم فاینستاین پیش از پیشنهاد این لایحه، شخصا با چند نفر از قربانیان لری نازار ملاقات کرده بود. او گفته که این ملاقات، یکی از «تکان‌دهنده‌ترین و احساساتی‌ترین» ملاقات‌هایی بوده که او در 25 سال حضورش در سنا تجربه کرده است. او در همین ملاقات به این قربانیان قول داده بود که برای آینده، کاری خواهد کرد.

برکناری دسته‌جمعی در فدراسیون ژیمناستیک

علاوه بر دانشگاه میشیگان، فدراسیون ژیمناستیک آمریکا هم به‌شدت به خاطر این پرونده تحت فشار بود و درنهایت مسئولانش با اولتیماتوم کمیته المپیک آمریکا، مجبور به استعفا شدند. کمیته المپیک آمریکا، در هفته آخر ژانویه به تمام 18عضو هیأت‌مدیره این فدراسیون اولتیماتوم داد که تا آخر ماه از سمت‌های خود کناره‌گیری کنند؛ چون در غیر این صورت، جایگاه آنها به عنوان مسئولان فدراسیون، ملغی خواهد شد. بحران، البته زودتر از اینها به این فدراسیون رسیده بود؛ وقتی که 5نفر از مدیران فدراسیون از سمت‌های خود کناره‌گیری کرده بودند.

فدراسیون ژیمناستیک آمریکا اعتراف کرده است وقتی که ورزشکاران از سوءرفتارها و سوءاستفاده‌های جنسی نازار خبر داده‌اند، واکنش مناسب و بموقعی نداشته است؛ با این حال همچون دانشگاه میشیگان، هرگونه سرپوش‌گذاشتن بر این ماجرا را رد کرده است. برخی از ورزشکاران قربانی لری نازار، به‌شدت از فدراسیون ژیمناستیک آمریکا انتقاد کرده‌اند و آن را متهم می‌کنند که در صورت اقدام جدی و مناسب، می‌توانست جلوی بسیاری از سوءرفتارها را بگیرد.

منبع: BBC 25ژانویه 2018