اتاق یا پارلمان؟

غلامحسین شافعی با کسب 302 رای از مجموع 448 رای به مدت 4 سال دیگر به عنوان رئیس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران انتخاب شد؛ اتاقی که از آن به عنوان پارلمان بخش خصوصی یاد می‌شود و برخی از چهره‌های راه‌یافته به این پارلمان سودای تبدیل اتاق یادشده به اتاقی برای همه دارند. حالا باید دید با انتخاب یکی از کهنه‌کارترین چهره‌های اقتصادی ایران به عنوان سکاندار پارلمان بخش خصوصی در 4 سال آینده چه رخ خواهد داد؟ شافعی و دیگر اعضای منتخب در هیات رئیسه اتاق ایران می‌دانند که فعالیت بخش خصوصی در ایران گرفتار تحریم‌ها و البته تنش‌های ناشی از سیاست‌های اقتصادی زیگزاگی دولت و مجلس است و خواسته یا ناخواسته، اتاق ایران نتوانسته به جایگاه قانونی و مطلوب به عنوان بازوی مشورتی قوای سه گانه دست یابد. واقعیت این است که اتاق ایران همچنان از ساختاری ناکارآمد رنج می‌برد و به رغم تحولات ساختاری در سال‌های پس از ریاست طولانی علی‌نقی خاموشی، همچنان اتاق یادشده در بسیاری از بزنگاه‌ها و تصمیم‌گیری‌ها به صورت چراغ خاموش حرکت می‌کند و نتوانسته صدای واقعی بخش خصوصی و پیگیر مطالبات فراگیر فعالان بخش‌های مختلف باشد. تولد تشکل‌های رنگارنگ، فقدان استراتژی شفاف در عرصه دیپلماسی اقتصادی و تاثیرپذیر جهت‌گیری‌های بخش خصوصی از ریل‌گذاری‌های دولتی تنها بخشی از رنج‌های پارلمان بخش خصوصی است. بر غلامحسین شافعی و اعضای جدید هیات رئیسه اتاق ایران فرض است که از لاک محافظه‌کاری و سنتی‌گرایی خارج شده و پارلمانی چابک‌تر، تخصصی‌تر، قوی‌تر و البته فراگیرتر را ارائه دهند.