نگاه
مرد نکو نام، نمیرد هرگز
مرتضی رئیسی/ معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش
بدون شک یکی از خیرین و نیکوکارانی که در تاریخ کشورمان تأثیرگذار بوده و اقداماتش ماندگار خواهد بود، مرحوم محمد رضا حافظی - رئیس جامعه خیرین مدرسه‌ساز - است که به‌خصوص در زمینه ساخت فضاهای آموزشی، اخذ کمک‌های نیکوکاران و خیرین برای ساخت مدرسه در تمام کشور و در مناطق محروم نقش بسیار برجسته‌ای داشت. مرحوم حافظی به این دلیل که ابتدا از اموال خود صرف امور خیریه و ساخت فضاهای آموزشی برای دانش‌آموزان به‌خصوص در مناطق محروم کرده بود، سخنش نزد خیرین کشور مورد پذیرش بود و خیرین ایشان را به‌عنوان بزرگ‌تری که حرف و کلامش با عملش انطباق کامل داشت؛ پذیرا بودند.
برای نخستین‌بار فکر راه‌اندازی مجموعه خیرین مدرسه‌ساز برای حل بحران کمبود مدارس و بازسازی مدارس فرسوده در سال78 اتفاق افتاد و به‌دنبال آن در کشور جامعه خیرین مدرسه‌ساز و در استان‌ها نیز مجموعه خیرین مدرسه‌ساز راه‌اندازی و ساماندهی شدند که هدایت این مجموعه به‌عهده مرحوم حافظی بود. جامعه‌ای که در سال‌های 78 تا 95 بیش از 50هزار کلاس درس -10درصد کلاس‌های کل کشور - را با هزینه صد درصدی و یا به‌صورت مشارکتی با کمک مردم ساخته است که 10درصد دانش‌آموزان کل کشور در این کلاس‌ها و فضاهای آموزشی تحصیل می‌کنند و در این بین خود مرحوم حافظی همیشه نقشی تعیین‌کننده و بسیار فعال داشتند و همیشه خودشان در صف نخست هر گونه اقدام عملی جای می‌گرفتند.
مرحوم حافظی به‌معنای کامل کلمه فردی نیکوکار بودند و ضمن مدیریت مجموعه خیرین مدرسه‌ساز بخشی از هزینه‌های اداره جامعه خیرین و جشنواره‌هایی که در استان‌ها برگزار می‌شد را پرداخت می‌کرد. او نماد و الگویی از یک ایرانی مسلمان و نوع‌دوست بود که قلبش برای مردم و دانش‌آموزان کشورش می‌تپید و تا آخرین لحظات عمر مراقب این شجره طیبه‌ای بود که در کشورمان 2دهه قبل جوانه زده بود.
چندین سال قبل که به‌همراه مرحوم حافظی و دیگر خیرین خدمت مقام معظم رهبری رسیدیم معظم‌له به‌خوبی اشاره کردند کاری که خیرین و مجموعه دکتر حافظی انجام می‌دهد یکی از پدیده‌های مبارک انقلاب اسلامی است که باید تلاش شود تا استمرار و عمق بیشتری داشته باشد. به‌نظر من مجموعه خیرین مدرسه‌ساز موفق‌ترین مجموعه مردم نهاد در کشور است که بدون داشتن نگاه سیاسی و حزبی در سال‌های اخیر فعالیتش را آغاز کرده است و با تمام توان در خدمت دانش‌آموزان و تمام مردم کشورمان بوده است و مطمئنم که در تاریخ به نیکی از این مجموعه و مرحوم حافظی و همت و تلاش ایشان یاد خواهد شد.
در طول 2دهه گذشته مرحوم حافظی بخش عمده‌ای از آنچه در طول زندگی خود به‌دست آورده بود را صرف تامین فضای آموزشی و تحصیلی دانش‌آموزان کرد و مرتب در استان‌ها و شهرستان‌های مختلف حضور فیزیکی داشت تا مراحل ساخت مدارس خیرساز را پیگیری کند و کار ساخت مدارس و مجموعه‌های فرهنگی و آموزشی به بهترین شکل به پایان و افتتاح برسد.
من با مرحوم حافظی یک‌دهه ارتباط کاری مستقیم داشتم و همیشه نسبت به اقدامات خیری که انجام می‌داد حسرت می‌خوردم؛اینکه خداوند چه توانی به او عطا فرموده که می‌تواند از اموال خود به راحتی بگذرد و چه عمر با برکتی به ایشان عطا کرده است. با در گذشت مرحوم حافظی ما حتما دچار خلأ بزرگی خواهیم شد زیرا هیچ جایگزینی برای مرحوم حافظی در کشور سراغ ندارم چرا که انسانی اهل عمل بود و قبل از حرف زدن و پیشنهاد به دیگران خود وارد عمل و کار می‌شد. به‌نظرم مرحوم حافظی یکی از الگوهای کاملی است که از سوی مسئولان فرهنگی کشورمان می‌توان به‌عنوان فردی انسان دوست به دنیا معرفی شود. انسانی که به فکر دانش‌آموزان مناطق محروم بود و فقدان ایشان ضایعه بزرگی است. امیدوارم مسئولان فرهنگی و آموزش و پرورش با معرفی صحیح مرحوم حافظی به مردم کشورمان (که اتفاقا علاقه چندانی به بردن نامشان نداشتند) مسیری را که ایشان در آن قدم برداشت به‌عنوان چراغ راهی روشن برای دیگر خیرین مشخص کنند. مرحوم حافظی مصداق بارز این بیت شعر سعدی، شاعر شیرین سخن است:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
در همینه زمینه :
