شادی بعد از زخم
شادی گل جوگیرانه لوئیس سوارس پس از گلزنی به تیم سابقش خشم هواداران لیورپول را برانگیخته. این یک قانون در فوتبال است که بازیکنان به تیم‌های سابق خود گل می‌زنند. امکان ندارد بازیکنی این قانون را رعایت نکند، اما معمولا آنها وقتی به تیم سابق خود گل می‌زنند، شادی بعد از گل نمی‌کنند تا روی زخم هواداران سابق خود نمک نپاشند. با این‌حال، سوارس نخستین و آخرین کسی نیست که از شادی بعد از گلزنی به یاران قدیمی‌اش احساس شرم نمی‌کند. او که قبلا دندان روی استخوان بازیکنان حریف می‌گذاشت، حالا نمک روی زخم هواداران تیم قبلی‌اش می‌پاشد. تاریخ می‌گوید ستاره‌های زیادی بودند که بعد از عمل به قانون گلزنی به تیم سابق، تقیه نکردند. حداقل در همین لیگ برتر که لیورپولی‌هایش از حرکت سوارس ناراحت شده‌اند موارد زیادی ثبت شده که برخی از آنها هم به‌خود این تیم برمی‌گردد.
وین رونی مقابل اورتون (2005): وقتی برای نخستین بار با منچستریونایتد به گودیسون پارک برگشت، هواداران او را هو کردند. پاسخ رونی جوان یک گل و خوشحالی دیوانه‌وار بود. با این‌حال، وقتی 12سال بعد دوباره به اورتون برگشت مورد استقبال قرار گرفت.
لوکاکو مقابل چلسی (2016): لوکاکو که در چلسی نیمکت‌نشین بود در سال2014 با قراردادی قطعی به اورتون رفت. او 2سال بعد انتقام گرفت و با 2بار گلزنی به کورتوا، چلسی را از دور رقابت‌های جام حذفی کنار زد.
لوکاکو مقابل چلسی (2019): او امسال هم مقابل چلسی خوشحالی کرد؛ این‌بار با پیراهن من‌یونایتد. جالب اینکه این دفعه زننده گل، او نبود و لوکاکو بعد از گلزنی پوگبا به چلسی که منجر به حذف این تیم از جام حذفی شد با یک شیرجه روی زمین شادی کرد.
پل اینس مقابل من‌یونایتد (1999): کاپیتان سابق منچستر در اواخر فوتبالش بازوبند دشمن دیرین تیم سابقش، یعنی لیورپول را بر بازو می‌بست و موفق شد در ثانیه‌های آخر بازی در آنفیلد به منچستر گل بزند و بازی را مساوی کند و رو به تماشاگران دستش را کنار گوش‌اش بگذارد که یعنی نمی‌شنود آنها چه می‌گویند.
آلن شیرر مقابل بلکبرن (1998): بلکبرن را به‌تنهایی قهرمان لیگ کرد و وقتی با پیراهن نیوکاسل به این تیم گل زد، همان شادی تکراری را بعد از گل‌های فراوان و تکراری‌اش به نمایش گذاشت و دست راستش را بلند کرد.
لمپارد مقابل وستهام (2013): لمپارد حق داشت بعد از گلزنی به وستهام خوشحالی کند چون هواداران این تیم او را «فرانک چاقالو» خطاب کرده بودند. او با 2گل در ورزشگاهی که تا سال2001در آن بازی می‌کرد انتقامش را گرفت.
کارلوس ته‌وس مقابل من‌یونایتد: بعدها منفور هواداران 2تیم منچستر شد. با پیراهن سیتی به یونایتد گل زد و رو به نیمکت تیم قبلی‌اش دست‌هایش را کنار گوش‌هایش گذاشت.
داوید لوئیس مقابل چلسی (2015): پاری‌سن‌ژرمن با گل مساوی او بازی را به وقت اضافه کشاند و به دور بعد صعود کرد.
آدبایور مقابل آرسنال (2009): با پیراهن سیتی گل زد و رفت به سمت هواداران آرسنال تا از او با سکه و بطری و فحش استقبال شود.
فان‌پرسی مقابل آرسنال (2013): هواداران آرسنال عاشق او بودند اما نه بعد از آنکه با پیراهن من‌یونایتد به توپچی‌ها گل زد و خوشحالی کرد.
دنی ولبک مقابل من‌یونایتد (2015): مهم‌ترین 2گل عمرش را با پیراهن آرسنال در اولدترافورد زد و تیم سابق را از جام حذفی اوت کرد.
آنلکا مقابل آرسنال (2002): با پیراهن سیتی به آرسنال گل زد و به هواداران هیس نشان داد. اما دقایقی بعد تیری آنری گل برتری توپچی‌ها را زد.
زلاتان مقابل اینترمیلان (2012): در ایتالیا به هر تیمی که گل می‌زد، تیم سابقش بود! با پیراهن میلان در دربی 2گل زد اما با 2گل میلیتو و گل مایکون، اینتر برد و هواداران بعد از بازی به‌صورت او تخم‌مرغ زدند.
گلن جانسون مقابل چلسی (2011): در 16سال فقط 15گل زد که یکی از آنها با پیراهن لیورپول به چک بود.
در همینه زمینه :
