از کافه‌نشینی تا کمپینگ

آوین آزادی 

رومیزی‌های چهارخانه قرمز و سرمه‌ای و رد محوی از دود تقریبا نخستین چیزهایی است که به چشم می‌آید. دور یک میز نشسته‌اند و بلند بلند می‌خندند. انتخاب محل قرارمان با آنها بود؛ کافه‌ای حوالی فردوسی. سحر با یک شوخی سر حرف را باز می‌کند: شما می‌خواستید بدونید تفریحات ما چیست؟  خب ما معمولا همین‌جا جمع می‌شیم. این کافه پاتوق ماست. هم دنجه هم منوی ارزون و خوشمزه داره. تازه پنجشنبه‌ها هم دسته‌جمعی بازی می‌کنیم؛ مافیا، اسم فامیل و... .

کافه و رستوران پای ثابت تفریحات جوانان 18تا 21ساله‌ای است که پای صحبت‌شان نشسته‌ام. دورهمی‌های دوستانه، کوهنوردی، ‌کارتینگ، کنسرت، بانجی‌جامپینگ و اسکی هم تفریحاتی هستند که در نسل جوان این روزها کم طرفدار ندارند. آنها که خانه‌نشین‌ترند هم به ایکس‌باکس و تلگرام و بازی‌های آنلاین رغبت نشان می‌دهند.

کافه‌نشینی مسری 

همه‌شان کافه نشستن را به پارک ترجیح می‌دهند. از پیک‌نیک و غذا بردن چندان خوش‌شان نمی‌آید و با رفت‌وآمدهای فامیلی «حال نمی‌کنند». مهتاب یک قُلُپ از چای روبه‌رویش می‌نوشد و با خنده می‌گوید: ما که تفریح نداریم. تفریح کشورهای جهان سومی که تفریح حساب نمی‌شه. ما ته تفریحمون همینه که می‌بینید و حتما خودتون هم دارید. کافه و رستوران و تولدبازی.

مهتاب 23ساله که به قول خودش اهل راک و متال سنگین است و با موسیقی‌های ایرانی چندان ارتباط برقرار نمی‌کند، می‌گوید: ما هر چند‌ماه یه بار شاید یه مسافرت گروهی بریم و کمپ کنیم. که با این اوضاع اقتصادی کمپ کردن هم سخت شده. وسایل کوهنوردی و کمپینگ خیلی گرون شدن.

آنقدر بازی می‌کنم تا چشم‌هایم می‌سوزد 

امیرحسین خیلی حوصله جمع را ندارد. پلی‌لیستش هم این خلق و خو را تأیید می‌کند؛ ابی، داریوش، سیاوش. او اهل پیاده‌روی به قول خودش از راه‌آهن تا تجریش و سفرهای هیچ‌هایک و بازی‌های کامپیوتری است؛ گاهی آنقدر پای ایکس‌باکس می‌نشینم که چشم‌ام می‌سوزد. یعنی تا به این مرحله نرسم بلند نمی‌شوم.

او که به تازگی وارد 20سالگی شده می‌گوید: من نه اما دوستانم هر هفته کارتینگ می‌روند. من هم گاهی می‌روم اما آنها تقریبا هر هفته جمعه‌ها یا پینت‌بال بازی می‌کنند یا کارتینگ.

خرید درمانی می‌کنیم!

نیلوفر و سارا باخنده می‌گویند روی هم 40سالشان‌ هم نیست. سینما می‌روند اما با تئاتر ارتباط برقرار نمی‌کنند. یکی 19و دیگری 20ساله است. ولخرج‌اند و بی‌توجه به اطراف. سارا می‌گوید: ما هفته‌ای 2جلسه باهم باشگاه می‌رویم. یک‌بار هم در هفته یوگا می‌کنیم. البته اینها تفریح نیست اما خب وقت‌مان را می‌گیرد. نیلوفر در ادامه حرف‌های سارا می‌گوید: من ساز هم می‌زنم. ساز تخصصی‌ام گیتار است اما چند‌ماه یک‌بار با هم بانجی‌جامپینگ می‌کنیم.

هردوی آنها بر این موضوع تأکید می‌کنند که خرید کردن بر روحیه‌شان تأثیر مثبتی می‌گذارد و خرید درمانی را یکی از راه‌های بهبود روحیه‌شان می‌دانند؛ هر وقت دلم می‌گیرد به سارا زنگ می‌زنم تا با هم یک پاساژی را انتخاب کنیم و ته و توش‌رو دربیاریم.

تئاتر می‌بینم و کمپینگ می‌کنیم

آبان با هم‌نسل‌هایش متفاوت‌تر است. او که به گفته خودش بیشتر راک و متال گوش می‌دهد درباره سرگرمی‌ها و تفریحاتش می‌گوید: تفریحات من 2بخش داره، اولیش تو تنهایی خودم که می‌شه خوندن و نوشتن و فکر کردن و یوگا کردن و ساز زدن اما یه بخش مهم تفریحات زندگی‌م هم با دوستامه؛ مسافرت و کمپینگ، کافه رفتن و پیاده‌روی تو خیابونا، مهمانی‌های دوستانه، البته من تئاتر هم زیاد می‌رم و دنبال اجراهای خوب موسیقی هم هستم که البته دیگه تقریبا تو ایران خیلی کم شده.

از اسب‌سواری تا دورهم فیلم دیدن

با اون حرف بزن! مایه‌داره. همگی به ندا اشاره می‌کنند؛ دختری که در اوقات فراغتش اسب‌سواری می‌کند و 22ساله است. اگر راک بازی نکند بمرانی گوش می‌دهد و خیلی اهل اینستاگرام گردی نیست. او درباره خودش و سرگرمی‌هایش می‌گوید: برخلاف هم سن و سال‌هایم عاشق ورزش کردنم. اگر وقت خالی داشته باشم، پاراگلایدر، شنا، تنیس و ... همه رو دوست دارم اما اسب‌سواری همه وقتم را می‌گیرد. ندا قبول ندارد که اسب‌سواری برای قشر خاصی است و می‌گوید: ببین مشکل اینه که همه فکر می‌کنن باید اسب بخرن. اینطوری نیست. باشگاه‌های مختلفی تو تهران به شما اسب می‌دن و صرفا باید با اسب باشگاه یاد بگیری. من خودم همینطوری شروع کردم.

فیلم دیدن روی پروژکتور یکی دیگر از تفریحات اصلی ندا و دوستانش است. آنها هرازچندگاهی دور هم جمع می‌شوند و فیلم‌های معروف جهان را با پروژکتور می‌بینند. ندا معتقد است اگر با جمع فیلم ببینی لذتش چند برابر می‌شود.

مکث

شهر‌ی‌ها 290 برابر بیشتر از روستایی‌ها تفریح می‌کنند

جوان 20ساله بودن آنقدر در انتخاب تفریح یک فرد اثر ندارد که جیب‌ یا محل زندگی‌اش! گزارش‌های رسمی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد، بیشترین مخارج دهک دهم شهری با دهک‌های پایینی فاصله قابل توجهی دارد. بر این اساس کمترین و بیشترین هزینه سالانه تفریح و سرگرمی خانوارهای شهری و روستایی، به‌ترتیب  6092هزار ریال و 21هزار ریال بوده است. به این ترتیب، هزینه‌های تفریح و سرگرمی پربرخوردارترین دهک (دهک دهم شهری) 290برابر کم برخوردارترین دهک (دهک دهم روستایی) است.