دوشنبه بدون نود
فهیمه پناه آذر- مرتضی کاردر/روزنامه نگار
برنامه90 از برنامه‌هایی است که شمار گسترده‌ای از مخاطبان را همواره درگیر خود کرده است. کمتر برنامه‌ای است که طیف‌های گوناگون مخاطبان از روشنفکر و فرهیخته تا نویسندگان و هنرمندان پیگیر اتفاق‌های آن باشند. در روزهایی که خبر حذف 90 به گوش می‌رسد سراغ شماری از هنرمندان رفتیم تا دیدگاه ایشان را درباره حذف برنامه محبوب فوتبالی دوشنبه‌ها جویا شویم.
تلویزیون ضرر می‌کند
مرضیه برومند/ کارگردان
با رفتن عادل فردوسی‌پور و پایان برنامه قوی با قدمتی چون 90 تنها کسی که ضرر کرده، خود تلویزیون است. تلویزیونی که بعد از رفتن پورمحمدی که بزرگ‌ترین حامی برنامه90 بود، فشارهای زیادی را به عادل فردوسی‌پور وارد کرد.
عادل فردوسی‌پور به‌عنوان یک مولد در قلب‌ها ماندگار می‌شود و محبوبیت او بیشتر هم خواهد شد. فردوسی‌پور با توجه به توانایی‌هایی که دارد، می‌تواند در جاهای دیگر کار کند. او یک برنامه‌ساز کاربلد و تواناست که می‌داند چه می‌کند و به‌طور حتم هر جا باشد موفق خواهد شد. خوشبختانه هم‌اکنون رسانه تنها تلویزیون نیست و چه خوب عادل فردوسی‌پور به جای ماندن و حرص خوردن، در عرصه‌های دیگر وارد شود و آن را تجربه کند.
فردوسی‌پور چهره‌ای نیست که به همین زودی‌ها و به راحتی فراموش شود. همانطور که گفتم فردوسی‌پور با رفتن پورمحمدی همیشه آزار می‌دید و فکر می‌کنم چه بسا اگر می‌ماند کیفیت برنامه لطمه می‌خورد. برنامه‌ای که قرار بود به واسطه فشارها و اذیت‌های مغرضانه عقبگرد کند و دست به عصا حرکت کند، به‌طور حتم برنامه جذابی نمی‌شد و چه خوب که حالا عادل را بیشتر عادل می‌دانیم و او می‌ماند.
نکته دیگر اینکه همیشه کسانی که دوست داشتم وقتی ناچار بودند در برنامه‌هایشان به واسطه اسپانسرها و فشارهای سازمان، زدن کد ستاره و عددی را به مخاطبان یادآوری کنند ناراحت می‌شدم و چه خوب که عادل این کار را نکرد.
حذف 90 اهانت به مخاطب است
حمیدرضا آذرنگ/ بازیگر
ماجرای حذف 90 در وهله اول اهانت به مخاطب است و بعد اهانت به رسانه ملی. اهانت به مخاطبانی است که در طول این سال‌ها تماشاگر این برنامه بوده‌اند و به 90 عادت کرده بودند. اهانت به رسانه ملی است که در طول این سال‌ها هزینه کرده تا چنین برنامه‌ای شکل بگیرد و به یکی از سرمایه‌های رسانه ملی تبدیل شود.
طبیعتا برنامه‌های دیگری می‌تواند جایگزین 90 شود. چیزی که ماده برنامه90 بوده است می‌تواند ماده برنامه‌های دیگر باشد. طبیعتا فوتبال و حواشی فوتبال با تمام شدن برنامه90 تمام نمی‌شود. اما نکته اینجاست که خاطره‌ای دارد از بین می‌رود. صدا و سیما بدون توجه به خاطره مخاطبان به راحتی دارد آن را از بین می‌برد.
90 دلخوشی بسیاری از مردم است
سعید راد/ بازیگر
دوست ندارم درباره چیزهای حاشیه‌ای صحبت کنم؛ چون گاهی این‌قدر با قدرت فضا را خراب می‌کنند که هرچه آدم بگوید به عده‌ای برمی‌خورد و سبب سوء‌تفاهم می‌شود. مملکت با مشکلات بسیاری دست به گریبان است و خیلی جاها کارها به درستی انجام نمی‌شود که نمونه‌هایش را در روزهای اخیر می‌بینیم اما می‌آیند برنامه‌ای را که محبوب مردم است حذف می‌کنند. به‌نظرم حذف 90 یک اعمال سلیقه شخصی است از ناحیه قدرت. از جانب مدیرانی که تاب محبوبیت عادل فردوسی‌پور را ندارند. عادل فردوسی‌پور کسی است که از متن مردم بلند شده، عرضه و لیاقت داشته، جست‌و جو کرده، زحمت کشیده و به اینجا رسیده است. به جای اینکه تلویزیون بیاید از این برنامه و شخصی که برند شده استفاده درستی بکند او را حذف می‌کند. این نهایت بی‌انصافی است. حتی اگر فردوسی‌پور بخواهد خودش را حذف کند و برنامه را ادامه ندهد مسئولان تلویزیون باید مانع شوند اما الان شرایط بر عکس شده است.
90 برنامه‌ای بود که در طول این سال‌ها همیشه مخاطبش بوده‌ام. از آن اطلاعات بسیار کسب کرده‌ام. برنامه انتقادی درستی که ترمز بوده است برای خیلی از اتفاق‌های ناخوشایند در فوتبال ایران. برنامه‌ای که در طول این سال‌ها این همه مخاطب را در آن ساعت شب پای تلویزیون نشانده و پایگاه و جایگاه مردمی پیدا کرده و به لحاظ اقتصادی از پس خودش برآمده است.
مردم با اینکه درگیر مشکلات اقتصادی بسیاری هستند می‌بینید که وقتی سیل اتفاق می‌افتد چطور به میدان می‌آیند. آن‌وقت آیا باید این شادی‌های کوچک از مردم دریغ شود و برنامه‌ای که دلخوشی خیلی از مردم بود به راحتی حذف شود؟
افتضاح‌ترین تصمیم مدیران
رضا یزدانی / خواننده
با آدم‌هایی که تو این مدت با حرف‌هاشون دلخورم کردن با هر دوشنبه اشک می‌ریزم. کی گفته دیوونگی حد داره؟
نیستی بگی خیلی دوسم داری
نیستی بگی امشب 90 داره!
این چند بیت را از میان ترانه هفته دلتنگی گفتم که دوشنبه‌اش درباره 90 است. فکر می‌کنم برنامه90 در این سال‌ها آنقدر تأثیرگذار بود که حتی وارد شعر و ترانه شده است. برنامه 90، یکی از اتفاقات خوب این سال‌های تلویزیون بود. نمی‌دانم چه کسانی مسبب تعطیلی برنامه بودند و چه عاملی باعث شد که برنامه تعطیل شود، اما این را می‌دانم که این بزرگ‌ترین تصمیم افتضاحی بود که در این سال‌ها تلویز یون و مدیران آن گرفته‌اند؛ افتضاحی که خود تلویزیون آسیبش را می‌بیند. این تصمیم غیرقابل درک است که بعد از سال‌ها یک برنامه حرفه‌ای و پربیننده را تعطیل می‌کند. عادل فردوسی‌پور را می‌شناسم او از این تعطیلی ضرر نمی‌کند. بسیار توانا و باهوش است و جا و راه خود را پیدا می‌کند. اما این تلویزیون است که با بدترین تصمیمات به راه خود ادامه می‌دهد.
کسی به تبعات حذف 90 فکر نمی‌کند
هوشنگ گلمکانی/سردبیر ماهنامه سینمایی فیلم
حذف 90 یک تصمیم شخصی نیست، یک تصمیم گروهی است و ظاهرا چنین عزم و اراده‌ای وجود دارد که این برنامه را حذف کند. اما اینکه واقعا حذف این برنامه چه تأثیری بر روح و روان مخاطبان دارد چیزی است که شاید مجریان حذف برنامه90 و عادل فردوسی‌پور به آن فکر نکرده‌اند.
در چارچوب تلویزیون که بیشتر چیزها با نگاه رسمی اتفاق می‌افتد و به تعارف یا پروپاگاندا می‌گذرد نوع حضور و ظهور فردوسی‌پور یک اتفاق است. لحن متفاوت، صراحت، صداقت و بی‌رودربایستی بودن، از ویژگی‌هایی بود که سبب می‌شد مخاطبان، جذب عادل فردوسی‌پور و برنامه90 شوند. مردم خیلی وقت‌ها حرف‌هایی را که دلشان می‌خواست بشنوند از زبان فردوسی‌پور می‌شنیدند و چیزهایی در برنامه او می‌دیدند که معمولا در برنامه‌های دیگر نمی‌توانستند ببینند. او در طول این سال‌ها امتحان خود را پس داده و اعتماد مخاطبان را جلب کرده بود. به‌نظرم حذف عادل فردوسی‌پور بیشتر یک اتفاق سیاسی است. بشخصه فکر می‌کردم که این اتفاق سال‌ها پیش‌تر از این بیفتد منتها شاید زمینه‌های حذف فراهم نبود یا در زمان‌های گذشته حذف او مخالفانی داشت یا کسی نبود که مسئولیت حذف را به‌عهده بگیرد اما حالا که مدیری پیدا شده که این کار را می‌خواهد انجام دهد، امکان حذف 90 فراهم شده است.
در همینه زمینه :
