یادداشت
تن‌آسایی رهایی‌بخش
محمدناصر احدی ـ روزنامه‌نگار
1
تا آغاز تعطیلات نوروز چند روزی بیشتر نمانده و خیلی‌ها برای تک‌تک روزهای این تعطیلاتِ طولانی برنامه پروپیمانی دارند؛ عده‌ای در دید و بازدیدهای بی‌پایان نوروزی پا می‌فرسایند؛ گروهی به سفر می‌روند و در ترافیک جاده‌ها به جنون می‌رسند؛ جماعتی به تلافی تمام روزهایی که از فرط گرفتاری هیچ تفریح و تفننی نداشته‌اند، تمام عید مشغولِ رفتن به پارک و سینما و تفرجگاه‌های مختلفند؛ عده‌ای دیگر آچار به دست می‌گیرند و به کارهای عقب‌افتاده‌ای که به قاعده یک‌سال تلنبار شده می‌رسند و برای اینکه از زمان و زندگی جلو بیفتند، بخشی از کارهای سال آینده را نیز در همین تعطیلات انجام می‌دهند؛ و حتی در نادر مواردی هستند افرادی که قصد دارند تاریخ ادبیات را در این ایام از سر به ته دوره کنند و هرچه کتابِ نخوانده در کتابخانه دارند، کنتراتی بخوانند و بعد از عید فرهیخته‌تر شوند.
2
تعطیلات خود را چنین تباه نکنید یا حداقل بخشی از تعطیلات را از دستبرد مشغله‌های مختلف مصون نگه دارید. این فکر را که «از تعطیلات باید نهایت بهره را برد» فراموش کنید. تعطیلات نوروز بهترین و مهم‌ترین فرصت ما برای آسودن و رهایی از دغدغه‌ها و گرفتاری‌هاست. لازم نیست همه عید به کاری مشغول باشید. همین مشغول بودن است که در طول سال روح و روان ما را رنجور می‌کند. قدری بیکاری و تن‌آسایی به جایی برنمی‌خورد. البته ترغیب افراد به بیکاری، نه در فرهنگ ما و نه در اغلب فرهنگ‌های دیگر، پسندیده نیست، ولی ما چنان غرق در کار و تکاپو برای معاش هستیم که کاملا از یاد برده‌ایم کار بخشی از زندگی است، نه همه آن. به همین دلیل عجیب نیست که در ناخودآگاه‌مان از تعطیل بودن معذب می‌شویم و سعی داریم به هر ترتیبی برای تعطیلات برنامه‌ای داشته باشیم. گویی تعطیلی یعنی بی‌برنامگی و بی‌قیدی و برای اینکه دامن خود را به گناه بزرگ بیکاری نیالاییم، باید با فضلیت کار ـ یا دغدغه‌ای شبیه آن ـ تطهیر شویم. برنامه‌های مختلفی که برخی‌‍‌‌ها در تعطیلات دارند، درواقع تلاش برای معنا دادن به تعطیلات است؛ تمنایی افراطی برای پر‌کردن یک تهی بزرگ با مشغله‌های ریز و درشت.
3
فراغت به معنای آسودن و رهایی از کار است. در خانه یا بیرون از آن، در گوشه‌ای که احساس راحتی می‌کنید، ولو شوید و سعی کنید نگران چیزی نباشید. این حق طبیعی شماست که حداقل چند روزی در سال مطلقا هیچ کاری نکنید. بدون اینکه احساس گناه کنید، لختی بیاسایید و همان‌طور که طبیعت پیش از رسیدن بهار به خواب می‌رود، قبل از شروع مسابقه «کار» در سال جدید، سکونی متألمانه را تجربه کنید.
