یک آرزوی بهاری

مهرداد رسولی/روزنامه‌نگار

فرا رسیدن فصل بهار برای مردم ایران زمین نه‌تنها به معنی تغییر فصل که معنا و مبنای یک فرهنگ و یک سبک زندگی است.
ایرانیان از دیرباز نوشدن طبیعت و زندگی را بستر و نمادی از تغییر درون و گونه به‌گونه شدن دانسته و به این باور پای فشرده‌اند که بهار، خود یکسره پیام تحول است. بی‌جهت نیست که شیرین‌ترین بخش دعای سال نو این عبارت است: «حول حالنا الی احسن الحال». در آستانه بهاری دیگر و به سیاق عادت قدیمی و پسندیده ایرانیان با سال کهن خداحافظی می‌کنیم و به تحول و نوشدن‌ها در سال جدید سلام بلندبالا می‌گوییم. اینکه میزان رضایت شما مخاطبان گرامی از سیر انتشار گزارش‌ها و مصاحبه‌های روز هفتم تا چه حد بوده به‌طور مطلق مشخص نیست اما دست‌کم از طریق دریافت پیام‌ها و تماس‌های محبت‌آمیز و انتقادهای به جای شما می‌توانیم به این همه لطف و عنایت ببالیم و افتخار کنیم.

آخرین روزهای سال1397سپری می‌شود و به سنت قدیمی، این روزهای پایانی فرصتی است برای تفکر به همه افعال و رفتارمان در سال اخیر. در آستانه نو شدن فصلی دیگر در زندگی، فرصت خوبی است تا به یک‌سال کار و تلاش خود نظر کرده و از اشتباهات درس بگیریم و تدبیرمان را تقویت کنیم. سال جدید در شرایطی آغاز می‌شود که بزرگ‌ترین معضل زیست‌محیطی پایتخت، یعنی بحران کم‌آبی ممکن است برای مدتی کوتاه مسکوت بماند و در آخرین روزهای سال در هیاهوی خریدهای عیدانه از یادها برود. چه خوب که از ابتدای سال جدید، همه شهروندان به یاد داشته باشند که برای حفظ منابع انرژی و به‌خصوص ذخایر آبی، نیاز به همت و تلاشی افزون‌تر از همیشه است. امیدواریم در سال جدید درباره بحران کم آبی و خشک شدن دریاچه‌ها و تالاب‌ها کمتر بشنویم و شاهد توجه روزافزون شهروندان به موضوع مصرف بهینه مایه حیات و صد البته بارش نزولات آسمانی باشیم. با این آرزو یادی هم از شیخ اجل کنیم که فرمود: مبارک بادت این سال و همه سال/همایون بادت این روز و همه روز.