جاده خور و بیابانک به طبس؛ جایی که کویر از میان دریا می‌گذرد
مواظب غرق‌شدن باشید
محمدتقی حاجی‌موسی
زیبایی یک جاده الزاما به پیچ و تابش در میان کوه‌ها و درختان سرسبز و آبشارها نیست. جاده می‌تواند صاف و تخت باشد و بدون کمترین پیچی، 2 شهر را به هم برساند. اما همین جاده به ظاهر معمولی قابلیت آن را دارد که هر کسی را مبهوت خودش کند. جاده بین 2 شهر خور و بیابانک در استان اصفهان و طبس در استان خراسان جنوبی یکی از بهترین مثال‌ها در این زمینه است؛ جاده‌ای به طول 192کیلومتر که 2 شهر کویری را به هم می‌رساند و تصورش سخت است که بتوان از آن لذت برد. برای مخالفت با این فرض اما همین کافی است که یک‌بار حوالی غروب یا دمدمه‌های صبح وسط جاده باشید،آن وقت است که باور می‌کنید دریا در حال بلعیدن جاده است. دشت‌های سراسر نمک‌پوش کنار جاده وقتی نور آفتاب را بازتاب می‌دهند تبدیل به آینه‌ای بزرگ می‌شوند که دریا را در ذهن تداعی می‌کند و البته این شاید بعضی اوقات ترسناک باشد! دریایی بی‌نهایت که می‌تواند هرکسی را در خود غرق کند.
کمپینگ
در میان جاده به‌علت کویری و تخت‌بودن، مکان خاصی برای اقامت و کمپ‌زدن نیست. البته به شرط داشتن گروه
می‌توان یک شب را میان کویر و کنار جاده سپری کرد و از شب کویر لذت برد. آسمان پرستاره قطعا در شب شما را مسحور خواهد کرد.
رستوران
به سمت طبس که بروید، حدود 5کیلومتر مانده به این شهر در سمت چپ، روستایی به نام کردآباد قرار دارد که اقامتگاه عمو‌نوروز در آن واقع شده (اقامتگاه دقیقا در حاشیه جاده واقع شده؛ اقامتگاهی باصفا که شاید خودش از جاذبه‌های این سفر باشد البته نه فقط به‌خاطر زیبایی بنا بلکه به‌خاطر خونگرمی امید و رضا، 2 برادر که این اقامتگاه را ساخته‌اند تا هم باعث رونق روستایشان شوند و هم نام پدرشان نوروز موسوی زنده نگه داشته شود). اقامت در این مرکز به‌صورت فولبرد است که همراه با صبحانه، ناهار و شام است و قیمت‌ها بسیار مناسب و امکاناتی در خور چند روز سفر کویری. البته با درنظر گرفتن سطح امکانات منطقه باید انتظار داشته باشید و فکر نکنید در رستورانی گرانقیمت در تهران غذا می‌خورید!
طبیعت و موقعیت‌های تاریخی
خود جاده به‌دلیل وجود نمکزار در اطرافش، منظره خوبی دارد اما اگر می‌خواهید منطقه‌ای را ببینید که در تمام عمر فراموش نکنید، باید چند کیلومتر از جاده بیرون بروید. بعد از طبس اگر حدود 4کیلومتر به سمت بشرویه و عشق‌آباد بروید، سطح فوقانی دره‌ای را مشاهده می‌کنید که البته دیدنش دقت زیادی می‌خواهد و به کال‌جنی معروف است؛ دره‌ای که بر اثر پدیده‌ای زمین‌شناسی به‌وجود آمده و به اعتقاد مردم محلی، جن‌ها در آن زندگی می‌کنند. بعد از یک مسیر خاکی شما را به ورودی دره خواهد رساند که آغاز سفری است ماجراجویانه؛ سرزمینی اسرارآمیز که انگار نمونه‌ای کوچک و حیرت‌انگیز از گراندکانیون آمریکاست؛یک دره خاموش، خنک و آبدار در دل پهنه‌ای داغ و تب‌دار که آثار حیات در آن دست‌کم به دوران امپراتوری ساسانی باز‌می‌گردد. البته تنهایی قدم‌زدن در این دره اصلا توصیه نمی‌شود حتی اگر به ارواح و جن هم اعتقادی ندارید.
نقاط پرخطر
بیشترین حادثه‌ای که در این جاده برای خودروها اتفاق می‌افتد، چپ‌کردن و خروج از جاده است. علت آن هم این است که جاده بدون هیچ عوارض و پیچ و خمی است و همین در زمان خواب‌آلودگی حسابی دردسرساز می‌شود. خلوت‌بودن جاده هم رانندگان را به راندن با سرعت بالا ترغیب می‌کند که منجر به حادثه می‌شود. البته از کامیون‌ها و تریلی‌های حاضر در جاده هم نباید غافل شد.
جایی برای عکاسی
نشستن کنار جاده و عکس‌انداختن می‌تواند این حس را به بیننده بدهد که شما در برهوت یا حتی روی مریخ قرار داشته‌اید اما برای عکس‌های متفاوت کال جنی مناسب‌تر است و حتی اگر کسی نداند می‌توانید ادعا کنید سفری کوتاه به گراندکانیون داشته‌اید!
موسیقی پیشنهادی مسیر
موسیقی سنتی و اصیل ایرانی گزینه اول برای این سفر است. فکرش را بکنید شجریان بخواند و شما به افق بی‌انتهای جاده نگاه کنید. پدر و پسر فرقی نمی‌کند، هر دو شما را سیراب خواهند کرد.
