شاهرخ جباری‌ارفعی/ عضو پیشین شورای‌عالی جنگل
هفته منابع طبیعی(15تا 21اسفند)، هفته‌ای است که باید به‌دست‌اندرکاران این رشته و حرفه تبریک گفت، از زحمتکشان آن تقدیر و موجبات دلگرمی و عشق بیشتر به‌کار را در آنان تقویت کرد.
به همین مناسبت جا دارد از تمام کسانی که در ایجاد هزاران هکتار جنگل‌های دست‌کاشت موجود نقش داشته‌اند، قدردانی کرده و بر زنده و درگذشته آنان درود فرستاد.
یادآور می‌شود ارزشیابی جنگل‌های دست‌کاشت موضوع قابل بحثی است که باید به‌طور مشروح و با ملاحظه همه ابعاد به آن پرداخته بشود؛ ولی آنچه موجب نگرانی است رها شدن این عرصه‌هاست که می‌تواند اهداف اولیه را منحرف کرده و تمام زحمات گذشتگان را یکسره بر باد دهد. برای مثال به 2 نمونه از این وضعیت اشاره می‌شود:
نمونه نخست: در جنوب شهر رشت، در طرح جنگلداری لاکان صدها هکتار جنگل‌کاری وجود دارد و در این دوران توقف بهره‌برداری از جنگل‌های طبیعی، امکان مناسبی برای تأمین بخشی از نیازهای چوبی استان گیلان به شمار می‌رود؛ ولی در این وضعیت بلاتکلیفی مدیریت، شهرداری رشت با حمایت‌هایی، متقاضی این عرصه برای احداث پارک جنگلی شده است درحالی‌که این عرصه به‌علت وجود درختان سوزنی‌برگ، عبور ریل راه‌آهن از وسط آن و همچنین آبگیر بودن سطح آن اصلا مناسب پارک جنگلی نیست. به علاوه درست در مجاورت این طرح و با فاصله دور از ریل‌های راه‌آهن، یک پارک بزرگ، جذاب و زیبا به نام سراوان به مساحت 260هکتار وجود دارد. در چنین شرایطی ممکن است این ذهنیت به‌وجود آید که خدای ناکرده اهداف دیگری در پی این درخواست پنهان است.
نمونه دیگر مربوط به آن سوی خطه شمال، در شرق استان گلستان است؛ جایی که هزاران هکتار جنگل دست‌کاشت سوزنی‌برگ وجود دارد که شوربختانه هر سال صدها هکتار از آن طعمه حریق می‌شود و سرمایه‌ای که بالفعل ضامن تولید و اشتغال است زیر نگاه نگران مردم و کارشناسان دود شده و به هوا می‌رود. اکنون پرسش این است که چرا از این ظرفیت استفاده لازم به عمل نمی‌آید؟
آیا اراده لازم در مدیران عالیه سازمان برای مدیریت (حفاظت و بهره‌برداری) از این عرصه‌ها وجود ندارد؟
آیا مدیران میانی و بدنه کارشناسی فاقد قدرت ریسک‌پذیری در اجرای قوانین و مقررات موجود هستند؟
و بالاخره آیا موانعی در مدیریت این جنگل‌ها وجود دارد و تاکنون راه‌حلی برای آن ارائه نشده است؟
امید است مسئولان سازمان متولی، به این مسئله توجه لازم معمول داشته و شجاعت لازم در بدنه را در بروز ابتکارات فنی و مدیریتی فراهم‌کنند. همچنین چنانچه موانعی در این راه وجود دارد با بهره‌مندی از ذخیره دانایی و تجربه موجود در کشور، نسبت به رفع موانع مدیریت جنگل‌های دست‌کاشت اقدام کنند.
چرا جنگل‌های دست‌کاشت رها شده است؟
در همینه زمینه :
