علیرضا مجمع روزنامه‌نگار
تمام هم‌و‌غم تیم های کوچک شده است کم‌کردن روی تیم های بزرگ‌تر؛ به روش‌های مختلف. زمانی بود که مثلا در فوتبال تهران، وحدت گربهسیاه پرسپولیس بود، راه آهن گربهسیاه تیم های بزرگ‌تر از خودش، گسترش هم زمانی در این فوتبال عرض‌اندام می‌کرد جلوی بزرگ ترها. پاس هم که خودش قطبی بود برای فوتبال تهران و ایران. اینها می آمدند مقابل بزرگ‌تر از خودشان و بیشتر وقت ها هم نتیجه می گرفتند؛ در شرایط مساوی و شانه‌به‌شانه. وحدت در یکی از آخرین سال‌های باشگاه‌های تهران جلوی پرسپولیس 2-2مساوی کرد و آن زمان قانون گذاشته بودند که به مساوی بیش از یک گل، نیم‌امتیاز بیشتر اختصاص می یابد(احتمالا برای تشویق تیم ها به بازی هجومی) و با همین نیم‌امتیاز بیشتر پرسپولیس برای پنجمین‌بار قهرمان تهران شد. اینها را گفتم که به یک نکته مشخص اشاره کنم. اینکه تیم ها می آیند که جلوی پرسپولیس و استقلال نتیجه بگیرند، اما در شرایط مساوی، نه در یک زمین خراب که اصلا نمی‌شود در آن فوتبال بازی کرد. واقعا شرم‌آور است در زمین مسجد‌سلیمان بازی‌کردن و مثلا بردن پرسپولیس و استقلال. چقدر سخت است برای هر‌کدام از تیم های لیگ یکی که به لیگ برتر می آیند، شرط بگذارند که اگر زمین خوب نداشته باشند، تیم بعدی بالا می آید؟ سخت نیست، اما از بس در این فوتبال همه‌‌چیز روی هواست، کسی جدی نمی گیرد.
هفته آینده دور اول بازی های لیگ قهرمانان آسیا در استادیوم آزادی برگزار می‌شود. نگویم برایتان که در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان فصل قبل چه فاجعه ای روی سکوها رخ داد. پله‌ها از زیادی جمعیت داشت منفجر می شد. واقعا فاجعه اصلا دور از تصور نبود. برای همین هم کمیته انضباطی ای‌اف‌سی تهدید جدی کرده که اگر پرسپولیس در بازی بعدی نتواند نظم را بین تماشاگران ایجاد کند و بیش از ظرفیت استادیوم تماشاگر بیاید، تیم را از یک بازی خانگی محروم می‌کند. سؤال جدی این است که واقعا چه افتخاری دارد وقتی گوینده استادیوم رقم تماشاگران را 100هزار نفر اعلام می‌کند، درحالی‌که می دانیم ظرفیت کامل استادیوم در جاهایی که محترمانه می‌شود روی صندلی نشست، بیش از 80هزار نفر نیست؟ اعلام 100هزار نفر آن هم با صدای بلند، یعنی پذیرش تخلف پر‌کردن ظرفیت بیش از اندازه استادیوم. یعنی اینکه گیت هایی که بیرون تونل های ورودی است، همه دکور است و کارایی واقعی ندارد. اگر داشت، فقط و فقط باید با بارکدی باز می شد که روی بلیت هر‌کدام از تماشاگر هاست، نه با من بمیرم و تو بمیری و سفارش این و آن. این مورد ساده اگر حل نشود، در بقیه موارد داریم با خودمان شوخی می‌کنیم.
از بلندگو داد بزنید خلافکارید!
در همینه زمینه :