سبک زندگی فاطمی منبع نشاط است

معصومه ظهیری| عضو هیأت علمی جامعه الزهرا(س) و معاون فرهنگی حوزه‌های علمیه خواهران:


روز ولادت باسعادت ام ابیها، فاطمه زهرا(س) که به زیبایی هر چه تمام‌تر روز مادر و روز زن نامگذاری شده، موعد بسیار خوبی است که به تأسی از آن بانوی بی همتا بتوانیم شاخصه‌های مهمی در باب الگوگیری از کلام نورانی و سیرۀ حضرت را به جامعه بشناسانیم و در عرصه نشاط فردی و اجتماعی آموزه‌های دین و سیره حضرات معصوم(ع) را به آحاد مردم به خصوص زنان و دختران معرفی کنیم. شادی و نشاط از اساسی‌ترین احساسات و نیازهای بشری به شمار می‌روند که پرداختن به آنها- البته از مجرای صحیح و مشروع خود- زمینه‌ساز موفقیت و نشانۀ سلامت جامعه و مردم آن محسوب می‌شود. این کلام گهربار مولی الموحدین امام علی(ع) را همواره باید مورد توجه قرار دهیم که می‌فرمایند: «شادی، انبساط خاطر و نشاط می‌آورد و غم، گرفتگی خاطر و دلگیری».

 اساس نظام آفرینش به گونه‌ای طراحی شده که در نهایت اسباب فرح و شادی حقیقی را برای بشر فراهم کند و این سخن با مضمون آن آیۀ معروف که ما انسان را در سختی آفریدیم، منافات ندارد. زیرا حیات آدمی در زمین پس از تحمل سختی‌ها در نهایت برای آن است که به لقای پروردگارش درآید که همۀ شادی‌ها و خرسندی‌ها در سایه این مسیر نورانی فراهم می‌شود. اگر نه آن شادی و نشاط که با معصیت و نافرمانی خدای متعال به دست آید، ارزشی ندارد بلکه خود عامل اصلی‌ترین و سهمگین‌ترین غم‌ها و خسران‌هاست. نشاط و شادی از نیازهای اولیه و مبرم آدمی است. باید اما توجه داشت که هر شادمانی و نشاطی مطلوب دین مبین اسلام نیست. چه آن‌که در جامعه ما برخی به غلط فکر می‌کنند که با ثروت‌اندوزی از مسیر حرام یا پناه بردن به استفاده از موسیقی‌های مبتذل و شرکت در مجالس گناه و فساد یا تمسخر و غیبت دیگران می‌توانند خوشی و شادی واقعی و بی‌پایان برای خود و اطرافیانشان فراهم کنند. 

حال آن که این امور زمینه‌ساز غم و اندوه درونی در دنیا و به‌ویژه حسرت و پشیمانی در روز آخرت است. از این منظر ما هر قدر به سمت اهدافی که ائمه اطهار(ع) برای ما ترسیم فرموده‌اند، نزدیک و نزدیک‌تر شویم، مزه شادی واقعی را درک می‌کنیم و به همان نسبت از اندوه بی‌پایان دنیا و آخرت دورتر می‌شویم. نقل است از امیرالمومنین(ع) که ایشان بارها می‌فرمودند که هرگاه غم و اندوهی بر من عارض می‌شد، با نگاه به چهرۀ فاطمه(س) این غم و اندوه جای خود را به نشاط و شادمانی می‌داد. این مطلب نشان می‌دهد که زندگی نورانی اما کوتاه بانوی دو عالم صدیقه کبری(س) تا چه حد مایه آرامش همسر و فرزندانشان می‌شد.

 به دلیل مصیبت‌هایی که بر حضرت فاطمه زهرا(س) وارد آمده است، کمتر با نوع نشاط و آرامشی که زهرای مرضیه(س) داشته و آن را به اهل خانواده نیز منتقل می‌کرده‌اند، آشنایی داریم و باید در این مورد کار علمی و کار پژوهشی دقیقی صورت گیرد.  با رجوع به سیره اهل بیت(ع) متوجه می‌شویم، آنچه اسلام آن را شادی می‌نامد و بر ضرورت آن در ابعاد فردی و اجتماعی تأکید می‌کند، از آن جنس نشاط و شادمانی است که با رعایت موازین اسلامی و شرعی به دست آمده باشد و در وهله نخست در مسیر خلاف خواست و فرمان الهی نباشد.