خوشحال‌ها منتظر اتفاق خوشحال‌کننده‌ نمی‌مانند

تعریف‌های ناقص و اشتباه از شاد زیستن در فرهنگ عامه جامعه ما تا جایی پیش رفته است که واژه خوشحال برای آدم‌های بی‌عار و بیکار و حتی کم‌توان ذهنی به‌کار می‌رود. یک پرسش ساده وجود این دیدگاه را ثابت می‌کند. در یک لحظه 2 فرد را تصور کنید که یکی به کلی سکوت اختیار کرده و ابرو‌هایش را مدام به هم گره کور می‌زند و دیگری بی‌هیچ غمی مدام لبخند زده و با اطرافیان بذله‌گویی می‌کند. کدامیک عاقل‌تر است؟ به‌طور حتم در برداشت اولیه برخی از افراد عاقل‌تر بودن فرد اخمو و ساکت را تأیید می‌کنند. همین دیدگاه باعث شده شمار افرادی که جلوی خنده خود را گرفته و به‌اصطلاح زیرزیرکی و با خودکنترلی به چیزی بخندند زیاد باشد. اگر به مغلطه‌ای که میان غمگین بودن و عاقل بودن رابطه مستقیم برقرار کرده پی برده‌اید بهتر است با خود روراست باشیم و از این پس تلاش کنیم این دیدگاه را کنار بگذاریم. به جای اینکه منتظر رویداد خوشحال‌کننده‌ای مانند ارزانی یا برطرف شدن مشکلات باشیم میانبر زده و با وجود این مشکلات نه‌چندان گذرا باز هم خنده را با لب‌های خود آشتی دهیم. از خوشحال‌ها کپی‌برداری کنیم. آنها برای خوشحال بودن منتظر رویداد خوشحال‌کننده‌ای نمی‌مانند و با وجود درگیر بودن با مشکلات باز هم شاد هستند. پژوهشی که نتایج آن در سایت منتال‌هلث www.mentalhealth.gov منتشر شده نشان می‌دهد «افرادی که با وجود مشکلات باز هم شادی را رها نمی‌کنند طول عمر بیشتری دارند و پس از دهه چهارم و پنجم زندگی‌شان سر و کارشان دیرتر به پزشک و روانپزشک می‌افتد.» بنابراین مشکلات را دور زده  و خوشحال باشیم. غمگین بودن چیزی را حل نمی‌کند. همانطور که پول پول می‌آورد شادی نیز شادی می‌آورد.