رستگاری با لیگ ستارگان

السد و الدحیل در سالی که گذشت، فرصت حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا را به‌دست نیاوردند اما چه در لیگ داخلی و چه در رقابت‌های آسیایی، تیم‌های آماده و جذابی به‌نظر می‌رسیدند. آنچه در این دو باشگاه اتفاق افتاده، زمینه را برای موفقیت بزرگ عنابی‌ها در جام ملت‌های آسیا آماده کرده است. درصد زیادی از ستاره‌های تیم فیلکس سانچس، از دل این دو تیم بیرون آمده‌اند. سعد الشیب، پدرو میگل، طارق سلمان، عبدالکریم حسن، حمید اسماعیل، حسن الهیدوس، اکرم عفیف، سالم الحجری و بوعالم خوخی از السد در فهرست تیم ملی قطر حضور داشتند و کریم بوضیاف، بسام الراوی، موئز علی، علی عفیف و آسیم مادیبو نیز نماینده‌های الدحیل در تیم سانچز بودند. در واقع از 23بازیکن این تیم، 15نفر برای دو باشگاه السد و یا الدحیل توپ می‌زنند. نکته جالب در مورد فهرست تیم ملی قطر این است که جز یک بازیکن، همه نفرات دیگر این تیم در لیگ داخلی‌شان شاغل هستند؛ موضوعی که ثابت می‌کند لژیونرشدن به هر قیمتی، تضمین‌کننده بالا رفتن سطح آمادگی ستاره‌های آسیایی نیست.
در دوران حضور کارلوس کی‌روش روی نیمکت تیم ملی ایران، این تصور ایجاد شد که ستاره‌های فوتبال برای پیشرفت باید بدون قید و شرط آماده حضور در فوتبال اروپا باشند. تجربه همین دوره از جام ملت‌ها اما خلاف این فرضیه را ثابت می‌کند. البته که بازی در لیگ‌های خوب، درجه یک و منظم اروپایی، کیفیت یک فوتبالیست را ارتقا می‌دهد اما آیا از لیگی مثل سوپرلیگ ترکیه نیز چنین انتظاری می‌رود؟ مجید حسینی به‌عنوان یک مهره فیکس تیم ملی راهی ترابوزان اسپور شد و به‌عنوان یک مدافع پراشتباه به تیم برگشت و در نهایت به نیمکت منتقل شد. وحید امیری یکی از اصلی‌ترین ستاره‌های ایران در جام جهانی به شمار می‌رفت اما در ترابوزان، عملا ظرافت و خلاقیتش را تا حدود زیادی از دست داد. مرتضی پورعلی‌گنجی بعد از انتقال به یوپن بلژیک، دیگر آن مدافع مطمئن سابق نبود. سهم سعید عزت‌اللهی از حضور در انگلستان تا امروز چیزی جز مصدومیت نبوده و کریم انصاری‌فرد نیز در ناتینگهام، جدی گرفته نشده است. بهترین و آماده‌ترین مهره‌های تیم ملی در جام ملت‌ها اما کدام بازیکن‌ها بودند؟ علیرضا بیرانوند در طول جام بیشتر از هر بازیکن دیگری در تیم کی‌روش مورد ستایش قرار گرفت؛ سنگربانی که در لیگ برتر ایران برای پرسپولیس بازی می‌کند. امید ابراهیمی نیز در لیگ قطر عضویت دارد و در جام ملت‌ها نقش یک فرمانده را به خوبی در زمین پیاده کرده است. اشکان دژاگه در لیگ برتر برای تراکتور توپ می‌زند و به قلب تپنده ایران در میانه میدان تبدیل شده است. مهدی طارمی نیز در باشگاه الغرافه قطر عضویت دارد. حیرت‌انگیز است که با وجود اصرار کی‌روش برای انتقال بازیکنان به اروپا، بهترین شاگردان او در لیگ‌های ایران و قطر شاغل هستند.
کیفیت قطر در جا م ملت‌های آسیا، در درجه اول کیفیت لیگ ستارگان قطر را به اثبات رساند؛ لیگی که دیگر به هیچ وجه زنگ تفریح و محل استراحت نیست و به کمک مربیان بزرگ، چهره‌های نام‌آشنا و امکانات مناسبش، به خوبی استعدادهای قطری را پرورش داده و به آنها فرصت کافی برای کامل شدن بخشیده است. شاید اگر فوتبال ایران نیز صاحب چنین لیگ درجه یکی باشد و البته سرمربیان تیم ملی به جای «پروازی بودن» این لیگ را نیز زیرنظر بگیرند، اتفاقات بهتری برای این تیم نیز رخ بدهد. تا پیش از آن روز انتقال به فوتبال قطر نه‌تنها یک پسرفت در مسیر ستاره‌ها نخواهد بود، بلکه حتی برای آنها یک پیشرفت بزرگ تلقی خواهد شد.