ستاره در غبار

سال‌هاست که وقتی قرار می‌شود از بازیکنان کلیدی فوتبال ایران نام ببریم،  حتما اسم علیرضا جهانبخش را هم در فهرست‌مان جا می‌دهیم؛ ستاره خوش‌اخلاق و دوست‌داشتنی که آدم از حرف زدن او غرق در لذت می‌شود. با این وجود انگار داستان درون زمین فرق می‌کند. در این سال‌ها مخصوصا چیزی که از جهانبخش در تیم ملی دیده‌ایم واقعا کافی نبوده است. جام‌ملت‌هایی که گذشت، یک تورنمنت ناامیدکننده دیگر برای علیرضا بود؛ درست مثل جام‌جهانی و شاید حتی مثل جام‌ملت‌های قبلی آسیا. انتظارات از بازیکنی که در ازای 18میلیون پوند راهی برایتون انگلستان شده بسیار بالاست، اما او به ندرت طوری بازی می‌کند که بعد از مسابقه انگشت‌نما شود. علیرضای نجیب ما معمولا در زمین محو است. در تیم ملی از او به‌عنوان وینگر راست استفاده می‌شود؛ یعنی پستی که مثلا مهدی ترابی هم در آن قادر به انجام کار است،  اما جهانبخش هرگز قدر گارانتی فیکس بودنش در تیم ملی را ندانست. او که در جام‌جهانی روسیه هیچ ضربه‌ای درون چارچوب نزد، در جام‌ملت‌ها هم تنها یک‌بار توانست دروازه عمان را باز کند؛ گلی که البته با اشتباه فاحش مدافع حریف و فرصت‌طلبی علیرضا به ثمر رسید. کارلوس کی‌روش پیش از اعلام لیست 23نفره تیم ملی بین جهانبخش و قلی‌زاده که هردو مصدومیت داشتند مردد بود، اما نهایتا جهانبخش را برگزید که این بازیکن چندان به کار او نیامد. علیرضا شاید در هرکدام از آیتم‌های مختلفی مثل سرعت،  مهارت‌های تکنیکی، قدرت بدنی،  بازیسازی و گلزنی حرف برای گفتن داشته باشد، اما در هیچ‌کدام از آنها تبحر ویژه ندارد و معمولا طوری بازی نمی‌کند که بتوان روی تغییر ناگهانی جریان مسابقه توسط او حساب کرد. البته که جهانبخش عنوان آقای گلی لیگ هلند را در کارنامه دارد، اما یادمان باشد داریم در مورد لیگی حرف می‌زنیم که رضا قوچان‌نژاد هم قبل از جهانبخش تا یک‌قدمی آقای گلی‌‎اش پیش رفت. امروز اما گوچی نیم‌‌فصل نیم‌فصل در تیم‌های زیر متوسط جابه‌جا می‌شود. علیرضا اگر قصد دارد در قالب یک ستاره ماندگار برای فوتبال ایران باقی بماند،  نباید فقط به آن عنوان کذایی دلخوش باشد. به‌ویژه در تیم ملی لازم است او بیش از این حرف‌ها دیده شود.

  46 بازی، 6گل
آمار گلزنی علیرضا جهانبخش در تیم ملی واقعا ناامیدکننده است. او که حالا 25ساله است و اصلا نمی‌توان از لفظ بازیکن جوان یا کم‌تجربه در موردش استفاده کرد،  46بازی ملی انجام داده و فقط و فقط 6گل به ثمر رسانده است. اسم رقبایی که علیرضا موفق به گشودن دروازه آنها شده را بخوانید: تایلند،  هند،  قطر،  ونزوئلا،  بولیوی و عمان! او هرگز برای تیم ملی دبل یا هت‌تریک نکرده و تنها 3بار توانسته گل اول ایران را بزند. آیا این کافی است؟