سالمرگ

«ویسنته بلاسکو ایبانز» سال ۱۸۶۷ میلادی متولد شد و دوران جوانی را در مادرید گذراند. پیش از آنکه تحصیلات خود را تمام کند به جرم افکار انقلابی از دانشگاه مادرید اخراج شد و سال ۱۸۸۹ بر اثر شرکت در نهضت شورش‌طلبی اسپانیا به فرانسه پناه برد. چند سال بعد به کشورش بازگشت و مجله مهم «ملت» را که ارگان نهضت جمهوری‌خواهان بود تأسیس کرد و نخستین رمان‌های خود را به نام «گل بهار» و «آرزوی تارتانا» برای همین مجله نوشت. وی در آغاز کار، رمان‌نویس ملی بزرگی محسوب می‌شد، اما اندک‌اندک پا از دایره «ملی» بیرون گذاشت و رمان‌نویس «بشری» شد. یکی از آثار او «میدان‌های خونین» که در ایران به نام «خون و شن» معروف است، به قدری شهرت یافته که تقریباً به تمام زبان‌ها ترجمه شده‌است. مهم‌ترین آثار ادبی او بدین قرارند: چهار سوار سرنوشت (۱۹۰۲)، گل و نی، کلیسا (۱۹۰۳)، مشرق و زمین و خون و شن (۱۹۰۸).

ویسنته بلاسکو ایبانز (به اسپانیایی:
Vicente Blasco Ibáñez) یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان قرن بیستم اسپانیاست.