هنری
نگارخانه وصال در انتظار آرامش
کف‌پوش و دیوارهای نگارخانه وصال شیراز به دلیل رطوبت و نشت آب آسیب دیده است
امیر عفاف| شیراز- خبرنگار:
چند قدم پایین‌تر از چهارراه پارامونت شیراز، زیرزمینی نفس می‌کشد که سهم مهمی در هویت شهر دارد. درست است که حالا رونق روزهای گذشته را ندارد، اما هنوز «نگارخانه وصال» صدایش می‌زنند و هنرمندان پیشکسوت خوب به خاطر می‌آورند که «یکی بود، یکی نبود» داستان هنرهای تجسمی شیراز با این نگارخانه پیوند خورده است. حتی اگر شهرداری تابلوی فاخرش را از روی دیوار پایین بکشد و رهگذران، درگاهش را با ورودی دفتر پیشخوان دولت اشتباه بگیرند، حتی اگر دیوارهایش با نم و رطوبت پوست بیندازند و یا حتی اگر نیم‌قرن آبرو را کف دستش بگیرد و برای تعمیرات اساسی کمک بخواهد، باز هم نگارخانه وصال است و پیشانی دارد.
آنچه گذشت
«نگارخانه وصال» در بین اماکن فرهنگی و هنری شیراز، انواع و اقسام رویدادهای ناگوار را پشت سر گذاشته است. تابستان سال گذشته تابلوی نفیس این گالری معتبر توسط شهرداری شیراز به علت قرار گرفتن در حریم همسایه پایین آورده شد و در بهمن ماه نیز به دنبال شکایت مالک به دلیل عدم پرداخت اجاره، پلمب شد. اما اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس اعلام کرد مانند روال قبل اجاره‌بها را به حساب مالک پیشین واریز کرده و از واگذاری آن به مالک جدید آگاهی نداشته است. کارشناس حقوقی اداره ارشاد با ارائه فیش‌های واریزی به دادگاه این مشکل را برطرف کرد، اما حالا با آسیب‌های دیگری دست و پنجه نرم می‌کند؛ از نصب تابلوی بزرگ پیشخوان دولت تا صدمه دیدن کف‌پوش و
دیوارها.
نیاز به تعمیرات
مسئول نگارخانه وصال به رفع مشکلات مربوط به مالکیت این مکان فرهنگی اشاره می‌کند و می‌گوید: مالکیت نگارخانه وصال شخصی است، اما اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سرقفلی را به لحاظ حقوقی در اختیار دارد و از رای مساعد دادگاه برخوردار شده است.
«ابراهیم خضری» در خصوص جمع‌آوری تابلوی این نگارخانه توسط شهرداری، می‌افزاید: این تابلوی فلزی چندین سال بر بالای ورودی نگارخانه قرار داشت، اما پس از طرح شکایت مالک آپارتمان طبقه دوم به دلیل قرار گرفتن بر دیواری که متعلق به نگارخانه نبود، توسط شهرداری جمع‌آوری شد.
وی با اعلام این‌که اداره فرهنگ و ارشاد در حال ساخت تابلوی جدید است، اضافه می‌کند: شهرداری در راستای رسیدگی به شکایت مالک طبقه دوم اخطار داده بود که متاسفانه مورد بی‌توجهی مسئول وقت نگارخانه قرار گرفت.
خضری با بیان این‌که فضای نصب تابلوی جدید تغییر کرده و محدودتر شده است، ادامه می‌دهد: تابلوی جمع‌آوری شده در حدود 30 سال عمر داشت و به لحاظ سابقه تاریخی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
وی از روزهای راه‌اندازی گالری وصال به نیکی یاد می‌کند و می‌گوید: آن زمان 20 سال داشتم و از نزدیک مراحل ساخت‌و‌ساز و راه‌اندازی این مکان برجسته فرهنگی را مشاهده کردم.
خضری با اشاره به این‌که دیوار نگارخانه با فاصله چند سانتی‌متر از دیوار اصلی با چوب نئوپان ساخته شده بود، اضافه می‌کند: این دیوار کاذب، مانع از نفوذ رطوبت و نشت آب می‌شد، اما چند سال پیش دیوار کاذب را جمع‌آوری کردند.
وی از صدمه دیدن دیوار و کف نگارخانه وصال خبر می‌دهد و می‌گوید: دیوار اصلی که اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد و محل نصب تابلوهاست به دلیل بارندگی و لوله‌کشی قدیمی وضعیت مناسبی ندارد و باید نوسازی شود.
واگذاری به بخش خصوصی
یکی از نقاشان برجسته شیراز که در عرصه بین‌المللی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد از وضعیت فعلی نگارخانه وصال ابراز تاسف می‌کند و می‌گوید: تاریخ و قدمت این نگارخانه بیانگر بخش مهمی از هویت شیراز است و حمایت از این مکان هنری باید در اولویت کاری مسئولان قرار گیرد.
«شهرام کریمی» که اعتقاد دارد نسل مهمی از نقاشان شیراز در این نگارخانه کشف و به جامعه هنری معرفی شده‌اند، اضافه می‌کند: هنرمندان پیشکسوت به یاد دارند که نگارخانه وصال، شیراز را در فهرست شهرهایی قرار داد که نگارخانه مدرن و پویا داشتند.
وی با یادآوری این‌که نگارخانه وصال بعد از گالری دریسی در شیراز راه‌اندازی شده و به صورت حرفه‌ای فعالیت خود را در اواسط دهه 50 آغاز کرده است، ادامه می‌دهد: هنرمندان سرشناس متعددی مانند ژازه طباطبایی (تباتبایی) و پرویز حبیب‌پور آثار خود را در این نگارخانه به نمایش گذاشته‌اند.
کریمی نگارخانه وصال را پاتوق هنرمندان آن روزگار شیراز می‌داند و می‌گوید: کلاس‌های هنری متعددی در این نگارخانه برگزار شده است و اساتید معتبری آن را برای محل تدریس انتخاب کرده‌اند.
وی که معتقد است تاریخچه نگارخانه وصال سهم مهمی در تاریخ هنر و هویت شیراز دارد، ادامه می‌دهد: مسئولان باید حمایت از نگارخانه وصال را به صورت جدی پیگیری کنند و برای نوسازی و حفاظت آن تمام تلاش خود را به کار گیرند.
کریمی به وضعیت نامناسب کف و دیوارهای نگارخانه اشاره و اضافه می‌کند: طبق سیاستی که در حال حاضر پیش گرفته شده و خانه‌های بافت تاریخی شیراز بازسازی و به مراکز تفریحی و اقامتی تبدیل شده‌اند، نگارخانه وصال نیز باید به عنوان یک مکان ارزشمند تاریخی مورد حمایت قرار گیرد.
وی می‌افزاید: نگارخانه وصال باید به نسل جوان هنرمندان معرفی شود تا بدانند که یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های هنری کشور در چه جایی قرار داشته و چه روزگاری را پشت سر گذاشته است.
کریمی از نصب تابلوی بزرگ پیشخوان دولت بر ورودی این نگارخانه به عنوان یک فاجعه هنری یاد می‌کند و می‌گوید: جای تاسف دارد که تابلو نگارخانه توسط شهرداری پایین کشیده شده است، اما مسئولان شهر نسبت به آن بی‌توجه بوده‌اند.
وی فضای فعلی نگارخانه وصال را به قبرستان تشبیه می‌کند و ادامه می‌دهد: مخارج نوسازی نگارخانه بسیار ناچیز است و اگر دولت نمی‌تواند هزینه اش را متقبل شود باید با برگزاری مزایده مدیریت آن را به بخش خصوصی واگذار کند.
در همینه زمینه :
