راستی؛ برگ برنده در هر محکمه‌ای

فریده غیرت/ حقوقدان
برخی افراد از روی ناآگاهی تصور می‌کنند دادگاه جایی است که باید در آنجا فقط به اتفاقاتی که به نفع گوینده است، اشاره کرد. عده‌ای هم تصور می‌کنند کار وکیل این است که حقیقتی را بپوشاند یا مطلبی را درست و واقعی جلوه دهد.

این تصور و این رویه چیزی جز ناکامی و شکست در پی نخواهد داشت. هیچ سود و موفقیتی شرافتمندانه نیست مگر اینکه بر پایه راستی و درستی باشد. چرا باید کسی از اینکه با دروغ و پشت‌کردن به اخلاق انسانی صاحب چیزی شده است، خوشحال باشد. به علاوه هر وکیلی که کارکشته، کاربلد و درستکار است، با مطالعه پرونده حدس می‌زند که احتمال موفقیتش در دفاع از صاحب پرونده تا چه حد است. بنابراین وقتی پرونده‌ای را به میل خود پذیرفت، نیازی به دروغ و مطالب کذب ندارد. بنابراین نه‌تنها حقیقتی را کتمان نمی‌کند بلکه سعی در روشنگری  و بیان حقایق و روشن‌شدن ماجرا برای دادگاه دارد.
با کمال تاسف، متهمانی که در بازپرسی یا دادگاه دروغ
می‌گویند، نمی‌دانند که اظهارات متهم تنها یکی از چندین وسیله کشف حقیقت است. اگر آنها حقیقتی را پنهان کنند، آن حقیقت از راه‌های دیگر ثابت و اظهارات کذب به خطاهای آنها افزوده می‌شود. همه کسانی که دعوای حقوقی یا کیفری دارند، باید به این نکته توجه کنند که قانون و دستگاه‌های مربوط به آن طرفدار راستی و حقیقتند. حتی اگر کسی جرم و اشتباهی کرده، می‌تواند با توکل به خداوند توبه‌پذیر، از در راستی وارد قضیه شود و دست‌کم پشیمانی و صداقت خود را در محضر دادگاه به نمایش بگذارد که هم در تخفیف مجازات موثر است و هم در آسودگی وجدانش.