در پناه ‌خانه‌های خالی

حامد مظاهریان، معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی در نشست خبری نخستین نمایشگاه مسکن، شهرسازی و بازآفرینی شهری در کنار بحث‌های کارشناسی درباره وضعیت بازار مسکن، گریزی هم به ماجرای خانه‌های خالی زد و وجود آنها را پارادوکس بازار مسکن تهران و کلانشهرها لقب داد که البته تعبیر نادرستی نیست.

حقیقت اینکه از تیرماه 94 مجلس، وزارت راه و شهرسازی را مکلف کرد در یک مهلت 6‌ ماهه سامانه‌ای برای شناسایی خانه‌های خالی ایجاد کند و زمینه دسترسی سازمان امور مالیاتی به این سامانه را نیز فراهم آورد. وزیر سابق راه و شهرسازی نیز این مأموریت را به معاونت مسکن و ساختمان یعنی مجموعه تحت امر مظاهریان محول کرد. در ادامه، این مأموریت 2سال به طول انجامید و عاقبت مدیر دفتر اقتصاد مسکن و برنامه‌ریزی این معاونت در بهار96 از آماده‌سازی این سامانه و بارگیری اطلاعات در آن خبر داد اما یکباره کل این سامانه بایگانی شد و دوباره سازمان ملی زمین و مسکن مأموریت یافت سامانه ملی املاک و اسکان را از صفر ایجاد کند چراکه وزارت راه و شهرسازی اساسا نظر مساعدی نسبت به مالیات‌ستانی از خانه‌های خالی ندارد و با اعتقاد به اینکه این کار در بازار فعلی دستاوردی جز تنش به ارمغان نمی‌آورد، تلاش می‌کند با طولانی‌کردن بازی ایجاد سامانه شناسایی خانه‌های خالی، از بار مسئولیت شانه خالی کند. در ادامه هم مقامات وزارت راه و شهرسازی با این استدلال که شهرداری‌ها راحت‌تر می‌توانند خانه‌های خالی را شناسایی کنند، خواستار استرداد این مأموریت به شهرداری‌ها و البته تخصیص منابع حاصل از آن به مسکن اجتماعی شدند.

نکته قابل‌تأمل این است که چطور معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی که متولی ایجاد این سامانه بوده، دلیل ایجاد نشدن این سامانه را نیازمندی آن به اطلاعات ۳۴ سامانه و دستگاه دیگر عنوان می‌کند و پاسخی درباره 3سال زمان ازدست‌رفته برای اصلاح ساختار بازار مسکن نمی‌دهد؛ آن‌هم در شرایطی که در 5 سال اخیر هر بار از کاستی‌های بازار مسکن سخنی به میان آمده، متولیان امر پشت ماجرای خانه‌های خالی پناه گرفته‌اند.